Russische luchtafweergeschut betrapt door Oekraïense drones

De twee opeenvolgende aanvallen van Oekraïense drones op twee Russische luchtmachtbases waar strategische bommenwerpers of langeafstandsbommenwerpers zijn gehuisvest, zijn breed uitgemeten in de media. Afgezien van het overduidelijke succes van de Oekraïners, die ten minste twee vliegtuigen beschadigden, een Tu-95 strategische bommenwerper gebaseerd op Engels-2 en een Tu-22M3 langeafstandsbommenwerper gebaseerd op Dyagilevo, slaagden ze er ook in opmerkelijk nauwkeurige aanvallen uit te voeren met behulp van drones omgevormd tot lokaal gemaakte kruisraketten, zonder gebruik te maken van westerse wapensystemen. Bovenal toonden deze twee aanvallen, zoals die vandaag tegen een vliegtuigbrandstofdepot in de Koersk-regio, de grenzen van de Russische luchtafweer, die vóór het conflict vaak werd gepresenteerd als zo effectief dat ze het luchtruim van het land volledig kon afsluiten.

Om hun aanvallen uit te voeren, maakten de Oekraïners gebruik van verschillende zwakke punten van het Russische apparaat. Eerst werden deze uitgevoerd, zo lijkt het, door Tu-141 Strizh verkenningsdrones die sinds 2014 door Oekraïense ingenieurs zijn aangepast. Deze 15 meter lange drone met een gewicht van 6 ton wordt aangedreven door een Tumansky KR-17A turbostraalmotor die 2,5 ton stuwkracht levert, het vliegtuig een hoge subsonische kruissnelheid van zo'n 1000 km/u bereiken, over een afstand van duizend kilometer. Oorspronkelijk bedoeld om verkenningsoperaties op gemiddelde hoogte uit te voeren, zouden de Oekraïense Tu-141's zijn aangepast om de navigatie op lage hoogte, onder de 1000 meter, te kunnen volgen, om zo te evolueren onder de detectievloer van luchtafweersystemen lang -bereik Russen zoals de S-300 en S-400. De verkenningsapparatuur is ondertussen vervangen door een militaire lading van onbekende kracht, die kan worden geschat op enkele tientallen kilo's explosieven, te oordelen naar de schade.

Om de precisie van de twee Oekraïense aanvallen te verklaren, kunnen twee hypothesen naar voren worden gebracht. Enerzijds zou de Tu-141 kunnen worden uitgerust met een GPS-volgsysteem om vaste doelen te raken, zoals vandaag het geval is tegen het brandstofdepot van Koersk. In het geval van Engels en Dyagilevo lijkt het er echter twee keer op dat de raket dicht bij een brandstofwagen insloeg, dicht bij een vliegtuig, wat zeer onwaarschijnlijk lijkt zonder terminale begeleiding, bijvoorbeeld bij het gebruik van een laserstraal geïmplementeerd met behulp van een lichte drone door speciale strijdkrachten die in de buurt opereren, een technologie die al is toegepast op andere Oekraïense raketten, zoals de Skif-antitankraket die sinds 2011 in gebruik is. -vliegtuigverdediging, om luchtbases met een zeer hoge strategische waarde op enkele honderden kilometers van de grens aan te vallen. Oekraïners, zoals Engels, waar het grootste deel van de Russische strategische bommenwerpersvloot is gevestigd.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement

dank u voor Olivier Dujardin voor je bijdrage aan dit artikel.