Op een synthetische manier is het gebruikelijk om te zeggen dat een gevechtsvliegtuig niets anders is dan de combinatie van een cel, een motor en een radar. En de apparaten die hun tijd markeerden, zoals de F4 Phantom II, de Mirage III, de Mig-21, de F-15, de F-16 of de Su-27, respecteerden allemaal deze definitie en vertrouwden op de perfecte complementariteit van deze 3 hoofdcomponenten. Al vijftien jaar wordt de F-35 van Lockheed-Martin ook gepresenteerd als het meest opvallende vliegtuig van zijn generatie, en is als zodanig van alle deugden voorzien. Onder leiding van de Amerikaanse luchtmacht lijkt het er echter op dat twee van deze 3 sleutelcomponenten de komende jaren zullen worden vervangen op het vlaggenschip van Lockheed-Martin.
De vervanging van de F-135 turbojet die de 3 modellen van de F-35 aandrijft, de A-versie bedoeld voor conventionele luchtmachten, de B-versie met verticale of korte start- en landingsmogelijkheden om vanaf vliegdekschepen te opereren, en de C-versie opererend vanaf vliegdekschepen uitgerust met katapulten, wordt al enkele jaren overwogen door de Amerikaanse luchtmacht, die in 2016 ontwikkelingskredieten toekent aan motorfabrikanten General Dynamics en Pratt & Whitney een contract van 1 miljard dollar voor de ontwikkeling van een nieuwe triple-flow turbojet om uit te rusten zijn vliegtuig. Inderdaad, de F-135 blijkt vandaag de dag slecht bemeten te zijn voor de operationele behoeften van de F-35, met onvoldoende stuwkracht die de prestaties van het vliegtuig beperkt, overmatige consumptie die zijn autonomie belemmert, of zelfs bijzonder zwaar onderhoud waardoor de beschikbaarheid van het vliegtuig afneemt. Bovendien is de motor complex om te bouwen en bijzonder duur.
Om aan deze behoeften te voldoen, hebben de twee Amerikaanse motorfabrikanten zich ertoe verbonden een nieuwe generatie turbostraalmotoren ontwikkelen, ook wel het Adaptive Engine Transition Program of AETP genoemd. In tegenstelling tot de F-135, die turbofantechnologie gebruikt, zijn de AETP's gebaseerd op het triple-flow turbojet-model, waardoor een lager brandstofverbruik en meer motorstuwkracht mogelijk zijn, terwijl in de hypothese de beperkingen op mechanische onderdelen worden verminderd en daardoor het onderhoud wordt vereenvoudigd. De ontwikkeling van een dergelijke motor zou echter, ondanks de vooruitgang die Amerikaanse motorfabrikanten met hun prototypes hebben geboekt, nog steeds zeer zware investeringen van enkele miljarden dollars vergen, terwijl de vervanging van motoren op bestaande cellen een investering zou opleveren die wordt geschat op meer dan $ 40 miljard. Dit is de reden waarom Pratt&Whitney heeft gelijktijdig een "verbeterde" versie van zijn F-135 ontwikkeld, die zeker minder prestaties biedt dan de AETP, maar superieur is aan die van de huidige F-135 lagere overheadkosten. De uiteindelijke arbitrage over dit onderwerp moet binnenkort worden uitgesproken door de Amerikaanse luchtmacht, die met een gerichte vloot van meer dan 1700 vliegtuigen de enige beslisser op dit gebied is.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
[…] […]