Deze 5 weinig dodelijke strategische dreigingen zullen het wereldwijde militaire evenwicht verstoren

Terwijl strategische dreigingen meestal in verband worden gebracht met massavernietigingswapens, herdefiniëren nieuwe uitrusting en nieuwe militaire vermogens de realiteit, met de opkomst van laag-dodelijke strategische dreigingen.

Het concept van een strategische aanval ontstond tijdens de Tweede Wereldoorlog, eerst tot en met Duitse blitz tegen Britse steden die zich uitstrekte tussen het einde van de eigenlijke Slag om Groot-Brittannië, in september 1940, en mei 1941, toen de Luftwaffe oostwaarts werd geheroriënteerd in afwachting van het Barbarossa-plan.

Voor Duitse strategen en in het bijzonder voor Herman Goehring, commandant van de Luftwaffe, was het een kwestie van het vernietigen van de wil tot verzet van de Britten zelf, door niet alleen militaire doelen zoals bases en fabrieken aan te vallen, maar ook de grote steden van de landen , zoals Londen, maar ook Coventry, Plymouth, Birmingham en Liverpool.

Deze campagne, die resulteerde in 43.000 burgerdoden en 90.000 ernstig gewonden, was een mislukking, aangezien de Luftwaffe bijna 900 vliegtuigen had verloren, waaronder een groot deel van haar bombardementenvloot, zonder de beoogde doelstellingen te bereiken.

Deze mislukking weerhield de Britten en Amerikanen er echter niet van om hetzelfde te doen, door overdag (US Army Air Force) en 's nachts (Royal Air Force) meerdere strategische aanvallen uit te voeren op industriële terreinen, maar ook op Duitse steden en dan bepaalde steden in de bezette zone, waarbij meer dan 500.000 doden vielen in Duitsland, evenveel in Japan, met 100.000 doden in Italië en 67.000 doden in Frankrijk.

De voordelen van deze geallieerde strategische luchtcampagne blijven onderwerp van discussie, ook al hebben ze de industriële capaciteiten en brandstofreserves van de Asmogendheden objectief en aanzienlijk uitgehold.

De explosie van de twee bommen op Hiroshima en Nagasaki in augustus 1945 veranderde echter de situatie en creëerde voor het eerst, door de aanval op burgerdoelen, een groot strategisch effect met de overgave van het Japanse rijk. positie na het verlies van het overgrote deel van zijn vloot en de komst van Russische divisies die zich in Europa begaven om het offensief tegen de Japanse strijdkrachten in Mantsjoerije te leiden.

Het is echter inderdaad het kernwapen dat sinds die datum het mondiale machtsevenwicht heeft bepaald, door het concept van een massavernietigingswapen te creëren, dat in staat is om tegelijkertijd de infrastructuur en de burgerbevolking van een grote stad te vernietigen, om de gewenste politieke gevolgen te bereiken. doelstellingen, in plaats van te streven naar de vernietiging van het militaire instrument van de tegenstander, zoals tijdens de 50 eeuwen van de menselijke geschiedenis daarvoor.

Als de A-bom, en vervolgens de waterstofbom, het hart vormde van de strategische capaciteiten van de machtigste landen op aarde, ontwikkelden zij in de loop der jaren ook andere afgeleide capaciteiten, zoals chemische of bacteriologische wapens, of stralingswapens, die bedoeld waren om meer vooral om bevolkingsgroepen te vernietigen zonder de infrastructuur te vernietigen.

Deze wapens, samengebracht in het acroniem NRBC voor Nucleair, Radiologisch, Biologisch en Chemisch, vormden de spil van het strategische machtsevenwicht gedurende de Koude Oorlog, en zelfs daarna. Sinds enkele jaren, zelfs enkele decennia, is er echter geleidelijk een andere categorie strategische wapens verschenen.

In tegenstelling tot de voorgaande zijn deze niet bedoeld om de bevolking te vernietigen, maar om de infrastructuur en de economische en sociale capaciteiten van een land te vernietigen, om het beoogde strategische doel te bereiken, zonder de nucleaire of soortgelijke drempel te overschrijden, door te leiden tot de dood van miljoenen mensen. van burgers.

In dit artikel zullen we de vijf strategische capaciteiten bestuderen die overeenkomen met deze classificatie, die niet alleen de machtsverhoudingen in de komende jaren zouden kunnen veranderen, maar ook de logica zelf van strategische drempel en reactie.

1- Elektromagnetische pulswapens

Van alle niet-dodelijke strategische vermogens is het gebruik van elektromagnetische pulswapens het oudste. Vanaf de eerste kernexplosies in 1945 werden de gevolgen van de krachtige elektromagnetische puls die toen werd gegenereerd, eerst door de Verenigde Staten bestudeerd, en vanaf 1949 door de Sovjet-Unie.

