Sinds de Turkse grondinterventie in Noord-Syrië in 2018, de militaire betrokkenheid van Ankara bij de Libische burgeroorlog in 2019 en de spanningen tussen de Turkse en Griekse lucht- en marinevloten in de Egeïsche Zee in 2020, en vooral de levering van de eerste S-400 luchtafweerbatterij in juli 2020 beleefde de Turkse defensie-industrie, tot nu toe zeer dynamisch onder impuls van president Erdogan die er een belangrijk kenmerk van zijn politieke actie van had gemaakt, zeer moeilijke tijden onder de gecombineerde effecten van Europese en Amerikaanse sancties. In feite ondervonden veel belangrijke programma's, zoals de nieuwe generatie gevechtstank Altay, de gevechtshelikopter Atak of het nieuwe generatie gevechtsvliegtuig T-FX, ernstige moeilijkheden, omdat ze verstoken waren van belangrijke componenten die moesten worden voltooid, zoals de motor en transmissie voor de Atlay, de turbines voor de Atak en de turbojets voor de T-FX.
Ondanks bepaalde pogingen van Ankara om de sancties door middel van onderhandelingen op te heffen, werd de overgrote meerderheid ervan gehandhaafd, wat leidde tot aanzienlijke vertragingen, het verlies van exportcontracten en bepaalde impasses. standpunt. Ankara vermenigvuldigde daarom de initiatieven om te proberen alternatieven te vinden, nationale vervangingsoplossingen, die ooit werden gepresenteerd als bijna oplevering, en waren tot op heden niet in staat om de prestaties en betrouwbaarheid te bieden die nodig zijn om systemen met wapens uit te rusten. Zo benaderde de dronespecialist Baykar, achter de inmiddels beroemde TB2 Bayraktar, Oekraïense oplossingen om zijn nieuwe drones, zoals de Akinci, van stroom te voorzien. Voor de voortstuwingstrein van de Altay-tank kwam Ankara dichter bij Zuid-Korea door de oplossing van de K2 Black-tank te lenen Panther, terwijl TAI zich voor het T-FX-prototype wendde tot de F110-reactor die al de Turkse F-16's aandrijft, en die bovendien volledig door de Turkse industrie wordt geproduceerd en onderhouden.
In feite zijn de afgelopen dagen de aankondigingen vanuit Ankara vermenigvuldigd om de dynamiek en technische aard van zijn defensie-industrie te tonen. Zo eind oktober de fabrikant van de Atlay BMC maakte bekend dat de productie van de eerste batch van 100 tanks was gestart, en dat de eerste exemplaren in 2023 aan de Turkse autoriteiten zullen worden afgeleverd. Drie weken later, op 3 november, was het de beurt aan Baykar om een video te publiceren waarin de testritten van zijn nieuwe krachtige gevechtsdrone Kızılelma worden getoond, wat suggereert dat de eerste de vlucht van het toestel zal de komende weken plaatsvinden. Ten slotte publiceerde de vliegtuigfabrikant TAI op 21 november foto's die de voortgang van de montage van het prototype van de T-FX laten zien, met de specificatie dat het apparaat in 23 de hangar zal verlaten. Veel andere programma's, op het gebied van raketten, marine-drones , of zelfs verschillende modellen van gepantserde voertuigen, zijn de afgelopen weken ook gepresenteerd, wat een radicaal andere perceptie geeft van de dynamiek van de Turkse defensie-industrie dan de afgelopen jaren. En terecht: op 2023 juni 18 zijn de volgende presidentsverkiezingen in het land.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
[…] […]
[…] in het bijzonder met betrekking tot de opheffing van Amerikaanse en Europese sancties met betrekking tot bepaalde defensietechnologieën waardoor het land zijn ambitieuze programma's van... kan voortzetten, maar ook een welwillende westerse neutraliteit kan verkrijgen met betrekking tot de ambities […]