De KF-51-tankhypothese Panther gebouwd in Oekraïne laat specialisten verbijsterd achter

Begin maart zorgde de borrelende president van de Duitse industriële reus Rheinmetall voor een verrassing door aan te kondigen dat er onderhandelingen gaande waren met Kiev, met het oog op bouw een fabriek in Oekraïne die 400 KF-51-tanks kan assembleren Panther jaarlijks, om de Oekraïense legers niet alleen een belangrijk technologisch en operationeel voordeel te geven ten opzichte van de Russische strijdkrachten, maar ook om de gepantserde vloot van de Oekraïense strijdkrachten te standaardiseren en te rationaliseren, die tegenwoordig weinig te benijden heeft op het verloop van de Wonderen, dus er zijn veel referenties en microvloten. Bovendien zou Kiev de mogelijkheid hebben om parallel een vloot moderne KF-41 Lynx infanteriegevechtsvoertuigen aan te schaffen, deze kunnen worden geproduceerd op de Hongaarse lopende band die in september 218 werd gebouwd in opdracht van Boedapest voor 2020 van deze gepantserde voertuigen. En om eraan toe te voegen dat de bouw van deze fabriek, die volgens de Duitse ondernemer 200 miljoen euro zou kosten, zo snel mogelijk moest beginnen om aan de Oekraïense operationele behoeften te voldoen.

Sindsdien zijn het management van Rheinmetall en de autoriteiten van Kiev, zonder de verklaringen van Armin Papperger te ontkennen, bijzonder discreet gebleven over dit onderwerp. Officieel ligt het onderwerp zo gevoelig dat het pas openbaar gemaakt kan worden als er definitieve overeenstemming is bereikt. Maar voor veel specialisten roepen de aankondigingen van de CEO van Rheinmetall meer vragen op dan dat ze antwoorden geven. In werkelijkheid, veel elementen "plakken" niet aan de bestaande of voorzienbare werkelijkheid, zovelen zijn openlijk sceptisch over de relevantie van deze aankondiging. Het is waar dat deze aankondiging, zelfs heel kort, nauwelijks zinvol is.

Ten eerste de bouw van een industrieterrein dat het mogelijk zou maken om 400 moderne tanks zoals de Panther, zou veel tijd vergen, en veel meer dan de door de heer Papperger genoemde 200 miljoen euro. Zelfs als de locatie alleen bedoeld was voor de assemblage van gepantserde voertuigen, zou deze over een zeer uitgebreide industriële en transportinfrastructuur moeten beschikken om de aldus gegenereerde industriële stroom te kunnen absorberen om meer dan één nieuwe tank per dag te produceren. Aan de andere kant zou een dergelijke stroom, buiten de assemblage-infrastructuur, een aanzienlijke verandering vereisen van de productiecapaciteiten van alle onderaannemers die aan het programma deelnemen, vooral binnen het Duitse BITD, wat ook hier talrijke investeringen met zich meebrengt, maar ook de opleiding van talrijke nieuwe exploitanten. En hier komt een tweede zeer verrassend punt in deze verklaring. De Oekraïense legers hebben inderdaad de capaciteit om tussen de 800 en 1200 zware tanks in te zetten, waarvoor een productie over slechts drie jaar nodig is. Zelfs als we rekening houden met mogelijke exportmarkten en de mogelijke uitputting van de Oekraïense vloot, is het moeilijk om een ​​productie van meer dan vijf tot zes jaar voor te stellen, een tijdsbestek voor actieve productie dat veel te kort is gezien de investeringen die zowel in Oekraïne als in Duitsland nodig zijn. Vanuit puur industrieel en economisch oogpunt lijkt het model dat Armin Papperger heeft beschreven, een paar weken vóór de publicatie van de bedrijfsresultaten, zeer inconsistent.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement