Rusland heeft zijn 3M22 Tzirkon hypersonische anti-scheepsraket getest op zijn maximale bereik van 1000 km

Hypersonische wapens, en meer in het bijzonder Russische hypersonische legers, hebben jarenlang geleid tot vele debatten, of het nu gaat om de kwetsbaarheid van grote marine-eenheden zoals systemen die al dan niet weerstand kunnen bieden aan dergelijke raketten evolueert voorbij Mach 5. Sinds de aankondiging van de ingebruikname van de Kinzhal-luchtlandingsraket in 2019, heeft Moskou deze zeer waarneembare bezorgdheid in het Westen uitgebuit, vaak doorgegeven door de media die geen perspectief op het onderwerp hebben. De Russische marine heeft echter zojuist een van de twijfels weggenomen die al enkele maanden bestonden met betrekking tot de aangekondigde prestaties van haar 3M22 Tzirkon hypersonische anti-scheepsraket, door het succes aan te kondigen van een valideringsvuur dat dit weekend in de Witte Zee werd gehouden, bij het maximale bereik van het systeem, d.w.z. 1000 km afstand van het doel.

Tot nu toe allemaal de door de Russische marine aangekondigde tests werden op kortere afstanden gehouden, variërend van 200 tot 450 km bereik, wat enige twijfel deed ontstaan ​​over het geadverteerde bereik van de Tzirkon op 1000 km. Dit weekend heeft het fregat admiraal Gorshkov daarom de dubbelzinnigheid weggenomen door zijn nieuwe raket tot zijn maximale bereik af te vuren vanuit zijn standaard UKSK-silo's. Vorige week bevestigden ook de Russische autoriteiten hun voornemen om Russische K-300 Bastion kustbatterijen van de nieuwe hypersonische raket naast de supersonische P800 Onyx die al in dienst is, om ze een langeafstandsaanvalscapaciteit en een zeer effectief afschrikmiddel tegen vijandelijke vloten te geven.

Er blijven echter veel vragen onbeantwoord over deze nieuwe raket. Inderdaad, als wordt toegegeven dat het is uitgerust met een solide raketaanjager voor uitwerping en beginsnelheid, en een Scramjet of superstatoractor om een ​​hypersonische kruisvlucht tussen Mach 5 en Mach 8 te handhaven, op een hoogte van maximaal 28 km, is zijn vermogen om bewegende doelen te raken, zelfs grote zoals een vliegdekschip, is nog steeds onderwerp van discussie. Inderdaad, een raket die zich ontwikkelt tussen Mach 5 en Mach 10 genereert een aanzienlijke warmteafgifte op zijn uitstekende delen, met name op zijn stroomlijnkap die het eindgeleidingssysteem zou moeten huisvesten. Om deze extreme hitte te weerstaan, is het daarom noodzakelijk om speciale legeringen te gebruiken die bijzonder ondoorzichtig zijn voor radargolven, om nog maar te zwijgen van de infraroodgeleidingssystemen die momenteel worden gebruikt om anti-scheepsraketten in staat te stellen hun doel te lokaliseren en indien nodig te identificeren.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement