Neuron, E-MBT, SMX31...: kunnen we de impasses van de toekomstige LPM voor onderzoek en uitrusting voor legers doorbreken?

Terwijl de Generale Staf, het Ministerie van de Strijdkrachten en het Elysée-paleis de laatste details verfijnen van de toekomstige Militaire Programmeringswet die de periode 2024-2030 zal bestrijken, suggereren tal van min of meer officiële echo's dat ondanks een zeer sterk toegenomen budget, waardoor een defensie-inspanning van bijna 2,3% van het bbp in 2030 mogelijk wordt, tal van onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma's voor defensiematerieel, maar ook voor materieel voor de legers, zullen moeten worden gespreid of zelfs simpelweg genegeerd, vanwege aan budgettaire beperkingen. Inderdaad, onder de gezamenlijke actie van een dramatische onderinvestering in defensie gedurende de 20 jaar voorafgaand aan de vorige LPM 2017-2025, en de zeer snelle verslechtering (in ieder geval vanuit publiek en politiek oogpunt) van de veiligheidssituatie in de afgelopen jaren en maanden zullen de budgetten worden geconcentreerd om te voldoen aan de meest directe behoeften en de meest kritieke programma's.

Als gevolg van de organisatie van zijn industriële en technologische basis op defensiegebied, of BITD, is Frankrijk aanzienlijk afhankelijk van zijn defensie-export om zijn eigen strategische autonomie te behouden; de nationale orde is, zelfs als deze sterk toeneemt, niet voldoende om de drempel van activiteit te bereiken. nodig is om alle technologische en industriële kennis die op dit gebied nodig is, in stand te houden en te ontwikkelen. Door haar begrotingsinspanningen te concentreren op deze cruciale programma’s, waarvan er vele zeer weinig exportpotentieel hebben, zoals de nieuwe generatie vliegdekschepen, de derde generatie nucleaire ballistische raketonderzeeërs, of zelfs de nucleaire raketten in de lucht, en andere in zeer competitieve gebieden, zoals op het gebied van drones, cyber, maar ook lichte gepantserde voertuigen en fregatten kan deze LPM leiden tot een versterking van de legers, maar ook tot een verzwakking, op termijn, van de BITD, vanwege het gebrek aan zeer aantrekkelijke producten en uitrusting in de catalogus, zoals tegenwoordig bijvoorbeeld het geval is bij de CAESAR of de Rafale.

Men zou kunnen denken dat de oplossing voor zo'n kritiek probleem uitsluitend bij de staat ligt en dat het aan hem is om meer kredieten vrij te maken om er iets aan te doen. Dit zou echter betekenen dat we voorbijgaan aan de huidige situatie van de overheidsfinanciën, die grotendeels op de proef zijn gesteld door de Covid-crisis, en aan de zeer reële inspanning die ze op het punt staat te leveren in het kader van de LPM. Net zoals je zou kunnen denken dat het aan defensiebedrijven is om de kosten van R&D voor apparatuur met een hoog exportpotentieel op zich te nemen. Daarmee zou men ook voorbijgaan aan het feit dat de export van defensiematerieel heel vaak gekoppeld is aan het gebruik ervan in nationale legers, en dat het een zeer belangrijke politieke component heeft, terwijl de recente initiatieven van de BITD op dit gebied zelden aanleiding hebben gegeven tot sterke steun van de staat voor de export van deze apparatuur. Moeten we ons er dan bij neerleggen dat de strategische autonomie en de industriële defensiemacht van Frankrijk de komende jaren uiteenvallen? Niet noodzakelijk …

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement