De overname door Iran van Russische Su-35's kan het Midden-Oosten in brand steken

Terwijl de Russische interventie in Oekraïne de Europese geopolitiek ingrijpend veranderde en een grote energiecrisis veroorzaakte, was de invloed ervan op de mondiale geopolitiek tot dusver relatief bescheiden. Naarmate de tijd verstrijkt, lijken sommige landen geneigd te profiteren van het relatieve isolement van Rusland op dit internationale toneel, in hun eigen voordeel. Dit is het geval met Noord-Korea, dat de afgelopen weken zijn uitwisselingen met Moskou heeft geïntensiveerd, met name door beschikbare en zeer goedkope arbeidskrachten aan te bieden ter ondersteuning van de Russische oorlogsinspanning, met name voor grote werken, infrastructuur en landbouwbehoeften. In ruil daarvoor is Pyongyang van plan dat Moskou het sanctieregime opheft dat het land trof na de kernproeven van 2017 en de ontwikkeling van Noord-Koreaanse ballistische capaciteiten, die in hun tijd werden gesteund door Moskou. Als de Noord-Koreaanse autoriteiten niet publiekelijk hebben onderhandeld over een wapencontract met Moskou, lijkt een ander land onder internationale sancties vastbesloten zijn steun van Rusland op dit gebied te gelde te maken, namelijk Iran.

Sinds december 2006 en de stemming van resolutie 1737 door de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, is Teheran onderworpen aan strenge sancties op het gebied van bewapening, terwijl andere internationale sancties, die in het kader van de Verenigde Naties zijn gestemd of eenzijdig zijn aangekondigd, het land en zijn economie, met name door de exportcapaciteit van koolwaterstoffen te beperken en te voorkomen dat grote bedrijven zich in het land vestigen. Het doel van deze sancties is om Iran ertoe aan te zetten zijn militaire nucleaire programma op te geven. Het Iraans BBP is zelfs gedaald van bijna $600 miljard in 2012 tot minder dan $200 miljard in 2020, waardoor dit land, ondanks het feit dat het 15% van 's werelds oliereserves heeft, op de 67e plaats in de wereld staat in termen van BBP per hoofd van de bevolking. Wat betreft de Iraanse strijdkrachten, als ze beschikken over bepaalde hoogwaardige, lokaal gemaakte apparatuur op het gebied van ballistische raketten of drones, voeren ze voor het grootste deel retrofits uit van apparatuur die is geërfd uit het Sha-tijdperk en meer dan 50 jaar oud is, zoals de F4 Phantom II, F5 Tiger en F14-kater, die vandaag nog steeds de ijzeren speerpunt van zijn luchtmacht vormen.

Ter gelegenheid van een relatieve normalisering van de betrekkingen tussen Teheran en de internationale gemeenschap, tussen 1998 en 2005, hebben de Iraanse autoriteiten wat moderner materieel aangeschaft, met name T-72-tanks, Tor-luchtafweersystemen en Buk, evenals Kilo-onderzeeërs van Rusland, Chinese J-7-jagers en wat Pakistaans en zelfs Europees materieel. Hoewel de Iraanse defensie-industrie op veel gebieden aanzienlijke vooruitgang heeft geboekt, waaronder bepantsering, scheepsbouw, raket- en radarconstructie, blijven de meest veeleisende gebieden, zoals het ontwerp van krachtige gevechtsvliegtuigen, buiten bereik. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in de huidige context deDe stafchef van de Iraanse luchtmacht, brigadegeneraal Hamid Vahedi, heeft verklaard voornemens te zijn Russische Su-35-jagers voor algemene doeleinden te verwerven.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement