LPM 2023: Stealth-drone of Rafale elektronische oorlogvoering, er zal een van de twee nodig zijn

Om boven een zeer omstreden operatiegebied te kunnen opereren, beschikt de Franse luchtmacht over een zeer efficiënt vliegtuig, de Rafale van Dassault Aviation. Door zijn vermogen om op zeer lage hoogte met hoge snelheid te opereren, kunnen de Franse vliegtuigen in feite profiteren van terreinmaskering om radardetectie te vermijden, althans wat landradars betreft. Bovendien heeft het vliegtuig een verminderde radarsignatuur, zonder dat het als onopvallend wordt beschreven, zelfs als dit kenmerk de neiging heeft te vervagen wanneer de Rafale draagt ​​verschillende blikken brandstof en raketten of bommen op masten. Het vliegtuig beschikt ook over een zeer geavanceerd zelfbeschermingssysteem, SPECTRA, dat de dreiging van zowel radar- als infraroodgeleide raketten kan onderdrukken. Ten slotte maakt het gebruik van zogenaamde ‘stand-off’-munitie, zoals de SCALP-kruisraket of de A2SM-geleide glijbom, ontworpen om op veilige afstand van het doel te worden gedropt en zo grond-luchtreacties te vermijden. Bovendien heeft het systeem zich in 2011 in de strijd bewezen Rafale Fransen veroverden het Libische luchtruim boven Benghazi, terwijl de DCA van de tegenstander nog steeds actief was.

Als de Rafale in staat is om te concurreren met de SA-6 en SA-8 uit de jaren zeventig, zoals in Libië, en als het waarschijnlijk is dat het zelfs maar in staat is om de strijd aan te gaan met een perfect moderne S-70-batterij, dan is het vliegtuig niet ontworpen, zoals alle apparaten van zijn generatie, om door te dringen in een moderne meerlaagse luchtafweerverdediging zoals die geïmplementeerd door Rusland of China, bestaande uit radars op land en in de lucht met een frequentie en met verschillende bevoegdheden, grondlucht op lange, middellange, korte en zeer korte afstand systemen, die allemaal op gecoördineerde wijze werken. Geconfronteerd met een dergelijke dreiging, noch radada (vlucht op zeer lage hoogte), noch Spectra, noch de radardiscretie van Rafale zal niet significant zijn, en we kunnen er zelfs aan twijfelen dat een stealth-vliegtuig als de F-35 dit kan doen vanwege de versnelde ingebruikname van laagfrequente radar. Hoe kunnen de Franse legers in deze context hun manoeuvreer- en aanvalsvermogen behouden om land- en marine-acties te ondersteunen, of om de vijandelijke strijdmacht diepgaand aan te vallen om zo de logistiek en het bevel te ontwrichten?

Om deze uitdaging aan te gaan, moet u minimaal één van de drie soorten geschikte apparatuur hebben. Enerzijds is het mogelijk te vertrouwen op mogelijkheden voor ballistische aanvallen of kruisraketten, het onderwerp is gedeeltelijk behandeld in een vorig artikel. Deze oplossing is echter duur en ongeschikt voor militaire acties op de lange termijn, zoals blijkt uit de uitputting van de Russische voorraden in Oekraïne. Als het al moeilijk is om artilleriegranaten te produceren in een tempo dat voldoende is om het gebruik ervan op de grond te compenseren, is het onmogelijk om hetzelfde te doen met raketten die elk enkele miljoenen dollars kosten en die elk enkele weken tot enkele maanden nodig hebben om te worden geassembleerd. Dit vermogen heeft een duidelijk voordeel, maar is intrinsiek niet voldoende om een ​​engagement van hoge intensiteit in de loop van de tijd te ondersteunen. Als de Franse legers al over dit soort uitrusting beschikken, de SCALP- en MdCN-kruisraketten, de twee andere oplossingen die ons vandaag de dag interesseren, een gespecialiseerde versie van de Rafale voor elektronische oorlogsvoering en de onderdrukking van vijandige verdedigingen, en een stealth-gevechtsdrone-model ontbreken in de inventarissen.

Un Rafale gewijd aan elektronische oorlogsvoering

De onderdrukking van vijandelijke luchtafweerverdediging is geen nieuw onderwerp. Tijdens de Koude Oorlog had de Franse luchtmacht zelfs squadrons die speciaal hiervoor waren opgeleid en uitgerust, met de anti-stralingsraket (begrijp anti-radar, heeft niets met nucleair te maken) AS 37 Martel. Deze capaciteit werd echter in 1997 opgegeven en werd niet vervangen, aangezien de Generale Staf vervolgens te maken kreeg met kritieke arbitrages op het gebied van begroting en capaciteit, die tot voor kort niet zijn stopgezet. Als de Jaguar en Mirage IIIE van de Koude Oorlog echter in staat waren om SEAD-missies (Suppression of Enemy Air Defense) uit te voeren, verbleekte ze in vergelijking met de twee vliegtuigen die gespecialiseerd waren in deze missie en uitgevoerd door de Amerikaanse luchtmacht en de Amerikaanse marine. , respectievelijk de EF-111a Raven en de EA-6B Prowler. Deze apparaten hadden inderdaad, naast de anti-stralingsraketten Shrike en Harm, krachtige stoorzenders die in staat waren vijandelijke radars in een luchtruim te neutraliseren, waardoor andere apparaten hun missies konden betreden en uitvoeren. Hun doeltreffendheid werd vooral aangetoond tijdens de luchtcampagne tegen Irak in 1990 en enkele jaren later boven Servië en Kosovo.

75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.

Nieuwsbrief abonnement