Het FCAS-programma voor Future Air Combat System, aangekondigd in 2017 door Emmanuel Macron en Angela Merkel, heeft tot doel tegen 2040 een gevechtsvliegtuig van de nieuwe generatie te ontwikkelen (de zesde bij de laatste telling), de Next Generation Fighter, evenals een set van systemen die zijn ontworpen om het vliegtuig te voorzien van ongeëvenaarde operationele capaciteiten. Sinds de lancering heeft het programma verschillende keren te maken gehad met grote problemen, zowel in verband met politieke arbitrage als in het bijzonder met de eisen van de Duitse Bondsdag, met de moeilijke industriële verdeling tussen de 6 deelnemende landen (Duitsland, Frankrijk en Spanje) en de conceptuele en leerstellige verschillen tussen de strijdkrachten van de 3 landen. Het FCAS was echter nooit in een impasse terechtgekomen zoals die hem vandaag treft, toen de CEO van Dassault Aviation aankondigde niet langer van plan te zijn met Airbus DS te onderhandelen over het onderwerp van de eerste pijler van het NGF-programma. , en dat hij nu wachtte op een politieke arbitrage om het programma voort te zetten, wetende dat de reeds ondervonden moeilijkheden de ingebruikname van het apparaat al met 5 tot 10 jaar hadden uitgesteld.
Door voor deze houding te kiezen, bedoelt Dassault Aviation duidelijk dat het nu aan Emmanuel Macron, initiatiefnemer van het programma, is om Berlijn, de Bondsdag en Airbus DS zover te krijgen dat ze afstand doen van hun eisen voor co-piloot van de eerste pijler. Als dat niet gebeurt, zou Dassault Aviation dat doen. trekt zich terug uit het programma, wetende dat met zijn volle orderboek na de recente internationale successen van Rafale, en zijn kapitaalautonomie ten opzichte van de staat, heeft de Franse luchtvaartgroep meer tijd om te wachten dan Emmanuel Macron, de Franse luchtmacht en de Franse marine-luchtvaart. Deze felle impasse die gaande is, is echter slechts het uiteindelijke gevolg van een programma dat wordt gekenmerkt door aanzienlijke meningsverschillen, met name tussen Parijs en Berlijn, die aan de basis liggen van een klimaat van wederzijds wantrouwen tussen de twee partners, en steeds vastberadener en onverenigbaarder houdingen die de belofte van de FCAS een duister lot; nog één, zouden we geneigd zijn te zeggen, omdat de lijst van afgebroken of doodgeboren Europese defensiesamenwerkingsprogramma's zo lang is.
Onder deze omstandigheden lijkt het moeilijk om een toekomst voor dit programma voor te stellen. Het is waar dat op basis van de eenvoudige analyse van de diepe meningsverschillen en tegenstellingen die de afgelopen jaren rondom de FCAS zijn ontstaan, de oplossingen die het mogelijk zouden maken dat de FCAS opnieuw op een gezondere basis kan worden gefundeerd, verre van voor de hand liggend zijn. Zodra we echter de oorzaken van deze impasses bestuderen, zou er een oplossing kunnen ontstaan. In plaats van te proberen samenwerking tussen industriëlen op onstabiele en slecht gedefinieerde basissen af te dwingen, zou het veel effectiever zijn om de aandacht te vestigen op hun oorzaken, in dit geval de diepe meningsverschillen die ingaan tegen de verwachtingen van Berlijn en zijn Luftwaffe, en van Parijs, zijn lucht- en ruimtemacht en zijn marineluchtvaart, namelijk dat Duitsland vooral van plan is een opvolger voor de te ontwikkelen Typhoon, een krachtige luchtsuperioriteitsjager die hoog en snel kan vliegen, terwijl het voor Frankrijk een kwestie is van vervanging van de Rafale, een multifunctionele gevechtsvliegtuig op vliegdekschepen dat diepe nucleaire aanvallen kan uitvoeren. Een oppervlakkige lezing van deze twee specificaties zou kunnen concluderen dat ze onverenigbaar zijn. Dit zou echter snel vergeten dat een gevechtsvliegtuig niet slechts een casco is, maar een systeem van systemen, en dat deze twee behoeften kunnen steunen op talrijke gemeenschappelijke systemen. Met andere woorden: om FCAS te redden zou het passend zijn om van een programma dat gebaseerd is op een systeem van systemen over te stappen naar een programma van programma's die een gemeenschappelijk systeem van systemen delen.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
[...] die ingaan tegen de verwachtingen van Berlijn en zijn Luftwaffe, en van Parijs, van zijn lucht- en ruimtemacht en zijn marineluchtvaart, namelijk dat Duitsland vooral van plan is een opvolger te ontwikkelen voor de Typhoon, een krachtige luchtsuperioriteitsjager die hoog en snel kan vliegen, terwijl het voor Frankrijk een kwestie is van vervanging van de Rafale, een multifunctionele gevechtsvliegtuig op vliegdekschepen dat diepe nucleaire aanvallen kan uitvoeren. Een oppervlakkige lezing van deze twee specificaties zou kunnen concluderen […]
[…] het Future Air Combat System, of FCAS. Het feit is dat sinds het begin van het jaar het programma dat Duitsland, Frankrijk en Spanje samenbrengt, is stopgezet, tegen een achtergrond van onenigheid tussen Dassault Aviation en Airbus D&S over de industriële verdeling […]
[...] zelfs politiek zijn er vandaag de dag nauwelijks stemmen in Frankrijk of Duitsland die hopen dat het Future Air Combat System-programma, of FCAS, zal eindigen. Zelfs het Franse ministerie van strijdkrachten, de stem van de Europese samenwerkingsambities en […]