De oorlog in Oekraïne verstoorde de Russische militaire programmering

Sinds 2012, de terugkeer van Vladimir Poetin naar het Kremlin en de komst van Sergei Shoigu bij het Ministerie van Defensie, vormt de Russische militaire programmering, georganiseerd door middel van meerjarige programma's genaamd GPV, de kern van de inspanning om de legers van Moskou weer op te bouwen. . De laatste GPV, gestart in 2017, was bedoeld om de Russische legers in staat te stellen hun digitale en technologische overwicht op hun potentiële tegenstanders te consolideren, met een jaarlijks budget van 2.000 miljard roebel, d.w.z. 30 miljard euro die elk jaar wordt besteed aan de aanschaf van nieuwe apparatuur en modernisering van apparatuur in dienst. Zo kondigde Sergei Choïgou, amper een jaar geleden, tijdens de traditionele evaluatie van de geboekte vooruitgang op dit gebied, aan dat vanaf nu, de Russische legers hadden meer dan 70% "moderne" uitrusting. De feiten in Oekraïne hebben de opmerkingen van de Russische minister echter grotendeels genuanceerd.

Inderdaad, op basis van visueel bevestigde vernietiging van Russisch materieel sinds het begin van de speciale militaire operatie in Oekraïne, lijkt het erop dat de helft van de vernietigde, beschadigde of buitgemaakte gevechtstanks niet-gemoderniseerde Sovjetmodellen waren, zoals de T-72A/B/B-Obr1989, de T-80BV of de verschillende verloren T-62/64's. Hetzelfde geldt voor gepantserde infanteriegevechtsvoertuigen, waarvan 80% van de verliezen wordt vertegenwoordigd door niet-gemoderniseerde BMP-1 of 2, of artilleriesystemen, waarvan 90% van de verloren systemen zijn geërfd uit het Sovjettijdperk. In feite wordt het percentage van 70% van de moderne apparatuur daadwerkelijk waargenomen, in de verliezen, alleen voor vliegtuigen, schepen en systemen voor luchtafweer en elektronische oorlogsvoering. Hoe het ook zij, ondanks de verschrikkelijke verliezen die de capaciteiten van de Russische legers grotendeels hebben aangetast, het Kremlin maakte begin november bekend dat het de huidige GPV had ingetrokken, evenals het voorbereidende werk voor de volgende GPV, om directe controle te krijgen over de Russische industriële defensie-inspanningen en om investeringen te concentreren op zuinige, efficiënte en snel geproduceerde uitrusting, in een poging om de uitdaging aan te gaan van de door het Westen gesteunde Oekraïense legers .

Het besluit van het Kremlin, bovendien bespoedigd aangezien het vóór 14 november van kracht zou moeten worden, is gezien de situatie logisch. Terwijl de meeste Russische elitetroepen tijdens de eerste maanden van de strijd werden ontwricht, is Moskou nu van plan te vertrouwen op een defensieve strategie die tegelijkertijd gebaseerd is op de bouw van een uitgebreid netwerk van versterkingen om de Oekraïense opmars te blokkeren, en op de massa die het resultaat is van huidige en toekomstige mobilisatie-inspanningen om deze verdedigingswerken te bewapenen. Vanwege snelle training en gebrek aan eerdere militaire ervaring kunnen Russische soldaten moderne en hoogtechnologische wapens echter niet effectief gebruiken, vooral omdat deze materialen niet eerder hebben geschitterd met hun effectiviteit, zelfs niet in de handen van goed opgeleide soldaten. Bovendien worstelt de Russische defensie-industrie, blootgesteld aan westerse sancties, om deze moderne apparatuur te produceren, terwijl ze tegen lagere kosten in staat is om opnieuw apparatuur uit de jaren 70 en 80 te produceren, minder efficiënt maar eenvoudiger en verstoken van geïmporteerde componenten.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement