Om de Chinese uitdaging aan te gaan, wil de Amerikaanse luchtmacht massaal inzetten op gevechtsdrones

Tijdens de Koude Oorlog hebben de legers van de NAVO, in het bijzonder de Amerikaanse legers, zich ertoe verbonden de numerieke superioriteit van de Sovjet-troepen en het Warschaupact op het land in te dammen door zichzelf uit te rusten met een ongeëvenaarde luchtmacht die in staat is het luchtoverwicht boven het slagveld te veroveren, en om de tekortkomingen van de westerse grondtroepen te compenseren. Zo evolueerden de F-4 Phantom II, F-15 Eagle, F-16 Fighting Falcon en andere A-10 Warthog samen met de Europese Tornado, Jaguar, Harrier en Mirage om de overhand te krijgen over de Mig-21, Mig- 23, Mig-25 en de Sovjet Su-22, dankzij hun technologie maar ook dankzij hun aantal, en dit tot de ineenstorting van het Sovjetblok en de ontbinding van het Warschaupact. Gedurende de periode na de Koude Oorlog was dezelfde Amerikaanse en westerse luchtmacht het speerpunt van de westerse suprematie op de planeet, tot het punt dat de afhankelijkheid van alle westerse strijdkrachten van luchtmacht verder werd vergroot. Tegelijkertijd leidden de aanzienlijke vermindering van het risico op conflicten met hoge intensiteit en de constante stijging van de kosten voor het verwerven en exploiteren van gevechtsvliegtuigen echter tot een aanzienlijke vermindering van de vormen van luchtstrijdkrachten, zowel in Europa als in Europa. over de Atlantische Oceaan.

In feite vertegenwoordigt de gevechtsvloot van de Amerikaanse luchtmacht, met iets meer dan 2000 F15-, F16-, F22- en A10-jagers, in omvang slechts de helft van wat ze halverwege de jaren negentig was. De vloot is gestegen van meer dan 80 gevechtsvliegtuigen in 600 naar 1985 vandaag, en van meer dan 250 naar minder dan 800 voor de Duitse jachtvloot, terwijl tegelijkertijd de prijs per eenheid van een Mirage 220 of een F2000 was gestegen van $16 miljoen ($15 miljoen in 35) tot meer dan $2022 miljoen, en dat vliegtuigen zoals de F-60A, de F-35EX, DE Rafale of Typhoon, bij aankoop ruim boven de $ 80 miljoen. Voor zover deze nieuwe vliegtuigen in de loop der jaren sterk zijn toegenomen in capaciteit, schaalbaarheid en veelzijdigheid, en de Russische gevechtsvloot op zijn beurt is teruggebracht van 6000 naar 1200 gevechtsvliegtuigen, ook al hebben de landstrijdkrachten ook zeer ernstige verminderingen van de hoeveelheid gevechtsvliegtuigen ervaren, formaat (zonder zelfs maar de oorlog in Oekraïne te noemen), zijn er op dit gebied op het Europese toneel evenwichten bewaard gebleven. Aan de andere kant is het met China heel anders.

In tegenstelling tot Moskou kan Peking immers rekenen op een zeer dynamische economie en vooral op technologische capaciteiten die nu niets meer te benijden zijn van het Westen, inclusief de Amerikanen. Bovendien is het Volksbevrijdingsleger in staat geweest om westerse doctrines op het gebied van luchtmacht te integreren, in tegenstelling tot de Russische legers die grotendeels zijn ingeprent met hun Sovjet-erfgoed, waardoor ze nieuwe krachtige vliegtuigen hebben aangeschaft, zoals het eenmotorige gevechtsvliegtuig J -10C, de J-11B luchtsuperioriteitsjager en de J-16 jager voor algemeen gebruik, evenals 5e generatie vliegtuigen zoals de J-20 en de J-35, en ontwikkelt tegelijkertijd ondersteuningsmogelijkheden met de KJ -500 en KJ-600 luchtbewakingsvliegtuigen, het Y-20U-luchttankvliegtuig en het Y-8-intelligentievliegtuig, en dat er nog veel andere geavanceerde programma's in het land aan de gang zijn, waaronder gevechtsdrones in het veld. En voor secretaris van de Amerikaanse luchtmacht Frank Kendall, het enige alternatief om de Chinese uitdaging op het gebied van luchtoorlog het hoofd te bieden, is gebaseerd op het massale gebruik van gevechtsdrones om de groeiende massa van de luchtmacht van Peking te compenseren.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement