Verkoop van Franse onderzeeërs aan Australië: een geloofwaardiger hypothese dan het lijkt

Toen de Australische autoriteiten in september 2021 de annulering aankondigden van het SEA 1000-programma voor het ontwerp en de lokale productie van 12 conventioneel aangedreven aanvalsonderzeeërs van de Attack-klasse door de Franse marinegroep, leken de betrekkingen tussen Parijs en Canberra lange tijd te zijn verslechterd . Minder dan een jaar later vermeldden de Franse en Australische pers echter, zonder veel overtuiging, dat is waar, de mogelijkheid voor Frankrijk om Australië de verkoop van 4 onderzeeërs aan te bieden, zodat de Royal Australian Navy een tussentijdse oplossing kan hebben tussen de terugtrekking van de 6 Collins-klasse onderzeeërs die al meer dan 20 jaar in dienst zijn, en de komst van de eerste Australische nucleaire aanvalsonderzeeërs die moeten worden ontwikkeld in het kader van de Aukus-alliantie die Canberra, Washington en Londen samenbrengt. Deze hypothese, die op het eerste gezicht misschien gek lijkt, zou echter veel meer materialiteit kunnen hebben dan het lijkt.

Het is niet nodig om de gebeurtenissen te bespreken die elkaar hebben gevolgd tussen de aankondiging door de Australische premier Scott Morrison van de opzegging van het contract en de ontmoeting tussen zijn opvolger Anthony Albanese en de Franse president Emmanuel Macron eind juni, om de om de vernieuwing van de Frans-Australische betrekkingen te markeren. De wrede beslissing van Morrison leidde inderdaad tot roemloze uitwisselingen tussen Parijs en Canberra, waardoor de publieke opinie werd uitgekristalliseerd die al maandenlang min of meer valse informatie had gekregen. Nauwelijks had Scott Morrison de Lodge echter verlaten of zijn opvolger begon de moeilijke kwestie van compensatie aan de Naval Group voor het einde van het programma te regelen. Een maand later kwam hij zijn Franse evenknie ontmoeten om dit evenement schoon te vegen, terwijl Emmanuel Macron voor het einde van het jaar voor een officieel bezoek aan Australië wordt verwacht.

Zelfs als Parijs en Canberra hun betrekkingen normaliseren, kan de aanschaf van Franse onderzeeërs als tijdelijke oplossing ongerijmd lijken, vooral omdat de Australische publieke opinie sinds 2015 overspoeld is met kritiek op de uitvoering van het Attack-programma door Naval Group, met in het bijzonder faraonische begrotingsoverschrijdingen waarover veel werd gesproken, ook in het Australische parlement, verlengde termijnen en niet-nagekomen verplichtingen op het gebied van lokale productie. In feite lijkt de keuze voor Frankrijk en Naval Group om de stand-by-onderzeeërs te produceren zeer onwaarschijnlijk, en zelfs politiek zeer riskant voor de nieuwe premier, vooral omdat andere oplossingen worden voorgesteld aan Canberra, afkomstig uit Duitsland, Zweden en meer recentelijk Zuid-Korea. Het is precies in deze context dat een Vertrouwelijke memo geschreven door voormalig Australische plaatsvervangend minister van Defensie Kim Gillis is heimelijk vrijgegeven. En deze beschrijft een heel andere realiteit dan die gedurende 4 jaar aan de Australische publieke opinie werd gedestilleerd.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement