Na het einde van het SEA 1000-programma dat is toegekend aan de French Naval Group voor de bouw van 12 conventioneel aangedreven zeeonderzeeërs, en de aankondiging van de oprichting van de AUKUS-alliantie die Australië, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten samenbrengt, waarvan een van de doelstellingen was om de Royal Australian Navy te voorzien van nucleaire aanvalsonderzeeërs, is er net zo veel gespeculeerd als de ontkenningen van de autoriteiten van Canberra. Voor veel waarnemers, en niet zonder objectieve redenen, zou deze omschakeling door Canberra zowel erg moeilijk als erg duur zijn om uit te voeren, om nog maar te zwijgen van de vele technologische en industriële sporen die moeten worden vermeden om dit programma uit te voeren aan het einde.
Van de vele zorgen die vaak naar voren werden gebracht, was de operationele levensduur van de 6 Collins-klasse conventionele onderzeeërs die momenteel de onderzeebootmacht van de Royal Australian Navy (RAN) vormen, een van de moeilijkst op te lossen, terwijl deze schepen niet in staat zullen zijn om de lijn na 2035 en dat de levering van de eerste Australische SSN's in het beste geval pas na 2040 kan worden verwacht. Bovendien werd al snel duidelijk dat de door de commentatoren in dit dossier bevoorrechte industriële partner, de Verenigde Staten met de Virginia klasse, de industriële capaciteiten zou missen om de nodige onderzeeërs te leveren, terwijl de Amerikaanse marine zelf bezig is met een intensieve moderniseringsfase om haar onderzeeërs te vervangen. -Zeilers uit de Los Angeles-klasse zo snel mogelijk door nieuwe Virginia Block IV- of V-klasse schepen met verticale raketlanceersystemen, terwijl ze zich actief ontwikkelen Het is een volgende generatie Hunter Killer uit het SSN(x)-programma, gespecialiseerd in het opsporen en uitschakelen van vijandelijke onderzeeërs. In feite worden de industriële capaciteiten van de VS op het gebied van onderzeeërs al volledig benut voor de komende 20 jaar, en de levering van Amerikaanse SSN's aan het RAN zou noodzakelijkerwijs resulteren in een nulsomspel in het Pacifische theater.
De Amerikanen, Britten en Australiërs lijken echter tot een model te zijn gekomen dat aan alle tot nu toe geïdentificeerde beperkingen voldoet. Inderdaad, de nucleaire aanvalsonderzeeërs zullen geen Amerikaanse Virginia's zijn, maar een evolutie van de Britse Astute-klasse, ongetwijfeld een van de beste, zo niet de beste SSN van het moment met de Franse Suffren. Deze evolutie zal het zeker mogelijk maken om Australische onderzeeërs uit te rusten met dezelfde verticale lanceersystemen als de Virginia Block IV of V, om kruisraketten van het type BGM-109 Tomahawk te implementeren en de munitie die ze in de komende jaren zal vervangen kom. Bovendien zullen, zoals het geval was voor de onderzeeërs van de Attack-klasse van het late SEA 1000-programma, de systemen aan boord van de schepen, evenals de sonarketen, grotendeels Amerikaans zijn, zodat de training en de transformatie van RAN-bemanningen zou voor een deel kunnen worden uitgevoerd door de US Navy, die veel meer aanwezig is in dit theater dan de Royal Navy.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
[…] […]
[…] Het gepresenteerde formele plan komt heel dicht in de buurt van het plan dat een paar dagen geleden het onderwerp was geweest van indiscretie. Australië zal naar Groot-Brittannië kijken om een nieuwe […]