Top Gun: Maverick, de langverwachte film van de westerse luchtmacht

Het is zeldzaam dat een film alleen zo'n grote impact heeft gehad op een hele generatie jonge piloten. Vanaf de release in 1986, en nog steeds, is de overgrote meerderheid van de kandidaten voor de selectie van militaire piloten in de Verenigde Staten, Europa en meer in het algemeen in de westerse wereld meer dan beïnvloed door deze film. Terwijl de westerse luchtmacht voor het grootste deel en al meerdere jaren wordt geconfronteerd met een aanzienlijk tekort aan kandidaten, vertegenwoordigt de op handen zijnde komst van Top Gun: Maverick daarom een ​​belangrijke en onverholen hoop, ook al nemen de spanningen in de wereld voortdurend toe, en dat de luchtmachtcomponent steeds technischer wordt en dienovereenkomstig profielen vereist, en dat wervingscampagnes hier de afgelopen jaren met moeite op hebben ingespeeld.

In 1991, toen ik deelnam aan de selecties voor de pilootopleiding van de Franse marine-luchtvaart, was er geen kandidaat die de film niet uit zijn hoofd kende en die er niet van droomde om aan boord van een van deze vliegtuigen te zijn. Later, nadat ze tijdens de vlucht de selecties hadden doorstaan ​​en zich bij de gemeenschappelijke kern van de luchtmacht in Cognac hadden gevoegd, droegen alle leerlingpiloten met patch bedekte jassen en zonnebrillen die ze nauwelijks uit de lucht konden steken. Een paar jaar later, toen ik in een operationele eenheid zat, merkte ik dat de invloed van film veel verder ging dan de kleine kring van piloten en alle nieuwkomers, of ze nu vlogen of niet, in de maritieme luchtvaart, zoals bij de luchtmacht, had beïnvloed. Het fenomeen was overal in Europa en de Verenigde Staten hetzelfde, met een massale en constante toestroom van kandidaten voor alle specialismen die verband houden met luchtvaart gedurende vele jaren.

Voor zowel de Franse marine als voor de luchtmacht, de Amerikaanse luchtmacht en de Amerikaanse marine was deze film inderdaad de beste promotie- en wervingscampagne ooit georganiseerd geweest, en dit voor zover de effectiviteit ervan meer dan een decennium duurde, en zoals gezegd in de inleiding, blijft zelfs meer dan 35 jaar na de release in donkere kamers voelbaar. Bovendien hebben veel legers geprobeerd de methode te reproduceren met andere films, of het nu Rusland is met de recente Nebo (2021), China met Sky Fighter (2011), Zuid-Korea met Windfighter (2013) of Frankrijk met de Knights of Heaven (2005). Afgezien van het enige onderwerp van gevechtsvliegtuigen, hebben de legers bij verschillende gelegenheden filmprojecten ondersteund, juist om roepingen op te wekken, zoals het geval was voor de Amerikaanse marine met de onderzeeërfilm Hunter-Killer uit 2018, maar ook via televisieseries, zoals The Last Ship (2014-2018) en JAG (1995-2005) voor de Amerikaanse marine, of de uitstekende Sea Patrol (2007-2011) van de Royal Australian Navy, zonder de twee Franse series Les Chevaliers du Ciel (1967-1970 en 1988) te vergeten. .

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement