HIMARS voor het leger, een symptoom van een gebrek aan industriële piloten in Frankrijk?

Het Franse leger zou zich kunnen wenden tot de Amerikaanse HIMARS voor zijn behoeften op het gebied van langeafstandsaanvallen. Specialisten op dit gebied roepen de Franse autoriteiten echter al jaren op om een ​​soortgelijk systeem te ontwikkelen.

Net als veel andere gebieden, werd de langeafstandsartillerie, vertegenwoordigd door slechts 13 gecentraliseerde raketwerpers (waarvan er 8 daadwerkelijk operationeel zijn) binnen het Franse leger, in de jaren 2000 en 2010 sterk verminderd, onder de dekmantel van een meerderheidsperceptie dat de dreiging van zogenaamde high-intensity-gevechten voorbij waren en dat de luchtmacht op zichzelf in staat was om deze diepe aanvalscapaciteiten te leveren.

Op dit gebied hebben de lessen uit de eerste acht maanden van de oorlog in Oekraïne dat aangetoond dit vermogen was doorslaggevend, terwijl een groot deel van de luchtmacht werd geneutraliseerd door de alomtegenwoordige grond-luchtverdedigingscapaciteiten aan weerszijden.

En de komst van de eerste HIMARS-systemen die in juni door de Verenigde Staten aan de Oekraïense strijdkrachten werden afgestaan, naast andere moderne artilleriesystemen zoals de Amerikaanse M777's, de Duitse Pzh2000's en de Franse CAESAR's, markeerde een duidelijke verschuiving in het offensieve machtsevenwicht in gunst van Oekraïne.

In feite, sinds enkele maanden, artilleriesystemen voor lange afstanden, of het nu gaat om zelfdragende systemen van groot kaliber die vandaag 50 km bereiken en morgen meer dan 70 km, en raketlanceersystemen van precisie zoals de Amerikaanse HIMARS of de Zuid-Koreaanse K239, met een lengte van tussen de 80 en 300 km, kende een buitengewone heropleving van de belangstelling binnen de westerse legers.

Alleen Polen kondigde een bestelling aan voor 300 K239 Chunmoo uit Seoul, en 200 extra HIMARS uit Washington, die met zo'n 624 Zuid-Koreaanse 9 mm K155 zelfrijdende kanonnen de meest formidabele artilleriecapaciteit in West-Europa vormen, en een van de krachtigste ter wereld.

Ook in Frankrijk is het probleem actueel en bovendien een van de belangrijkste vooruitgangsgebieden die in het kader van de voorbereiding van de volgende militaire programmeerwet 2023-2029 wordt voorbereid.

Het moet gezegd worden dat de 13 Franse LRU's niet alleen aanzienlijk onderbezet zijn om de behoeften van het leger te dekken in het geval van een intensief gevecht, maar dat ze tegen 2030 ook het einde van hun levensduur zullen bereiken.

Hoewel dit soort behoeften inderdaad het meest voorzienbaar was, is er volgens de generale staf van het leger jarenlang helaas geen nationale of zelfs maar Europese oplossing mogelijk om de Franse LRU's te vervangen en het leger op dit gebied van de nodige uitrusting te voorzien. in de nabije toekomst.

Om deze reden hebben de Fransen in het kader van de voorbereiding van de toekomstige LPM tot op heden geen andere mogelijkheid dan zich te wenden tot een geïmporteerde kant-en-klare oplossing, zeer waarschijnlijk de beroemde Amerikaanse HIMARS, zoals deze ook de geval met de overname van LRM midden jaren 80.

75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.

Nieuwsbrief abonnement