Hoe herdefinieert de nieuwe Russische industriële strategie de strategische vergelijking van het conflict in Oekraïne?

Na enkele maanden van omzwervingen draagt ​​de Russische industriële strategie er nu toe bij dat het machtsevenwicht rond het Oekraïense conflict en daarna op de korte, middellange en lange termijn grondig wordt verstoord.

Sinds het begin van de militaire agressie tegen Oekraïne hebben de Russische legers zeer zware verliezen geleden, vooral op het gebied van bepantsering. Het zijn dus meer dan 1600 Russische zware tanks, maar ook bijna 3500 zware pantservoertuigen en 300 mobiele artilleriesystemen die door de Oekraïners werden vernietigd, beschadigd of buitgemaakt. op een gedocumenteerde manier, of tussen de 20 en 60% van de vooroorlogse voorraden, afhankelijk van de uitrustingscategorieën.

De Oekraïense verliezen zijn ondertussen ook aanzienlijk, maar in mindere mate, met 450 tanks, minder dan 900 zware pantservoertuigen en ongeveer honderd gedocumenteerde mobiele artilleriesystemen, maar deze verliezen vertegenwoordigen nog steeds 20 tot 40% van de oorspronkelijke voorraden.

Bovendien ontvingen de Oekraïense legers vanaf de eerste weken van het gevecht extra uitrusting, met name zware bepantsering geleverd door de landen van Oost-Europa, waaronder Poolse T-72- en PT-91-tanks en Tsjechen, evenals BMP1/2-infanterie gevechtsvoertuigen en S-300 luchtafweersystemen.

Tegelijkertijd kreeg de Russische defensie-industrie te maken met de gevolgen van westerse sancties een zeer aanzienlijke vertraging van de productiesnelheden, met name in termen van gepantserde voertuigen.

Zo stond de beroemde Uralvagonzavod-fabriek in Nizhny Tagil, die de tanks T-72B3M, T-80BVM en T-90M produceerde, evenals de BMP-2M infanteriegevechtsvoertuigen, tussen april en juni bijna stil.

Zelfs met een lage productiecapaciteit is Oekraïne er in feite in geslaagd, met name door te vertrouwen op buitgemaakt materieel, maar ook op de industriële capaciteiten van sommige van zijn Europese buurlanden, zijn gepantserde voertuigen te repareren, een positieve dynamiek te behouden en de aanvankelijke Russische numeriek voordeel, tot het punt dat de twee krachten nu relatief gelijk op elkaar zijn afgestemd in termen van zware bepantsering.

En de aanstaande komst van de Amerikaanse Bradley, de Duitse Marder en Franse AMX-10RC lichte tanks, lijkt misschien een goed voorteken voor het machtsevenwicht in het voordeel van Oekraïne. Sinds deze zomer heeft Moskou echter zijn industriële strategie gewijzigd en de kaarten in dit conflict opnieuw verdeeld.

Toen de eerste schok van de westerse sancties eenmaal voorbij was, reorganiseerden Russische fabrikanten, met name degenen die betrokken waren bij de productie van gepantserde voertuigen, hun productie, maar ook hun toeleveringsketen, zelfs als dit betekende dat bepaalde capaciteiten van de geproduceerde modellen moesten worden opgegeven. .

Zo heeft dezelfde Uralvagonzavod-fabriek sinds het begin van de herfst de productie van zware tanks hervat, in dit geval de transformatie van T-72A in T-72B3M, T-80BV in T-80BVM, T-90A in T-90M en BMP-2 in BMP-2M (M voor gemoderniseerd), evenals de constructie van nieuwe T-90M, met een nu zeer aanhoudend tempo van 40 tot 50 gepantserde voertuigen per maand, dat wil zeggen vier keer meer dan vooroorlogs.

Om dit te bereiken, wendde de Russische BITD zich grotendeels tot elektronische componenten uit China en Hongkong om de tot dan toe gebruikte Europese, Japanse en Amerikaanse halfgeleiders te vervangen, en sommige mogelijkheden werden verwijderd of verslechterd, met name wat betreft nachtzicht en richten, als gevolg van minder efficiënte componenten, of de afwezigheid van bepaalde niet-vervangbare componenten.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement