Een paar dagen geleden schreven we dat Duitsland keerde zich van Frankrijk af zonder dat te zeggen op het gebied van defensie. Van nu af aan, wordt gezegd, en op een heel duidelijke manier. Ter gelegenheid van een interventie in het kader van de conferentie "De Bundeswehr in een nieuw tijdperk", De Duitse bondskanselier Olaf Scholz heeft inderdaad duidelijk de routekaart van Berlijn in de jaren en decennia in Europa gedefinieerd. "Laten we volkomen duidelijk zijn, Duitsland is klaar om een leidende positie in te nemen voor de bescherming van het Europese continent". En om hieraan toe te voegen: "Als het meest bevolkte land, met de krachtigste economie van Europa en gepositioneerd in het hart van het continent, moet ons leger de spil van de Europese defensie worden en het best uitgerust zijn".
Uiteraard vindt Berlijn in het minst niet meer dat het Europa van La Défense gebouwd moet worden rond het Frans-Duitse echtpaar, en zelfs niet dat Frankrijk een beslissende rol kan spelen in de organisatie van La Défense op het oude continent. Het is, in de woorden van Olaf Scholz, een onderwerp dat alleen Duitsland en de NAVO aangaat, dus de Verenigde Staten, waarbij de andere actoren zich moeten ophopen rond de centrale spil die Duitsland in deze nieuwe architectuur zal vertegenwoordigen. Het standpunt dat de Duitse bondskanselier vanmorgen naar voren heeft gebracht, is in feite geenszins verrassend. Inderdaad, al enkele jaren waren machtige politieke maar ook industriële en militaire krachten aan de overkant van de Rijn aan het werk om de Kanselarij terug tot eerlijkere overwegingen te brengen, of het nu om de Verenigde Staten of Frankrijk ging.
Of het nu gaat om de herhaalde onwil van de Bondsdag om Frans-Duitse defensie-industrieprogramma's te steunen en te financieren, de steeds sterker wordende houding van Duitse industriëlen binnen deze programma's, in het bijzonder met betrekking tot Airbus DS en Rheinmetall, en zelfs militair personeel dat, indirect, nadat een van hen met pensioen werd gestuurd voor het publiekelijk steunen van de F-35, deze samenwerking blijven ondermijnen, hebben ze allemaal methodisch de fundamenten uitgehold waarop Angela Merkel en Emmanuel Macron in 2017 en 2018 de hoofdlijnen hadden getrokken van wat de basis moest vormen waarop de Europese strategische autonomie moest worden gebouwd. En in feite zijn de waarschuwingssignalen sinds 2019 talrijk en herhaald, variërend van: stevige afwijzing van Frans aanbod om afschrikking uit te breiden aan sommige van zijn Europese buren, aan de herhaalde tegenslagen met betrekking tot de voortgang van industriële programma's. In veel opzichten bevindt Berlijn zich echter in een zwakke positie om de centrale rol van de Europese defensie te verzekeren.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees -
De artikelen in volledige toegang zijn toegankelijk in de sectie "Gratis artikelen". Flash-artikelen zijn 48 uur in volledige versie toegankelijk. Abonnees hebben toegang tot de volledige analyse-, nieuws- en syntheseartikelen. Artikelen in de archieven (meer dan 2 jaar oud) zijn gereserveerd voor Premium-abonnees.
De aankoop van abonnementen is alleen toegankelijk via de website - sectie Abonnementen en Tools
