Aangekondigd in 2017, kort na de aankomst van Emmanuel Macron op het Elysée voor zijn eerste termijn, vertegenwoordigt het FCAS-programma, voor Future Air Combat System, een van de twee belangrijkste pijlers, samen met het MGCS-programma, van de ambitie van Frankrijk - Duitsland ontwikkelde op deze datum om versterking van de Europese strategische autonomie op het gebied van defensie rond strategische industriële samenwerking tussen de twee landen. Sindsdien heeft het programma Spanje erin geïntegreerd, maar werd het vooral gekenmerkt door toenemende en steeds meer verdeeldheid zaaiende spanningen tussen Parijs en Berlijn, meer in het bijzonder tussen de industriëlen van de twee landen, met name rond de eerste en belangrijkste 7 pijlers van het programma , de Next Generation Fighter, of NGF, die al bijna een jaar het onderwerp is van een gespannen confrontatie tussen Dassault Aviation en Airbus DS. Uiteindelijk lijkt het erop dat de Franse en Duitse autoriteiten er onder politieke druk in zijn geslaagd om de twee grote fabrikanten te dwingen overeenstemming te bereiken over industrieel delen en programmaleiderschap, althans wat tranche 1B betreft. technologische demonstrator voor 2027.
Toch is, zoals eerder gezegd, het FCAS-programma verre van unaniem, zowel in de publieke opinie als in gespecialiseerde kringen, aan beide zijden van de Rijn. Om de steun voor het programma te versterken, hebben de Franse politieke autoriteiten, of het nu gaat om het Ministerie van de Strijdkrachten, parlementariërs en zelfs president Macron zelf, dit programma met vele deugden versierd, waardoor het niet alleen wenselijk en gunstig is voor de Franse strategische doelstellingen, maar ook, in op een bepaalde manier onmisbaar in vele opzichten. In dit artikel zullen we de 6 terugkerende argumenten bestuderen die het vaakst naar voren worden gebracht om dit programma te rechtvaardigen, om de materialiteit en dus de relevantie ervan te bepalen.
“Frankrijk heeft niet langer de budgettaire middelen om zelf een programma op de schaal van FCAS te ontwikkelen”
Het eerste en belangrijkste argument dat herhaaldelijk naar voren wordt gebracht door zowel de Franse president, het Ministerie van de Strijdkrachten (F. Parly) als vele parlementariërs die tot de presidentiële meerderheid behoren, is bedoeld om niet te stoppen te zijn. Volgens hem beschikt geen enkel Europees land, vooral Frankrijk, nu over de middelen om de ontwikkeling en productie van een dergelijk apparaat en zijn systeemsystemen te financieren, aangezien het FCAS-programma naar verwachting tussen de €80 en €100 miljard zal kosten. Het is zonder enige twijfel ook het meest twijfelachtige van de aangevoerde argumenten. Om het voorbeeld van het programma te nemen Rafalezal dit, zodra de 225 geplande vliegtuigen zijn afgeleverd, ongeveer € 65 miljard hebben gekost, rekening houdend met de initiële studies, de productie van de vliegtuigen, onderzoek voor de verschillende standaarden en de modernisering van de vliegtuigen. Tegelijkertijd zijn er nu 284 vliegtuigen besteld voor de export, voor een bedrag van ongeveer € 40 miljard. Maar zonder zelfs maar rekening te houden met de sociale besparingen die de staat heeft gerealiseerd als gevolg van deze industriële meevaller, vertegenwoordigen deze 105 miljard euro die in de Franse industrie is geïnvesteerd en zal worden geïnvesteerd alleen al meer dan 50 miljard euro aan belasting- en sociale inkomsten. de staat.
De resterende kosten voor het programma Rafale, wat, laten we ons herinneren, nog niet zo lang geleden door veel Franse politieke bestuurders budgettair gezien vaak als ondraaglijk werd beschouwd, bedraagt daarom 15 miljard euro, gebaseerd op dertig jaar industriële activiteit met een snelheid van 30 miljard euro per jaar, oftewel slechts 3 euro. miljoen per jaar. Kunnen we vanuit dit gezichtspunt zeggen dat dit bedrag “ondraaglijk” zou zijn voor de Franse overheidsfinanciën, een land met een bbp van 500 miljard dollar, en voor legers die binnenkort een jaarlijkse begroting van meer dan 2.500 miljard euro zullen hebben? De omzetting voor FCAS is direct, zelfs als er rekening wordt gehouden met hogere kosten, aangezien het Franse bbp sinds de jaren negentig en 50 enorm is gestegen, vooral sinds het succes van Rafale De afgelopen jaren wijzen op een uitstekende exportdynamiek in de komende decennia, op voorwaarde dat het apparaat en het systeem dat doen, zoals het geval is met Rafale vandaag de dag, en Mirages daarvoor, efficiënt en economisch relevant, en geen veramerikaniseerd programma met veel verborgen kosten. We kunnen daarom niet zeggen dat Frankrijk het FCAS-programma niet alleen kan financieren; we kunnen hoogstens zeggen dat het dat niet wil.
“Geen enkel Europees land beschikt meer over de technologieën die nodig zijn om FCAS te ontwerpen”
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
[…] […]