Met de RapidFire heeft de Franse marine eindelijk haar CIWS-beveiligingssysteem

Vanaf het midden van de jaren zestig werden de nieuwe Sovjetgevechtsschepen uitgerust met AK-60, een 630 mm hexatube-kanon met radargeleiding bedoeld om gevechtsvliegtuigen, helikopters en anti-scheepsraketten te onderscheppen die het gebouw bedreigden, en na het overwinnen van zijn lange en middellange afstandsverdediging door grond-luchtraketten en zeeartillerie. Ongeveer vijftien jaar later begon de Amerikaanse marine het nu beroemde Phalanx-systeem in te zetten op haar nieuwe gebouwen, een 30 mm kanon ook hexatube in staat tot zeer hoge vuursnelheden van meer dan 20 rondes per minuut, om inkomende luchtdreigingen op zeer korte afstand te onderscheppen. Dit is hoe het begrip Close-In Weapon System, of CIWS (uitgesproken als Zo-ja-s) om de ultieme bescherming van oppervlakteschepen tegen raketten, raketten, vliegtuigen en zelfs artilleriegranaten te garanderen.

Sindsdien is het systeem op grote schaal gedemocratiseerd en rusten verschillende systemen nu westerse marines uit, of het nu artilleriesystemen zoals de Phalanx of de Goalkeeper zijn, of gebaseerd op zeer korteafstandsraketten, zoals de SeaRam American en de Franse Simbad, maar ook in Rusland met Kasjtan en de nieuwe Marine Pantsir-M, en in China met de Type 730 (30 mm heptatube artillerie) en de HQ-10 (raketten). En de overgrote meerderheid van de zogenaamde eersterangs oppervlaktegevechtsschepen die sinds 1 in de vaart kwamen, waren ermee uitgerust. Slechts één grote wereldmarine maakte geen gebruik van dit type systeem, de Franse marine. Voor Parijs werden deze systemen in feite als overbodig beschouwd, wetende dat de Franse schepen een groot en effectief arsenaal aan elektronische oorlogsvoering en lokvogels hadden om de grond-luchtraketten en zeeartillerie aan te vullen om de realiteit van dreiging in deze periode het hoofd te bieden. Het is een feit dat tussen 1990 en 2010 de risico's dat een Frans fregat daadwerkelijk werd aangevallen door een groot aantal anti-scheepsraketten die de defensiecapaciteiten overschreed die door het defensieve wapenrusting waarover het beschikte overschreed, zeer laag waren.

Maar de laatste jaren is het risico aanzienlijk geëvolueerd, en nu is het verre van uitgesloten dat een Frans schip wordt aangevallen door raketten en vijandelijke drones. Daarom werd het nu essentieel om niet alleen de fregatten en torpedobootjagers die al waren uitgerust met elektronische oorlogsvoeringsystemen en grond-luchtraketten tegen dit soort dreigingen te beschermen, maar ook de ondersteunende en tweederangs schepen, zoals het nieuwe bevoorradingsschip van de Vloot, of BRF, van de Jacques Chevallier-klasse, of de nieuwe Ocean Patrollers die de komende jaren de A69 aviso zullen vervangen. Hiervoor hebben de Thales- en Nexter-groepen hun krachten gebundeld om het RapidFire-systeem te ontwikkelen, een marine-turret bewapend met het Frans-Britse 40 CTA 40 mm kanon met telescopische munitie die al EBRC Jaguar-pantservoertuigen uitrust, en zo de rol van CIWS spelen om Marine schepen. Hoewel de definitieve versie van de RapidFire werd gepresenteerd op de Euronaval 2022-tentoonstelling, is het duidelijk dat de nieuwe Franse CIWS inderdaad veelbelovende prestaties biedt, zowel om tweedelijnseenheden te beschermen als om de overlevingskansen van grote oppervlakte-eenheden te versterken.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement