Hoe lang geleden was de tijd dat Emmanuel Macron en Angela Merkel keer op keer de voordelen van de Frans-Duitse samenwerking herhaalden om "het Europa van Defensie" op te bouwen en dat alle onderwerpen in het schrikbeeld van deze samenwerking werden beschouwd, zelfs wanneer het was noch geschikt noch effectief. Tegenwoordig staan de meeste Frans-Duitse programma's voor de ontwikkeling van defensiematerieel, zoals FCAS, MGCS, MAWS of CIFS, stil of worden ernstig belemmerd, wanneer ze niet louter en alleen worden opgegeven als Tiger III aan Duitse zijde. Wat kan lijken op het ontstaan van technische verschillen die de voortgang van deze industriële programma's belemmeren, zou in werkelijkheid de uitdrukking kunnen zijn van diepe en conceptuele verschillen over de aard van deze samenwerking en haar doelstellingen. Dit komt in ieder geval tot uiting in het discours dat de Duitse autoriteiten de afgelopen maanden hebben gehouden, waaruit duidelijk blijkt dat ze afstand willen nemen van deze samenwerking die is geërfd uit vervlogen tijden.
De laatste impuls vanuit Berlijn naar deze gemeenschappelijke opvatting van Defensie Europa kwam van kanselier Olaf Scholz zelf, tijdens een toespraak op 29 augustus aan de Charles Universiteit in Praag, Tsjechië. Voor het Duitse staatshoofd is het inderdaad noodzakelijk om een geïntegreerde en gecoördineerde Europese luchtverdediging op te bouwen, om de Russische lucht- en ballistische macht te neutraliseren, evenals de dreiging die het vormt voor de landen van Oost- en Midden-Europa. En om hieraan toe te voegen dat Berlijn van plan was de komende jaren massaal op dit gebied te investeren om verbeterde detectie- en betrokkenheidscapaciteiten te ontwikkelen, ook op antiballistisch gebied, terwijl het zijn Europese buren opriep om zich bij dit programma aan te sluiten. de efficiëntie ervan verhogen.
Maar in termen van Europese partners genoemd door de Duitse bondskanselier, als er Polen, de Baltische landen, de Tsjechische Republiek, Slowakije, de Scandinavische staten en Nederland zijn, is er geen België, Italië, uit Bulgarije, Roemenië, Griekenland, Spanje of Portugal, en niet meer uit de Balkanlanden of Hongarije, maar toch een trouwe klant van de Duitse defensie-industrie. Toegegeven, Rome, Madrid en Bilbao liggen verder van de Russische grenzen, dus misschien minder kwetsbaar voor mogelijke aanvallen van de luchtmacht en raketten vanuit Moskou. Maar hoe zit het met Brussel, het hoofdkwartier van de NAVO en de EU, dat slechts 175 km van Amsterdam ligt, Roemenië in de frontlinie op de zuidflank, net als Bulgarije en Griekenland? Vooral Frankrijk, deze belangrijke partner in het hart van alle grote industriële defensieprogramma's die bedoeld zijn om het Europa van La Défense in het komende decennium te structureren, wordt niet genoemd, en het is waarschijnlijk dat Parijs niet eens is geraadpleegd over het onderwerp.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
[…] […]
[…] Israeli Arrow 3 om zijn antiraketschild te vormen, en bijgevolg dat van de Europese landen die zich zullen aansluiten bij het door Berlijn voorgestelde initiatief. Als deze aankondiging Parijs en Rome deed ineenkrimpen, die samen de raket ontwikkelen […]