Waarom is het Duitse Europese luchtafweerschild een verschrikkelijke mislukking voor Frankrijk?

Op 29 augustus kondigde de Duitse bondskanselier Olaf Sholz in Praag de lancering aan van een rond Duitsland gericht initiatief voor de oprichting van een luchtafweerschild in Europa. Het duurde minder dan twee maanden voordat de Duitse diplomatie invulling gaf aan dit initiatief. Op 13 oktober hebben Duitsland en 14 andere Europese landen (België, Bulgarije, Estland, Finland, Hongarije, Letland, Litouwen, Noorwegen, Nederland, Tsjechië, Roemenië, het Verenigd Koninkrijk, Slowakije en Slovenië) namelijk gezamenlijk een intentieverklaring gericht op de geboorte van het “European Sky Shield”-programma. Dit onmiskenbare succes van Berlijn zal het waarschijnlijk mogelijk maken om de luchtafweer- en raketafweercapaciteiten in Oost- en Noord-Europa aanzienlijk te versterken. Maar het is vooral een enorme afwijzing gericht aan Frankrijk en zijn president Emmanuel Macron.

Inderdaad, een schild zoals dat bedoeld is door Berlijn, dat gebaseerd zal zijn op een gecoördineerde meerlaagse verdediging op basis van het middellangeafstandsluchtafweersysteem IRIS-T SLM dat is ontwikkeld door de Duitse Diehl, het luchtafweersysteem en lange-afstandsafweersysteem Amerikaanse Patriot antiraketsysteem dat met name effectief is tegen ballistische raketten voor de korte en middellange afstand, en een exo-atmosferisch antiraketsysteem zoals de Israëlische Arrow 3 of de Amerikaanse Aegis Ashore voor lange en zeer lange afstand, is een component met een grote afschrikkingsrol, zonder gecomponeerd of bestreden te worden door het gebruik van kernwapens. Als zodanig had de inzet van het NAVO-antiraketschild aan de oostkant van het bondgenootschap, met de inzet van een Aegis Ashore-systeem in Roemenië en een ander in Polen, destijds de woede van de Russen gewekt. niet te verwaarlozen rol in de verharding van houdingen aan beide kanten op het gebied van afschrikking. Met andere woorden, door de controle over dit strategische onderdeel van La Défense op het oude continent, slaagde Berlijn waar Frankrijk had gefaald, grotendeels te danken aan Duitsland, en voorstellen om de Franse afschrikking uit te breiden tot enkele van zijn Europese buren in 2020.

Het moet gezegd worden dat Berlijn in dit dossier bijzonder goed werk heeft geleverd door zijn eigen posities te versterken en een leiderschapspositie in te nemen die voortaan moeilijk te betwisten zal zijn in termen van Europese defensie. Allereerst heeft Duitsland, zeer waarschijnlijk opzettelijk, vermeden om bepaalde Europese landen bij dit initiatief te betrekken, met name Frankrijk en Italië, maar respectievelijk de 2e en 3e economie en demografie van de EU. Enerzijds was het natuurlijk essentieel voor Berlijn om deze twee landen uit te sluiten, aangezien zij het enige Europese aanbod hebben op het gebied van luchtafweer- en antiraketsystemen op middellange en lange afstand in Europa, met de SAMP/T Mamba en de Aster 15/30/Block1NT raket. De aanwezigheid van Rome en/of Parijs zou dus de Duitse hegemonie aanzienlijk hebben gedwarsboomd, met name wat betreft de keuze van systemen, vooral omdat de SAMP/T op zichzelf de Duitse IRIS-T SLM en de Amerikaanse Patriot kan vervangen door prestaties en mogelijkheden superieur aan die twee systemen. Door Parijs of Rome uit te nodigen, zou Berlijn daarom zijn eigen greep op het hele systeem hebben uitgehold, vooral omdat tegelijkertijd, Duitsland is aan het werk geweest om de Franse MBDA uit te sluiten van het Europese antiraketprogramma EHDI.

75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.

Nieuwsbrief abonnement