Kan Duitsland de eerste conventionele strijdmacht in Europa worden?

De start van het Russische offensief in Oekraïne veroorzaakte een diepe elektrische schok in de Duitse samenleving, zoals overal in Europa : Plotseling werd het risico van oorlog veel urgenter op het oude continent, en de publieke opinie wendde zich gretig tot bepaalde onderwerpen, met name over het vermogen van hun strijdkrachten om hen te beschermen tegen wat toen vaak werd voorgesteld als een potentiële golf van Russische vuurkracht en tanken. Daags na het begin van dit offensief heeft de Duitse stafchef, Luitenant-generaal Alfons Mais, publiceerde een bericht op het sociale netwerk van LinkedIn dat een Duits bedrijf verder schokte 30 jaar lang gevoed met de voordelen van soft power en de nutteloosheid van militaire macht, en kondigde aan dat in de huidige staat de Bundeswehr, het Duitse leger, niet in staat was om een ​​dergelijke strijd te leiden, gehandicapt door decennia van budgettaire en politieke arbitrages die de capaciteiten van wat, op het hoogtepunt van de Koude Oorlog, het machtigste conventionele westerse leger in Europa was, ernstig hadden verslechterd, met tweemaal zoveel tanks en 2% meer gevechten dan Frankrijk of Groot-Brittannië.

Sindsdien is het in Berlijn sterk geëvolueerd. Amper een paar dagen na de post van generaal Mais presenteerde de nieuwe Duitse bondskanselier, Olaf Scholz, een zeer ambitieus investeringsplan aan de Bondsdag, waarbij hij beloofde een onmiddellijke envelop van 100 miljard euro om de meest kritieke tekortkomingen van de strijdkrachten te verhelpen. inspanning om tegen 2 een investeringsniveau bereiken dat de drempel van 2025% van het bbp overschrijdt. De eerste uitrustingscontracten werden snel aangekondigd, met de bestelling voor 35 F-35’s en een nieuwe versie van de Typhoon gewijd aan de missie voor elektronische oorlogsvoering ter vervanging van de Tornado die deze missie nog steeds uitvoert, de opdracht voor een nieuwe partij Puma-infanteriegevechtsvoertuigen en de modernisering van de eerste 350 geleverde eenheden, de aankoop van 2 nieuwe Type 212CN aanvalsonderzeeërs, 7 nieuwe P-8A maritieme patrouillevliegtuigen, Of CH-47F Chinook zware helikopters en langeafstands luchtafweersystemen. Daarnaast zal 20 miljard euro worden besteed aan de herkapitalisatie van de voorraden munitie en reserveonderdelen om een ​​aantal van de belangrijkste tekortkomingen van de Bundeswehr te verhelpen, die al meerdere jaren te kampen heeft met catastrofale onbeschikbaarheidspercentages voor zijn belangrijkste materieel, zowel in de land, lucht of marine domein.

Deze nieuwe dynamiek, die amper vier maanden over de Rijn is ingezet, lijkt vleugels te hebben gegeven aan kanselier Scholz die, na bij het begin van het conflict uiterst voorzichtig te zijn geweest jegens Moskou, met name om de gasvoorraden en olie uit Rusland te behouden, essentieel voor het land, toont zich nu meer offensief en belooft bij verschillende gelegenheden dat Duitsland de spil zal zijn op het gebied van Europese defensiecapaciteiten binnen de NAVO, en dat het land zal binnenkort de machtigste conventionele strijdmacht op het oude continent hebben. Afgezien van de politieke mogelijkheden om dergelijke verklaringen af ​​te leggen aan een Oost-Europa dat weinig geruststelling heeft, en de Verenigde Staten die zich niet te veel willen binden aan het oude continent om de nodige en voldoende capaciteiten te behouden om China het hoofd te bieden, men kan zich afvragen wat de feitelijke materialiteit van deze verklaringen is en of het voor Berlijn mogelijk is om op militair niveau zo'n centrale positie in Europa in te nemen.

De budgettaire middelen van zijn ambities

Om deze super-Bundeswehr te bouwen waarvan Olaf Scholz droomt, kan de Duitse bondskanselier rekenen op de grootste kracht van het land, zijn zeer dynamische, exporterende economie en op een budgettaire gezondheid waar veel andere Europeanen jaloers op zijn. Door "meer dan 2%" van zijn BBP aan zijn defensie-inspanningen te besteden, zal Duitsland in staat zijn om elk jaar meer dan 75 miljard euro toe te wijzen aan zijn legers, waardoor het land op dit gebied op de derde plaats van de wereld staat, voor weinig geld. dat de andere grote landen zoals Rusland, India, Saoedi-Arabië of Japan hun eigen investeringen ook niet verhogen. Bovendien heeft Berlijn aanzienlijke budgettaire reserves, aangezien de staatsschuld van het land momenteel niet meer dan 70% van het BBP bedraagt ​​(vergeleken met 113% voor Frankrijk), en de staatsschuld per hoofd van de bevolking 40% lager is. De vooruitzichten zijn vandaag ook gunstiger voor Duitsland dan voor Frankrijk, afgezien van energieoverwegingen, aangezien de Duitse exporteconomie volop profiteert van een zwakke euro.

Met andere woorden, Duitsland heeft niet alleen de budgettaire capaciteit om zijn defensie-inspanningen op te voeren zonder zijn begrotingssaldi op korte of middellange termijn te destabiliseren, maar het heeft ook een veel grotere schuldcapaciteit dan andere Europese landen. , die ook voor dezelfde moeilijke vergelijking staan. van herbewapening aan het einde van de Covid-crisis en te midden van een energie- en inflatiecrisis. Het land heeft ook een defensie-industrie die deze expansie kan ondersteunen en die ook over aanzienlijke exportcapaciteiten beschikt in bepaalde gebieden, zoals gepantserde voertuigen, onderzeeërs, korvetten en raketten. Ten slotte zal Berlijn zeker de kans krijgen om de budgettaire waarde van zijn toekomstige investeringen te verhogen, ook wat betreft de invoer van Amerikaanse apparatuur, aangezien Washington van nature geneigd is te ondersteunen wat het in staat kan stellen de opkomst van concurrenten te beheersen die te veel invloed hebben op de wereldwijde wapenmarkt.

Een centrale geografische positie en Europees leiderschap

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement