Het Futur Combat Air System-programma en de Britse 2018e generatie Tempest-jager, aangekondigd op de Farnbourouh-vliegshow 6, werden vervolgens door veel experts gezien als een trotse reactie op de aankondiging van de aanstaande lancering van het Frans-Duitse SCAF-programma in de herfst van 2017. En zelfs als Europese partners, zoals de Italiaanse Leonardo of de MBDA-raket, aan het Britse programma deelnamen, er bleven veel vragen over de houdbaarheid van de begroting van een dergelijk programma van Londen.
Niettemin, dee politieke vastberadenheid van de Britten wankelde niet, en de eerste significante investeringen voor de ontwikkeling van het programma lieten niet lang op zich wachten, en terloops een door PWc bestuurd economisch model dat niet is gebaseerd op de overheidsuitgaven, maar op het budgettaire en sociale evenwicht van de gedane investeringen. Waar de SCAF worstelde om de Frans-Duitse meningsverschillen te overbruggen en de deadlines meer dan een jaar per jaar zag verstrijken, zette de FCAS zijn werk voort, tot het punt waarop nieuwe staatspartners werden aangetrokken. Eerst Italië in januari 2021, dan een jaar later, Japan door het Europese Tempest-programma en Japanse FX samen te voegen.
Tegenwoordig is het FCAS-programma, sindsdien omgedoopt tot Global Combat Air Program of GCAP, niet alleen veilig, maar biedt het zelfs veel robuustere structurele parameters dan het SCAF-programma, gekenmerkt door een jaar van confrontatie tussen Dassault Aviation en Airbus Defense. & Ruimte voor het besturen van de 1e pijler van het programma gericht op het ontwerpen van de Next Generation Fighter, het gevechtsvliegtuig dat de kern vormt van het systeem van systemen.
Aan de ene kant vergemakkelijkt de complementariteit van knowhow binnen GCAP het industriële delen binnen het programma, vooral omdat Groot-Brittannië, vanwege zijn ervaring, de onbetwiste piloot blijft en in het bijzonder de ontwerper van het Tempest-gevechtsvliegtuig. Bovendien zijn de ambities van de 3 partners van het GCAP-programma op het gebied van defensie-investeringen allemaal hoger dan die van hun spiegels van het SCAF-programma, met in het bijzonder Japan, dat streeft naar een legerbudget van meer dan $ 100 miljard, terwijl Duitsland slechts mikt op $ 85 miljard. Ten slotte delen de 3 landen een vergelijkbare architectuur voor de toekomst van hun luchtmacht.
Zo zijn Londen, net als Tokyo en Rome, al grote gebruikers van de F-35 Lightning II, in het bijzonder van de B-versie met verticale of korte start en landing om de Britse Queen Elizabeth en Prince of Walles vliegdekschepen te bewapenen, de vliegdekschepen Japanse lichte vliegtuigen Izumo en Kaga en de Italiaanse vliegdekschepen Cavour en Trieste. Bovendien is het waarschijnlijk dat de Royal Air Force, net als de Japanse zelfverdedigingstroepen en de Italiaanse luchtmacht, in de toekomst F-35A's zal verwerven naast de F-35B's van haar marineluchtvaart, om zijn mogelijkheid om vijandige verdedigingen aan te vallen en te onderdrukken.
De situatie is veel minder duidelijk binnen het SCAF-programma, waar Frankrijk in feite een volledig veelzijdig vliegtuig wil om zijn Rafales te vervangen, terwijl Duitsland en hoogstwaarschijnlijk Spanje in ieder geval een gespecialiseerde vloot van F-35's zullen inzetten. , de eersten die de nucleaire missie verzekeren. van de NAVO, de tweede die haar vliegdekschip Juan Carlos I bewapent, met een zeer groot risico dat er extra bestellingen zullen komen, met name om de verschuivingen in het schema van het SCAF-programma te compenseren.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees -
De artikelen in volledige toegang zijn toegankelijk in de sectie "Gratis artikelen". Flash-artikelen zijn 48 uur in volledige versie toegankelijk. Abonnees hebben toegang tot de volledige analyse-, nieuws- en syntheseartikelen. Artikelen in de archieven (meer dan 2 jaar oud) zijn gereserveerd voor Premium-abonnees.
De aankoop van abonnementen is alleen toegankelijk via de website - sectie Abonnementen en Tools
