Zal China zijn steun aan Rusland vergroten in het aangezicht van Oekraïne?

Sinds het begin van het Russische offensief in Oekraïne op 24 februari hebben de Chinese autoriteiten een houding van welwillende neutraliteit jegens Rusland gehandhaafd. In overeenstemming met de officiële Chinese standpunten op het internationale toneel, heeft Peking herhaaldelijk opgeroepen tot respect voor de grenzen en territoriale integriteit van staten, evenals tot een onderhandelde oplossing. Ter gelegenheid van het 5e congres van de Chinese Communistische Partij, dat de greep van Xi Jinping op de partij en dus op het land bevestigde, verhardde laatstgenoemde zijn retoriek niettemin aanzienlijk ten aanzien van de Verenigde Staten en het Westen als geheel, in het bijzonder in het onderwerp Taiwan, en kondigde aan dat het land een ongeëvenaarde inspanning zou leveren om het Volksbevrijdingsleger binnen de komende vijf jaar (de lengte van de presidentiële termijn in China) te moderniseren, wat een hernieuwde en verhoogde bedreiging zou vormen voor het autonome eiland door Peking opgeëist als historische prioriteit. En volgens de verklaring van de Chinese minister van Buitenlandse Zaken, Wang Yi, in reactie op de felicitatieboodschap die Vladimir Poetin naar zijn ambtgenoot Xi Jinping stuurde ter gelegenheid van zijn verkiezing voor een derde ambtstermijn, lijkt het erop dat Peking een evolutie van zijn standpunten ten gunste van toenadering tot Moskou, ook in het zeer omstreden gebied van de oorlog in Oekraïne.

Volgens de verklaring, en na de gebruikelijke formules om de Chinese president te verheerlijken, legt Wang Yi uit dat China het Chinees-Russische partnerschap krachtig zal steunen, maar ook de initiatieven van Moskou gericht op " het overwinnen van moeilijkheden, het wegnemen van onrust, het bereiken van strategische ontwikkelingsdoelen en het verder vestigen van de status van Rusland als een grote mogendheid in de internationale arena.“. En voeg toe " Het is het legitieme recht van China en Rusland om hun eigen ontwikkeling en revitalisering te realiseren, wat volledig in overeenstemming is met de ontwikkelingstrend van die tijd. Elke poging om de vooruitgang van China en Rusland te blokkeren zal nooit slagen.“, uiteraard een directe parallel creërend tussen de Russische territoriale aanspraken in Oekraïne en die van Peking met betrekking tot Taiwan, en de facto breken met de houding die tot nu toe werd gevolgd door de Chinese diplomatie.

Feit is dat de tegenstrijdigheden van het Chinese standpunt grotendeels zijn onderstreept door de Russische agressie tegen Oekraïne. Officieel weigert Peking inderdaad elke herdefiniëring van internationale grenzen en roept het op om de verschillende gebieden via onderhandelingen op te lossen. Aan de andere kant wordt dit standpunt terzijde geschoven als het gaat om Chinese ambities, of het nu gaat om de Zuid-Chinese Zee, maar ook om Taiwan, waarbij Peking bijvoorbeeld koppig weigert dat Taipei een zelfbeschikkingsreferendum mag organiseren, dit een casus belli vormen voor de Chinese autoriteiten die zou leiden tot de onmiddellijke start van een militaire operatie. Deze houding is duidelijk onverenigbaar met de Russische acties in Oekraïne, die niet alleen een militaire veroveringsoperatie hebben uitgevoerd, maar ook de terreinwinst hebben gerechtvaardigd door referenda, zeker kunstmatige, maar toch referenda. Voor Peking is het echter ook absoluut essentieel dat Moskou, zo niet zegevierend uit deze oorlog komt, in ieder geval door op zijn minst terreinwinst en een strategische zet te rechtvaardigen. En het lijkt erop dat dit laatste aspect voorrang heeft gekregen op traditionele Chinese publieke standpunten.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement