Het Britse leger wil de vernieuwing van zijn artillerie versnellen

De lessen van de oorlog die al bijna een jaar in Oekraïne gaande is, zijn talrijk en hebben betrekking op bijna alle militaire acties. Maar de meest flagrante, of beter gezegd degene die sinds die datum de snelste verandering in houding binnen de Europese legers heeft veroorzaakt, is niemand minder dan de centrale rol die opnieuw toekomt aan de artillerie in dit soort gevechten. Terwijl de Oekraïense en zelfs Russische luchtmachten zijn geneutraliseerd door de alomtegenwoordige luchtafweer, terwijl de voorraden precisiemunitie veel sneller opraken dan de tegenstander, en terwijl het gebruik van drones nieuwe mogelijkheden biedt om de tegengestelde krachten, hebben de capaciteiten van de nieuwe artilleriesystemen dit wapen in feite tot de spil van de actie gemaakt, zowel in de frontlinie als in de diepte van het apparaat van de tegenstander.

Helaas voor de Europese legers is artillerie juist een van de meest verwaarloosde wapens in de afgelopen 3 decennia voor westerse legers, met een veel snellere afname van het aantal buizen dan van de te ondersteunen strijdkrachten, maar ook van munitievoorraden. als industriële productiecapaciteiten. Dus terwijl Oekraïne elke dag 3000 granaten van 155/152 mm afvuurt, bereikt de gezamenlijke dagelijkse productie van Europeanen en Amerikanen op dit gebied niet de helft van dit volume. Evenzo heeft het Franse leger, dat niettemin een bijna eeuwenoude traditie van het gebruik van artillerie heeft, vandaag slechts een honderdtal "tubes" (kanonnen en houwitsers) in dienst, waarvan een dertigtal AuF1 zelfrijdende kanonnen uit de Koude Oorlog, en slechts 59 CAESAR-kanonnen nadat er 18 aan Oekraïne waren geschonken. In termen van langeafstandsartillerie kan het alleen vertrouwen op 7 effectief operationele raketwerpers, gelijk aan HIMARS, om een ​​strijdmacht te ondersteunen die mogelijk een divisie kan bereiken.

De situatie is in wezen dezelfde voor de meeste Europese legers, zoals het geval is voor het Britse leger. Inderdaad, deze brengt vandaag alleen een theoretische vloot van 89 AS-90 gemotoriseerde kanonnen op één lijn, een 155 mm houwitser op rupsbanden onder kazemat van 39 kaliber, waarvan het bereik niet groter is dan 25 km; evenals honderd lichte gesleepte houwitsers L118 van 105 mm die op zijn best slechts 20 km kunnen vervoeren, apparatuur die tegelijkertijd minder krachtig en aanzienlijk kwetsbaarder is dan de moderne systemen zoals Caesar of Pzh2000 gewapend met buizen van 52 kalibers, en die 40 km bereiken, zelfs meer dan 50 km met gespecialiseerde granaten. De enige moderne opkomende mogelijkheid voor het Britse leger tot nu toe is gebaseerd op het upgraden van zijn 29 Guided Multiple Launch Rocket System (GMLRS) meervoudige raketlanceersystemen, zodat ze doelen tot op 150 km afstand kunnen raken. 2025. Voor minister van Defensie Ben Wallace, die op 16 januari in het Britse parlement sprak, is het nu dringend om deze essentiële artillerie met een gedwongen mars te moderniseren op moderne slagvelden met hoge intensiteit.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement