Waarom zou Frankrijk er belang bij hebben om een ​​deel van zijn export van defensiematerieel te 'sponseren'?

In 2018 kondigde Athene de bestelling aan van 84 moderniseringskits om een ​​deel van zijn F-16 C / D Block 52 naar de Block 72-standaard te brengen, om de Griekse afschrikkingscapaciteiten tegen de opkomst van luchtmachten en Turkse luchtafweer te verbeteren. Dit contract ter waarde van $ 1,6 miljard voorzag in de assemblage van de nieuwe apparaten in Griekenland door HAI en de levering van alle componenten door de Verenigde Staten, zoals de AESA AN/APG-80-radar, een nieuwe suite voor elektronische oorlogsvoering en een nieuwe IRST (InfraRed Search and Track), waardoor deze jagers die in de jaren 90 zijn verworven, nieuwe, perfect moderne mogelijkheden krijgen. Wat minder bekend is, is dat het Pentagon tegelijkertijd met dit contract militaire begrotingssteun van 650 miljoen dollar aan Athene heeft verleend om de financiering van het programma te vergemakkelijken. Deze strategie om de export van defensiematerieel te sponsoren wordt vaak gebruikt door de Verenigde Staten, die elk jaar $ 4 tot $ 5 miljard besteden om geallieerde landen te helpen hun defensiematerieel te moderniseren, maar ook door andere landen, zoals Rusland, China en Turkije, met name naar Afrikaanse landen .

In Europa, en meer in het bijzonder in Frankrijk, is een dergelijk proces lange tijd gestaakt, in de dynamiek na de Koude Oorlog die zeer weinig geneigd was om defensie-exporten te ondersteunen, meer gericht op bepaalde Afrikaanse landen die niet schitterden door hun respect voor menselijke rechten en democratische voorschriften. Sindsdien is de geopolitieke en veiligheidssituatie aanzienlijk geëvolueerd, terwijl veel geallieerde landen, ook in Europa, moeite hebben om de financiering van sommige van hun uitrustingsprogramma's af te ronden, en de geopolitiek van de wapenmarkt in volle beroering is met de opkomst van nieuwe spelers die efficiënte en zuinige apparatuur aanbieden, zoals Zuid-Korea dat kan, Turkije, Israël en China, soms vergezeld van zeer aantrekkelijke voorwaarden op het gebied van financiering, lokale productie en technologieoverdracht. Kan Frankrijk in deze context ook een dergelijk systeem implementeren om zijn export van industriële defensie te ondersteunen? Om deze vraag te beantwoorden, is het essentieel om verschillende aspecten te bestuderen, zoals budgettaire houdbaarheid, politieke en juridische toepasbaarheid, en om de industriële en politieke voordelen voor Parijs te beoordelen.

Het budgettaire aspect is uiteraard de meest bepalende factor, aangezien het van nature contra-intuïtief is. Het lijkt inderdaad absurd om de export van defensiematerieel die juist bedoeld is om de industriële dynamiek ten voordele van de legers aan te wakkeren, te ondersteunen met overheidskredieten die heel goed rechtstreeks op de legers gericht zouden kunnen zijn. Wanneer we echter dieper ingaan op een dergelijk systeem zoals dat bijvoorbeeld door Washington wordt toegepast, blijkt dat deze aspecten veel evenwichtiger zijn dan het lijkt. In de Verenigde Staten bedraagt ​​het budgettaire rendement voor de overheidsfinanciën (federaal en staat) van een investering in de defensie-industrie, ongeacht of deze al dan niet bestemd is voor de export, in de Verenigde Staten, als gevolg van de fiscale en sociale kenmerken van het land, 35% van de geïnvesteerde bedragen. 35% is echter precies het bedrag dat door het Pentagon aan Athene is teruggegeven onder het Griekse F-16V-contract. Met andere woorden, dit is voor Washington een "witte" operatie vanuit budgettair oogpunt, op nationale schaal.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement