De spanningen tussen Jeruzalem en Teheran vormen vandaag de dag de kern van de structurele instabiliteit van het theater in het Midden-Oosten. Deze zijn met name het resultaat van terugkerende botsingen tussen de Israëlische strijdkrachten en de sjiitische Hezbollah in Libanon, evenals die met Iraanse milities in Syrië. De afgelopen jaren hebben deze spanningen echter een zeer aanzienlijke verscherping ondergaan, rond de programma’s van ballistische raketten, kruisraketten en langeafstandsdrones die zijn ontwikkeld door de Iraanse defensie-industrie, waardoor haar legers effectieve aanvalsmogelijkheden hebben gekregen tegen het Israëlische grondgebied en in het bijzonder tegen Israël. kritische infrastructuur. Bovenal vormt de vooruitgang die is geboekt door het Iraanse nucleaire programma nu de kern van de onmiddellijke zorgen van Jeruzalem, dat schat dat Teheran slechts een paar maanden verwijderd zal zijn van voldoende geraffineerd splijtbaar materiaal om zijn eerste atoombom te bouwen.
In feite trainen de luchtmachten nu al meer dan twee jaar om langeafstandsaanvallen uit te voeren , om zo nodig de nucleaire infrastructuur en raketlocaties in Iran te kunnen aanvallen. Hiervoor heeft de Israëlische luchtmacht twee squadrons F-35i stealth-jagers verworven, een bestelling voor 50 vliegtuigen, een versie afgeleid van de Lockheed-Martin F-35A-jager uitgerust met Israëlische systemen, naast de 25 F-15i, 50 F-15A/B/C/D en 6 squadrons F-16 C/i. Geconfronteerd met de groeiende Iraanse dreiging kondigde Jeruzalem in 2020 zijn voornemen aan om een nieuw squadron F-35i te bestellen, maar ook een squadron nieuwe F-15's , waarbij de eerste verantwoordelijk zou zijn voor het uitschakelen van de luchtafweer, de laatste om vernietig indien nodig de infrastructuur en dek verlichting af tegen vijandelijke jagers. Vanwege de politieke instabiliteit van het land werd alleen de bestelling voor 25 F-35i daadwerkelijk geformaliseerd. De steeds flagrantere toenadering tussen Teheran en Moskou, rond het conflict in Oekraïne, en de gevolgen daarvan voor de verwerving van Russische wapens door Iran, lijken Jeruzalem te hebben overtuigd, dat de afgelopen dagen de bestelling van 25 F-15EX van Boeing , evenals de ombouw van zijn F-15i naar deze standaard (afgezien van elektrische vluchtbesturingen).
Afgezien van de aanstaande aankomst van 24 tot 30 Su-35's in Iran recente verklaringen van de Russische ambassadeur in Iran zou kunnen ontvangen, met name S-400 luchtafweersystemen. De Israëlische luchtmacht is bekend met dit systeem, dat in Syrië dienst doet om de Russische infrastructuur te beschermen, en weet de prestaties ervan te evalueren. Als dergelijke systemen in Iran zouden worden ingezet, naast Su-35s-jagers die veel efficiënter zijn dan de jagers in dienst bij de Iraanse luchtmacht, zouden de beperkingen van toepassing zijn op een mogelijke bombardementsvloot, en vooral op het ondersteunen van vliegtuigen zoals de tankers en vliegtuigen voor vroegtijdige waarschuwing die hen zouden moeten vergezellen, zouden in feite veel belangrijker zijn. Het is in deze context dat de combinatie van de F-35i en de F-15EX zijn volledige betekenis zou krijgen.
De rest van dit artikel is gereserveerd voor abonnees -
Klassieke abonnementen geven toegang tot alle Flash-artikelen, Analyses en Syntheses, zonder reclame , vanaf € 1,99.
Premium-abonnementen ook toegang tot artikelen ouder dan twee jaar in het archief, evenals geavanceerde onderzoekstools , en om twee persberichten of vacatures per maand gratis te publiceren in de Partners-sectie (+ Push sociale netwerken / applicatie).
[…] De aankondiging van de verzending van de nieuwe CAESAR’s zal Parijs waarschijnlijk in staat stellen bovenop de controverse te komen die groeit over de levering van Leclerc-tanks, of zelfs Mirage 2000’s, aan Kiev. Zoals we een paar maanden geleden hebben besproken, zou het sturen van Franse Leclerc-tanks naar Oekraïne een zeer schadelijke beslissing zijn, aangezien het leger slechts een beperkt aantal van deze anderszins complexe tanks moet implementeren en onderhouden, terwijl er geen industriële capaciteit is die deze gepantserde voertuigen kan vervangen. bestaat in het land. Tegelijkertijd wordt het sturen van westerse gevechtsvliegtuigen, Mirage 2000, net als de F-16, momenteel door Washington als uitgesloten beschouwd, waarschijnlijk vanwege het risico van escalatie aan de kant van Moskou, dat, of het nu in Oekraïne is door de toename van aanvallen op burgerdoelen, of daarbuiten, hetzij door clandestiene acties, hetzij door het instrumenteren van spanningen zoals in Iran. […]