De Top 5 van de meest efficiënte bewapening in Oekraïne

Sinds het begin van de Russische agressie op 24 februari is Oekraïne, met tegenzin, het grootste platform geworden voor experimenten met Russische, Oekraïense en westerse wapensystemen, na 30 jaar conflict latent en asymmetrisch waardoor objectieve vergelijkende analyses niet mogelijk waren. Van deze systemen hebben sommige hun doeltreffendheid bewezen, tot op het punt dat ze beroemd werden, ook bij het grote publiek. Maar wat zijn de 5 wapensystemen die zich het meest hebben onderscheiden sinds het begin van dit conflict, tot het punt dat ze bepaalde concepten hebben veranderd die al lang tot dogma zijn verheven in westerse en mondiale legers?

5 – De TB2 Bayraktar-drone: Turkije

De Medium Altitude Long Endurance of MALE-drone is al zo'n dertig jaar een belangrijk onderdeel van moderne militaire actie. Hun lage snelheid, slechte manoeuvreerbaarheid en gebrek aan stealth suggereerden echter dat als ze effectief en zelfs formidabel zouden blijken te zijn tijdens zogenaamde low-intensity-conflicten, tegen opstandelingen die slecht waren uitgerust met luchtafweersystemen, ze veel te kwetsbaar zouden zijn om te worden ingezet. in een conflict met hoge intensiteit. En de talrijke verliezen van dit soort drones, of ze nu Amerikaans, Chinees of Turks zijn, tijdens de Libische burgeroorlog maar ook in Syrië, leken te getuigen van de hypothese. De lichte MALE TB2 Bayraktar-drone, het speerpunt van het Turkse bedrijf Baykar, speelde echter meermaals een beslissende rol in dit conflict, hetzij door de Russische colonne die aan het begin van het conflict op weg was naar Kiev lastig te vallen met lichte munitie en begeleiding Oekraïense artillerieaanvallen, maar ook het lokaliseren en lokaliseren van de kruiser Moskva, waardoor Neptunus-antischipraketten het vlaggenschip van de Russische Zwarte Zeevloot konden treffen en tot zinken konden brengen.

Kortom, de bedenkingen over de kwetsbaarheid van MALE-drones in een betwiste omgeving zijn ook bevestigd tijdens het conflict, en de Oekraïense TB2-vloot heeft een hoge prijs betaald voor zijn confrontaties met de Russische luchtafweer, zodra deze is opgezet op zijn plaats. Zo erg zelfs dat de Turkse drone nu bijna niet meer wordt gebruikt in de buurt van de gevechtslinie of bij offensieve operaties, de Oekraïners geven de voorkeur aan drones die lichter, goedkoper en moeilijker in te zetten zijn voor verkenningsmissies en artilleriebegeleiding. Het staat echter buiten kijf dat de TB2 een beslissende rol speelde in de eerste maanden van deze oorlog, ook al heeft hij sindsdien zijn grenzen aangegeven. Het heeft ook op het internationale toneel overtuigd, niet minder dan 27 landen hebben volgens Baykar het Turkse systeem aangeschaft of besteld.

4- Het Gepard luchtafweergeschut: Duitsland

Eind jaren zestig beloofde de Bundeswehr zichzelf uit te rusten met een gemotoriseerd kanon met luchtafweerdoel, om de nauwe bescherming van zijn gepantserde en gemechaniseerde eenheden tegen Sovjetgevechtsvliegtuigen en helikopters te versterken. Zo ontstond de Flakpanzer Gepard, die gebaseerd is op een tankchassis Leopard een geschutskoepel bewapend met twee 35 mm Oerlikon-kanonnen met een hoge vuursnelheid, geregisseerd door een S-band Pulsed Doppler-radar, een Ku-band vuurleidingsradar, evenals een elektro-optisch viziersysteem, waardoor het uitgebreide gevechts- en detectiemogelijkheden heeft, ook tegen langzame of kleine doelen, en in een elektronische oorlogsomgeving. Door de jaren heen heeft de massale komst van precisie-luchtmunitie, waardoor gevechtsvliegtuigen deze op grote hoogte buiten het artillerievuur konden afwerpen, maar ook van stand-off munitie, dat wil zeggen gelanceerd vanaf een veilige afstand, legers ertoe aangezet af te zien van luchtafweersystemen gebaseerd op grond-luchtartillerie, om deze te vervangen door raketten die doelen op grotere hoogte en op grotere afstand kunnen bereiken. Aan het begin van het Oekraïense conflict leken luchtafweersystemen als de Gepard tot het verleden te behoren.

Sindsdien is de Gepard, net als de TB2 of de Javelin, een van de symbolen van het Oekraïense verzet geworden, ook al zijn er slechts ongeveer dertig van deze systemen door Rheinmetall aan Kiev geleverd, en Berlijn worstelt om zijn bondgenoot te voorzien van de granaten van 35 mm nodig, geconfronteerd met de weigering van Zwitserland om zijn munitievoorraden op te geven om niet betrokken te zijn bij dit conflict tegen Rusland. Inderdaad, de Gepard heeft bewezen een van de meest efficiënte systemen te zijn voor het onderscheppen van Russische kruisraketten, maar vooral voor het vernietigen van langeafstandsdrones Geranium II, die niemand minder zijn dan Shahed 136 zelfmoorddrones die uit Iran zijn gekocht. Niet alleen is de Gepard in staat Geraniums te detecteren, te achtervolgen en te vernietigen die binnen een straal van 3 km passeren, maar hij heeft ook slechts enkele tientallen granaten van 35 mm nodig om zijn doelwit te vernietigen, dus kosten die verenigbaar zijn met de prijs van het doelwit, geschat op $ 20.000, waar de minste lichte luchtafweerraket meer dan $ 300.000. Aangezien de dreiging van stalkingmunitie over lange afstand zal toenemen (zie hieronder), is het waarschijnlijk dat het succes van Gepards in Oekraïne de terugkeer naar gratie van luchtafweergeschut zal bevorderen, althans in afwachting van gerichte energiesystemen.

3- Het CAESAR-kanon: Frankrijk

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement