De nieuwe Taiwanese onderzeeër wordt in september 2023 te water gelaten

Sinds de normalisering van de betrekkingen tussen het Westen en Peking vanaf 1995 heeft het eiland Taiwan, dat sinds 1949 autonoom is en sinds die datum door de Volksrepubliek China wordt opgeëist, steeds meer moeilijkheden ondervonden bij het moderniseren van zijn verdedigingsinstrument. De Chinese autoriteiten wisten immers perfect om te gaan met een zeer aantrekkelijke wortel, het Chinese economische potentieel voor westerse bedrijven, en een krachtige stok, de onmiddellijke en ernstige verslechtering van de diplomatieke en economische betrekkingen, als een van haar westerse partners zou tussenkomen in de modernisering van de Taiwanese legers. Deze strategie bleek buitengewoon effectief te zijn: alle traditionele defensiepartners van Taiwan, waaronder Frankrijk, dat begin jaren negentig fregatten en Mirage 2000's aan het eiland verkocht, keerden Taipei de rug toe en wezen erop dat halverwege de jaren 90 geen enkel Europees land het eens was om samen te werken met de nieuwe Taiwanese democratie op het gebied van defensie, terwijl ze defensiecontracten met Beijing vermenigvuldigden, amper 2000 jaar na het bloedbad van de plaats Tien an men.

Zelfs de Verenigde Staten, hoewel traditioneel een partner die betrokken was bij de verdediging van het eiland, weigerden toen al te veel steun te betuigen aan Taipei, uit angst de schande van Peking te ondergaan. Gedurende deze periode ontwikkelde het autonome eiland actief twee kritieke industrieën voor zijn verdediging tegen Chinese claims, een steeds efficiëntere defensie-industrie om aan veel van de behoeften van zijn legers te voldoen, en een zeer machtige ontwerpindustrie en vooral de productie van halfgeleiders, tot op het punt afhankelijk van de sector tussen de 40 en 90% van de wereldmarkt beheersen. De situatie veranderde begin jaren 2010, toen Peking, dat meer vertrouwen had gekregen in zijn leger en in zijn defensie-industrie en ook grotendeels had geprofiteerd van Europese en Amerikaanse technologieoverdrachten (en van zeer actieve industriële en wetenschappelijke spionage), nieuwe militaire bases begon in te zetten. in de Zuid-Chinese Zee, een maritieme zone die al lang door de Chinese autoriteiten wordt geclaimd volgens de "9 lijnen"-regel.

Tegelijkertijd werden de eisen van Peking aan Taiwan steeds dringender, wat de autoriteiten van het eiland ertoe aanzette hun eigen defensie-inspanningen op te voeren en de strijdkrachten te moderniseren. De zeer duidelijke verharding van de handels- en diplomatieke betrekkingen tussen Washington en Peking onder de regering-Trump stelde Taipei in staat een deel van de kritieke uitrusting te bestellen die het nog niet had, zoals de zware tanks van Abrams, F-16V-vliegtuigen of anti-harpoonschepen. Daarnaast verzacht het Amerikaanse Congres zijn standpunt ten aanzien van de export van bepaalde kritieke technologieën, zoals op het gebied van radars en sonars aan boord van Taiwanese korvetten en fregatten. Maar terwijl de Chinese vloot blijft groeien en moderniseren, tot het punt dat de Amerikaanse zeemacht in bepaalde gebieden in de war raakt, vertrouwt de verdediging van het eiland in het geval van een amfibische actie onder leiding van het People's Army of Liberation, meer en meer op de onderwatermogelijkheden van het eiland.

Het oplossen van dit probleem was verre van eenvoudig voor Taipei. Als de Verenigde Staten de Taiwanese marine-industrie zouden kunnen ondersteunen op bepaalde gebieden, zoals sonars of boordwapens, hebben Amerikaanse scheepswerven al meer dan 60 jaar geen conventioneel aangedreven onderzeeërs ontworpen, en de meeste vaardigheden op dit gebied zijn nu te vinden in Europa, juist de mensen die het meest terughoudend zijn om Peking uit te dagen om Taiwan te steunen. In het najaar van 2019 vonden vervolgens in het grootste geheim intense onderhandelingen plaats in Europa. tussen Europese industriële en staatsactoren enerzijds en Taiwanese ingenieurs en onderhandelaars, gesteund door de Verenigde Staten anderzijds, zodat Taiwan kan vertrouwen op beperkte maar cruciale technologieoverdrachten voor het ontwerp van zijn aanvalsonderzeeërprogramma, zonder de Europeanen rechtstreeks betrokken zijn bij Peking. Feit is dat noch de aard, noch zelfs de conclusie van deze onderhandelingen ooit openbaar zijn gemaakt.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement