FCAS of niet, het SuperkoppelRafale Het door Dassault voorgestelde neuron moet worden ontwikkeld

Zoals gebruikelijk aan het begin van de zomer, hebben wapenbeurzen de afgelopen weken zich vermenigvuldigd, met Eurosatory in Frankrijk half juni gewijd aan landwapens, de ILA-luchtvaartbeurs in Berlijn een week later en deze week de Britse Farnborough Airshow. Wat minder is, is de buitengewone discretie van Frankrijk, zijn autoriteiten en zijn luchtvaartindustrie tijdens deze shows, in het bijzonder met betrekking tot een programma dat niettemin groot en omvangrijk is, het Air Combat System of the Future of FCAS. Het feit is, sinds het begin van het jaar, het programma dat Duitsland, Frankrijk en Spanje samenbrengt, staat on hold, tegen een achtergrond van onenigheid tussen Dassault Aviation en Airbus D&S over industriële verdeling rond het ontwerp van de Next Generation Fighter of NGF, de belangrijkste pijler van het programma, en de enige die tot op heden onder Frans loodsbeheer blijft. Sinds enkele weken heeft Dassault Aviation, via CEO Eric Trappier, maar ook het hele team Rafalesuggereerde dat de Franse industriëlen een “plan B” hadden voor het geval de onderhandelingen zouden mislukken. Meer recentelijk leek het erop dat dit alternatief gebaseerd zou zijn op een nieuw en veelbelovend koppel, dat zou combineren un Rafale opnieuw ontworpen en ontworpen Super-Rafale, en een stealth-gevechtsdrone uit het NEUROn-programma.

Voor het team Rafalezou deze aanpak een alternatief voor de FCAS vormen dat economisch duurzaam is voor Frankrijk en vanuit operationeel oogpunt effectief is. Het nieuwe gevechtsvliegtuig zou het inderdaad mogelijk maken om de operationele capaciteiten uit te breiden, maar vooral het evolutionaire potentieel van de Rafale om te voldoen aan de eisen van luchtgevechten in de komende jaren en decennia, zoals het succes van de Rafale in operatiekamers en op de exportscène. De stealth-gevechtsdrone zou het nieuwe apparaat op zijn beurt uitgebreide surveillance-, onderdrukkings- en detectiemogelijkheden bieden, ook in een zeer omstreden omgeving, vooral omdat het waarschijnlijk, net als de Rafale en de SuperRafalevertrouwen op drones in de lucht van het type Remote Carrier om hun mogelijkheden uit te breiden. Daarom zou een dergelijke aanpak in wezen de FCAS tegen 2040 effectief kunnen vervangen, gezien de visie die we vandaag hebben over hoe luchtoorlogvoering er op die datum en daarna uit zal zien.

Het is echter gepast om de relevantie van de ontwikkeling van een dergelijk programma in twijfel te trekken, zelfs als het FCAS-programma zou worden voortgezet en er een aanvaardbare overeenkomst zou worden gevonden tussen Franse en Duitse industriëlen. Er bestaat nu weinig twijfel over dat de ingebruikname van de NGF door de FCAS in een operationele en onbeperkte versie waarschijnlijk niet vóór 2050 zal plaatsvinden. Ondanks zijn buitengewone vermogen tot evolutie zal de Rafale De huidige tijd zal moeite hebben om zichzelf op een zelfverzekerde manier in de lucht te laten gelden na een deadline die tussen 2035 en 2040 kan worden gesteld. De periode die gaat komen zal inderdaad niets te maken hebben met de afgelopen dertig jaar in technologisch tempo. Gedreven door de Chinees-Chinese concurrentie is het meer dan waarschijnlijk dat een nieuwe technologische wapenwedloop tientallen jaren zal duren een technologisch tempo dat veel meer zal lijken op de jaren 50 en 60 dan de jaren 90 en 2000. China ontwikkelt vandaag al officieel 3 stealth-jagerprogramma's, de J-20 zware jager, de J-35 carrier-based medium jager en de H-20 strategische bommenwerper, waaraan moet worden toegevoegd, hoewel dit niet officieel wordt erkend door Peking , een vierde stealth JH-XX jachtbommenwerperprogramma bedoeld om de JH-7 tegen het einde van het decennium te vervangen.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement