Wat zijn de 4 pijlers die China in 2035 tot de militaire supermacht van de wereld zullen maken?

Als China vandaag de dag nog steeds wordt overklast door de Verenigde Staten, zou het tegen 2035 wel eens de eerste militaire supermacht ter wereld kunnen worden, steunend op vier effectief beheerste pijlers.

Met 2 miljoen soldaten, minder dan 3000 moderne tanks, duizend gevechtsvliegtuigen van de 4e generatie en slechts twee vliegdekschepen en ongeveer dertig torpedobootjagers, vormen de Chinese legers, althans op papier, verre van een vijandig potentieel buiten het bereik van de Verenigde Staten. , laat staan ​​het westerse kamp als geheel.

De militaire constructie die Peking gedurende ongeveer dertig jaar heeft ondernomen, is vandaag echter de obsessie van Amerikaanse soldaten en strategen, tot het punt dat alle materiële en leerstellige evoluties die de afgelopen tien jaar aan de overkant van de Atlantische Oceaan zijn ondernomen, alleen maar gericht zijn op het indammen van de opkomst van de Chinese legers.

Sterker nog, afgezien van de onmiddellijke waarneming van de troepen van Peking vandaag, vertrouwt China op 4 strategische pijlers die, indien correct uitgevoerd, het land tegen 2035 tot de leidende militaire macht ter wereld zouden kunnen maken. Staten en hun bondgenoten om tegen te gaan.

1- Een ambitieuze maar afgemeten technologische strategie;

Gedurende de hele Koude Oorlog was de westerse strategie gericht op het neutraliseren van de numerieke superioriteit van de Sovjet-troepen en de satellieten van het Warschaupact, grotendeels steunend op een technologisch voordeel dat voldoende was om als een vermenigvuldiger van kracht te fungeren.

De Golfoorlog van 1991 bevestigde in zekere zin de relevantie van deze doctrine, aangezien de coalitietroepen de Iraakse legers hadden overspoeld met voornamelijk Sovjet-uitrusting in slechts een paar weken luchtcampagne en 100 uur grondgevechten, hoewel de grondtroepen van de coalitie waren numeriek op gelijke voet met de Iraakse legers.

Voor de Verenigde Staten, en een groot deel van hun bondgenoten, werd aangetoond dat technologische superioriteit een netto operationeel voordeel opleverde en tot op zekere hoogte een numerieke zwakte kon compenseren.

Dit is hoe, aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, een technologische euforie greep het Pentagon, met de ontwikkeling van talrijke programma's met onevenredige ambities die eindigden in bittere mislukkingen, zoals de Zumwalt-torpedobootjagers, de Comanche-gevechtshelikopter of de talrijke pogingen om de M2 ​​Bradley te vervangen

Ook Chinese strategen leerden waardevolle lessen uit deze oorlog. Voor hen, als ze ooit zouden moeten om de westerse legers te confronteren, was het nodig om de technologische gradiënt van deze krachten vooraf te neutraliseren, niet door te proberen efficiëntere apparatuur te ontwikkelen dan de Verenigde Staten of de Europeanen, maar door zichzelf uit te rusten met apparatuur die voldoende dicht bij die van hen stond, zodat de coëfficiëntvermenigvuldiger die volledig speelde tijdens de Golfoorlog, wordt geneutraliseerd.

Het is dan ook niet verwonderlijk om op te merken dat de J-10 eenmotorige jager prestaties en capaciteiten biedt die zeer dicht bij die van de F-16 en de Mirage 2000 liggen, dat de J-11 die van de F-15 benadert en dat de J -16 heeft weinig te benijden op de F-15E. Wat betreft de J-20, net als de J-35 die momenteel wordt getest, ze zullen waarschijnlijk niet de F-22 of de F-35 evenaren, maar ze zullen deze vliegtuigen ook geen doorslaggevend voordeel laten behalen.

In feite is de afgelopen 15 jaar veel nieuwe Chinese apparatuur qua ontwerp en prestaties duidelijk geïnspireerd door degenen die het grootste deel van de westerse strijdkrachten vormen, zoals de Z-20-helikopter tegenover de UH-60 Black Hawk en zijn marineversie MH-60 Romeo, het Y-20 transportvliegtuig ten opzichte van de C-17, de Type 052D torpedobootjager ten opzichte van de Arleigh Burke torpedobootjagers, of zelfs het radarvliegtuig KJ-600 ten opzichte van de ten opzichte van de E-2D Hawkeye.

Bovendien zijn de Verenigde Staten niet de enige bron van "inspiratie" voor ingenieurs in Beijing, zoals blijkt uit het PCL-181 op een vrachtwagen gemonteerde kanon geïnspireerd op het Franse CAESAR. Meer recentelijk hebben we een zekere verkorting van de Chinese responstijd ten opzichte van westerse innovaties kunnen waarnemen, bijvoorbeeld de presentatie van een kopie van de XQ-58A Valkyrie-gevechtsdrone, hoewel deze laatste nog maar in het prototype is fase.

China laat uiteraard bepaalde beslissende technologische doorbraken niet na, zoals bijvoorbeeld in het geval van hypersonische wapens, maar de essentie van zijn huidige strategie is inderdaad gebaseerd op het neutraliseren van de westerse technologische gradiënt, om de Verenigde Staten hiervan te beroven actief dat een krachtvermenigvuldiger waard is in het geval van een confrontatie.

Bovendien, om geen wapenwedloop te ontketenen zoals die in de jaren vijftig van de vorige eeuw in de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, blijft Peking behoorlijk afgemeten in zijn ambities en probeert het nooit zijn voordeel, digitaal begrepen, te veel uit te buiten. Tenminste voor nu.

2- Voorbeeldige operationele en industriële planning

Als China defensietechnologie niet tot een doorslaggevende troef wil maken, maar deze troef gewoon wil neutraliseren in de handen van westerlingen, dan is dat omdat het andere, veel exclusievere troeven heeft. De eerste daarvan is niemand minder dan de uitzonderlijke kwaliteit van haar operationele en industriële defensieplanning sinds zo'n dertig jaar.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement