Met drie keer zoveel grote gevechtsschepen die elk jaar in dienst komen bij de Chinese marine, gokt de Amerikaanse marine nu op een asymmetrisch machtsevenwicht op basis van haar numeriek en technologisch superieure marineluchtvaart- en onderzeeërvloot.
overzicht
Twee nieuwe Type 052D-torpedobootjagers voor de Chinese marine
Een paar dagen geleden lanceerden de scheepswerven in Dalian, in het noordoosten van het land, in de provincie Liaoning, tegelijkertijd 2 nieuwe Type 052D destroyers, de 27e en 28e eenheden van deze klasse die binnen de NAVO zijn aangewezen onder de code Luyang III, terwijl vijf andere rompen op deze locatie op verschillende afwerkingsniveaus werden waargenomen.
Net als voorgaande jaren, lijdt het weinig twijfel dat in het jaar 2023 7 tot 9 nieuwe torpedobootjagers binnen de marine van het Volksbevrijdingsleger zullen arriveren.
Met een lengte van 157 meter en een waterverplaatsing van 7.500 ton zijn deze schepen zowel modern als zeer goed bewapend, met 64 verticale silo's die plaats bieden aan langeafstands HHQ-9 grond-luchtraketten, YJ-18 kruisraketten en raketten CY-5 anti-luchtraketten. -onderzeeërs, evenals een 130 mm kanon, en twee zelfbeschermingssystemen CIWS HQ-10 (equivalent aan de Amerikaanse RAM) en Type 1130 (equivalent aan de Phalanx).
Hoewel ze minder goed uitgerust en bewapend zijn dan de Arleigh Burke Flight IIa- en Flight III-torpedobootjagers die momenteel aan de andere kant van de Atlantische Oceaan worden geproduceerd, worden ze toch ruim drie keer sneller geproduceerd dan de laatstgenoemde. In feite zal de Chinese vloot binnen acht jaar meer grote oppervlaktestrijdeenheden inzetten dan de Amerikaanse marine, en daarna zal de kloof alleen maar groter worden.
De Amerikaanse marine wil de productie van de Arleigh Burke-torpedobootjager verhogen
Om op deze grote uitdaging te reageren heeft de Amerikaanse marine verschillende maatregelen genomen om de ontwikkeling van dit machtsevenwicht zo effectief mogelijk aan te vechten. Het wil daarom de productie van Arleigh Burke verhogen tot 2,5 eenheden per jaar en heeft ongeveer twintig zware fregatten van de Constellation-klasse besteld.
Bovenal heeft de Amerikaanse marine zelfs nog nauwere banden gecreëerd met geallieerde marines in de Pacifische zone, zoals Japan, Australië en Zuid-Korea, en door de Europeanen ervan te overtuigen hun inspanningen en inzet op dit gebied te intensiveren.
Het belangrijkste besluit, om op dit ongunstige machtsevenwicht te anticiperen, is echter niet gebaseerd op de uitbreiding van de vloot van oppervlaktestrijdeenheden, een traject dat waarschijnlijk tot mislukken gedoemd is gezien het industriële, economische en demografische potentieel van Peking. Het is integendeel gebaseerd op de constructie van een asymmetrisch machtsevenwicht op zee met de Chinese marine.
Deze weigering om te reageren op de Chinese impasse wordt weerspiegeld in de voorbereiding van de begroting voor 2024 van de Amerikaanse marine, die slechts een budget van 187 miljoen dollar voorziet voor de ontwikkeling van het DDG(x)-programma, dat in productie gaat na de Arleigh Burke Flight III-torpedobootjagers in XNUMX. het midden van het volgende decennium.
Het driepunts-asymmetrische antwoord van de Amerikaanse marine op de Chinese uitdaging
Om dit te doen vertrouwt Washington op drie capaciteiten waarin de Amerikaanse marine niet alleen technologisch, maar ook numeriek en operationeel een voorsprong behoudt.
Creatie van een enorme vloot robotschepen
De eerste van hen staat nog in de kinderschoenen, en zal gebaseerd zijn op de oprichting van een grote vloot van autonome oppervlakteschepen en onderzeeërs, die optreden ten behoeve van Amerikaanse oppervlakteschepen en onderzeeërs om hun prestaties, detectiemiddelen en vuurkracht uit te breiden.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
Ik blijf perplex over de zogenaamde kwaliteit van de Chinese boten.
Ter vergelijking: de Chinese kwaliteit die door Chinezen in het burgerleven in China wordt gemaakt, is gewoon catastrofaal (niet te verwarren met Westerse kwaliteit die in China wordt gemaakt).
Ik zie niet in hoe men op basis van Russische architectuur en westerse industriële plundering tot de conclusie kan komen dat deze boten geweldig zijn...
Ik heb het gevoel dat ik dezelfde ultra-positieve beoordeling van Russisch vóór Oekraïne zie.
Er zijn zeer objectieve criteria waarop reflectie kan worden gebaseerd. Bijvoorbeeld, de Chinese schepen die in lange missies in de Stille Oceaan of de Indische Oceaan evolueren, vertrekken vaak voor 4 tot 6 maanden zonder sleepboot (in tegenstelling tot de Russen), terwijl ze zeer weinig toegankelijke marinebases hebben. Bovendien wijst niets op een bijzonder hoog aantal incidenten tijdens manoeuvres en trainingssessies, die zeer talrijk zijn.
In het luchtdomein kunnen we ons baseren op de internationale oefeningen waaraan bepaalde Chinese eenheden deelnemen. Zo werden enkele jaren geleden tijdens een gezamenlijke oefening Thaise JAS39 C/D's verbogen door Chinese J-10C's.
Ten slotte is China nogal discreet over de prestaties van zijn bewapening, en wat we leren komt voornamelijk uit internationale oefeningen, exportklanten of bepaalde indiscreties van inlichtingendiensten, bijvoorbeeld tijdens congreshoorzittingen.
Het verschil met Rusland is dat Moskou een confrontatie met de NAVO nooit serieus heeft overwogen, terwijl Peking, net als Washington, een Chinees-Amerikaanse confrontatie in de komende jaren bijna onvermijdelijk acht. Bovendien heeft het Pentagon zijn planning ten opzichte van Moskou nooit gewijzigd, terwijl al zijn planning sinds 2018 gericht was op Peking.
Bedankt voor je antwoord
Ik heb reacties juist geactiveerd zodat abonnees vragen kunnen stellen 😉
[…] […]