In 1962 voerden de twee supermachten vrijwel gelijktijdig experimenten in deze richting uit, met het Amerikaanse Starfish Prime-project dat een nucleaire lading van 1,44 megaton tot ontploffing bracht op een hoogte van 400 km boven de Stille Oceaan, en het Sovjet-Project 184 dat hetzelfde deed met lagere belastingen. van 300 kt boven Kazachstan.

In beide gevallen ging het vooral om het neutraliseren van de militaire capaciteiten van de tegenstander over een groot gebied, door alle elektronische circuits te vernietigen die toen in militaire voertuigen, schepen en vliegtuigen aanwezig waren.

Aan de andere kant werd destijds niet eens rekening gehouden met het gebruik van kernbommen en raketten als alternatief voor afschrikking, omdat de kwetsbaarheid van de civiele infrastructuur voor EMP als te beperkt werd beschouwd.

De situatie op dit gebied veranderde nauwelijks tot het begin van de jaren 2000 en het begin van de mondiale digitalisering van de economie, maar ook van het hele sociale leven van de landen. Tegelijkertijd was de kennis rond het fenomeen elektromagnetische pulsen en de effecten ervan ook enorm vooruitgegaan, zodat het Amerikaanse Congres in 2001 een onderzoek lanceerde naar de kwetsbaarheid van de Verenigde Staten voor dit soort dreigingen, met de oprichting van de Verenigde Staten. Staten EMP-commissie.

Uit de eerste feedback van deze commissie, in 2004 en vooral tijdens een hoorzitting in de Senaat in 2005, bleek dat dit soort wapens nu een strategische bedreiging voor het land vormde, niet alleen vanwege hun effectiviteit op strategische infrastructuren zoals het elektriciteitsnet. telecommunicatie, maar ook door bijna de gehele transportcapaciteit van het land te vernietigen.

Daarnaast identificeerde de commissie, naast de Verenigde Staten, maar liefst vijftien landen die experimenten op dit gebied uitvoerden, waaronder Noord-Korea, Iran, Rusland, China, Cuba, India, Pakistan en Cuba.

Het feit blijft dat het ‘toegangsticket’ om jezelf uit te rusten met een dergelijke strategische capaciteit buiten het bereik van de overgrote meerderheid van de landen ligt. Naast niet-nucleaire elektromagnetische pulswapens die niet voldoende kracht hebben om als strategisch te worden gekwalificeerd, is het tegelijkertijd noodzakelijk om te beschikken over een geavanceerd ballistisch vermogen voor de lange afstand, evenals over kernkoppen met een groot vermogen (meer dan 100 kt) en voldoende capaciteit. geminiaturiseerd om aan boord van deze raketten plaats te vinden.

Bovendien, zelfs als de belangrijkste destructieve effecten van het kernwapen dat in een dergelijke hypothese wordt gebruikt, zoals de schokgolf en de hittemuur, grotendeels worden afgezwakt door de exo-atmosferische explosie, zoals de radioactieve neerslag, zullen de slachtoffers van een dergelijk wapen, zoals passagiers van transportmiddelen en patiënten die in het ziekenhuis zijn opgenomen of afhankelijk zijn van technologie, zouden het beoogde land kunnen overtuigen van het “nucleaire” en “massavernietigings”-karakter van de aanval, en daardoor tot een nucleaire reactie kunnen leiden.

De dreiging wordt echter groot genoeg geacht om de Japanse autoriteiten ervan te overtuigen de commando- en ondersteuningscapaciteiten van vijf van de belangrijkste militaire districten te begraven, juist om weerstand te bieden aan een EMP-aanval.

2- Dronezwermen, van sciencefiction tot strategische dreigingen;

Hoewel het gebruik van drones, bewapend met een militaire kernkop, niet voorkwam tijdens de oorlog in Oekraïne, was het tijdens deze oorlog dat ze voor het eerst op massale en gecoördineerde wijze werden gebruikt om in de loop van de tijd de civiele infrastructuur te vernietigen. van de tegenstander.

Hiervoor vertrouwen de Russische legers op de Iraanse Shahed-136-drone, een relatief eenvoudig apparaat van ongeveer honderd kilo, dat een militaire lading van 2 kg over 500 km kan vervoeren om met grote precisie, dankzij satellietnavigatie, zijn doelwit aan te vallen. .

Deze drones werden door Moskou gebruikt, naast meer traditionele capaciteiten zoals kruisraketten, om de Oekraïense energiecapaciteiten te vernietigen, met als doel een massale uittocht van de burgerbevolking naar het Westen teweeg te brengen en de Oekraïense autoriteiten ertoe te brengen onder ongunstige voorwaarden te onderhandelen.

Op dit moment heeft de omvang van de Russische aanvallen het niet mogelijk gemaakt om dergelijke doelstellingen te bereiken. De veerkracht van de Oekraïense publieke opinie lijkt sterker dan ooit, net als voor de Britten tijdens de Blitz.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement