Binnen de Franse Nationale Vergadering is de Commissie voor Nationale Defensie en de Strijdkrachten verre van de meest populaire commissie onder de afgevaardigden. Aangezien de soevereine functie bij uitstek een gereserveerd domein van het Elysée is, is het moeilijk om daar te schitteren, of een alternatieve of eenvoudig constructieve stem te laten horen, in het licht van de doxa opgelegd door het voorzitterschap van de Republiek en het ministerie van de strijdkrachten . In feite is het zeldzaam dat parlementsleden, of ze nu uit de meerderheid of uit de oppositie komen, een rol van betekenis spelen. Tijdens de vorige magistratuur waren verschillende afgevaardigden echter in staat, door hun inzet en de relevantie van hun analyses, om deze uitgebreide strategische reflectie te benadrukken, terwijl ze betrokken raakten bij het ontwerp en de monitoring van de eerste programmeringswet die door het leger werd gerespecteerd sinds het begin van deze oefening.
Van deze afgevaardigden zijn er vandaag 3 kandidaten voor hun eigen herverkiezing, die in de stemming zijn na de eerste ronde van de parlementsverkiezingen: Fabien Gouttefarde, Jean-christophe Lagarde en Jean-Louis Thériot (in alfabetische volgorde). Hoewel defensiekwesties opnieuw een belangrijk onderwerp zijn geworden voor het optreden van de staat, en zeer weinig afgevaardigden of kandidaten kunnen aanspraak maken op bewezen ervaring of expertise op dit gebied, lijkt het belangrijk om dergelijke profielen binnen de Commissie voor Nationale Defensie en de Strijdkrachten te houden van de Nationale Assemblee, zowel om toezicht te houden op de werking ervan terwijl een herziening van de programmeringswet aan de gang is, en om een nieuwe strategische herziening waarschijnlijk niet snel te laten verschijnen, alleen om defensieplanning soms met zijn inconsistenties te confronteren.
Fabien Gouttefarde, afgevaardigde van het tweede kiesdistrict van Eure sinds 2017, is een van die nieuwkomers in de politiek die zich tijdens de vorige presidentsverkiezingen bij het dynamische En Marche van Emmanuel Macron voegde. Deze jurist had echter altijd nauwe banden onderhouden met Defensie en de legers, was zelf reserve-luitenant bij de Franse marine en had vóór zijn verkiezing deelgenomen aan talrijke acties en missies voor het ministerie. Hoewel gekozen door de presidentiële meerderheid, onder het label En Marche, heeft gedeputeerde Gouttefarde tijdens zijn ambtstermijn niet geaarzeld om voorstellen te doen die niet in overeenstemming waren met het regeringsbeleid op dit gebied, zonder hierover een afwijkend standpunt in te nemen. In het bijzonder publiceerde hij voorafgaand aan de presidentsverkiezingen verschillende artikelen in de pers ten gunste van een veel ambitieuzer defensiebeleid, met name om nieuwe dreigingen in Europa, Afrika, het Midden-Oosten en in de Indo-Pacific het hoofd te kunnen bieden regio. In het bijzonder stelde hij voor: de conversie van twee SSBN's van de Triomphant-klasse in kernonderzeeërs voor kruisraketten, maar ook vliegtuigontwerp Rafale gewijd aan elektronische oorlogsvoering en de onderdrukking van luchtafweergeschut, evenals het uitbreiden van de SSN-vloot tot 7 eenheden. Bovendien verdedigt hij, net als de twee andere afgevaardigden in dit artikel, de mogelijkheid om de investeringen in defensie te vergroten door in het bijzonder te vertrouwen op de economische efficiëntie van de nationale defensie-industrie.
Als F.Goutterfarde en JL.Theriot tijdens deze magistratuur nieuwkomers waren in de Nationale Vergadering, was dit niet het geval voor Jean-Christophe Lagarde, die sinds 5 de functie van plaatsvervanger voor het 2002e arrondissement Seine Saint Denis bekleedt. hij was de enige voorzitter van een parlementaire fractie, in dit geval de centristische UDI-partij, die ervoor heeft gekozen om zitting te nemen in de National Defense and Armed Forces Commission, een rol die hij ter harte nam in een constructieve oppositie. Zo steunde hij zowel de militaire programmeringswet als de herziening ervan, maar aarzelde hij niet bij verschillende gelegenheden om te wijzen op de inconsistenties of het gebrek aan ambitie in het licht van de evolutie van de bedreigingen van de Franse militaire programmering, zoals het ontbreken van een programma Rafale gewijd aan elektronische oorlogsvoering (hem opnieuw), of een gevechtsdrone-programma, mogelijk gebaseerd op de prestaties van het Neuron-demonstratieprogramma. Zelfs als het ministerie van de strijdkrachten geen rekening hield met deze oproepen, profiteerden ze van de overmatige blootstelling aan de media van een fractievoorzitter, maar ook van de voorzitter van de politieke partij UDI, die door herhaling vruchten begint af te werpen.
Burgemeester van Beauvoir sinds 2008 onder het label UMP en toen LR, Jean-Louis Thériot had een discrete start in de Nationale Vergadering, verkozen als vervanger van Yves Jego. Hij nam de positie van plaatsvervanger voor het derde kiesdistrict van Seine et Marnes in 2018, toen laatstgenoemde zijn afscheid van het politieke leven aankondigde. Deze advocaat met een voorliefde voor militaire en politieke geschiedenis, waarover hij verschillende boeken publiceerde, sloot zich aan bij de Defensiecommissie in een wederom constructieve oppositie. Het is echter ontegensprekelijk zijn uitstekende parlementaire verslag over oorlogsvoering met hoge intensiteit, co-auteur met Herald First Kiesdistrict MP Patricia Miralles en gepubliceerd enkele dagen voor het begin van het Russische offensief in Oekraïne, waardoor hij parlementaire autoriteit kreeg over defensiekwesties, en sindsdien goed gebruik van de media-aandacht. Net als F. Gouttefarde en JC Lagarde steunt Jean-Louis Thèriot de toename van de middelen, maar ook in de vorm van de legers, met verschillende relevante voorstellen, met name in termen van de exploitatie van de reserve, opnieuw vertrouwend op economische efficiëntie. Industrie om de duurzaamheid ervan te waarborgen.
Hoewel de komende parlementsverkiezingen een nauwe stemming beloven, zou het ongetwijfeld meer dan gunstig zijn voor de strijdkrachten en de nationale defensie als deze 3 afgevaardigden door hun respectieve kiezers zouden worden herbenoemd, zodat ze op basis van gedeelde overtuigingen meer zouden vormen dan politieke afstemmingen , een parlementaire basis die de effectieve uitvoering van een nieuw defensiebeleid mogelijk maakt, een beleid waarin het Parlement, en in het bijzonder het Nationaal Comité voor Defensie en Strijdkrachten, een meer structurerende rol zou spelen dan bij eerdere mandaten.
[…] […]