Italië geeft zichzelf de middelen, maar worstelt om het leger te vinden voor zijn nieuwe defensieambities

Terwijl Italië werkt aan het vergroten van zijn militaire middelen, zowel qua uitrusting als qua budget, ondervindt het grote moeilijkheden bij het behalen van zijn rekruteringsdoelstellingen, wat zijn defensieambities bedreigt.

De verhoging van de kredieten voor defensie was een van de campagnetoezeggingen van Giorgia Meloni, met de uitgesproken ambitie om de Italiaanse defensie-inspanning tegen het einde van het decennium op 2% te brengen, tegen 1,51% in 2023. En in feite, sprak eerder deze week met de senaat, heeft de nu premier van het land bevestigd dat ze van plan is haar campagneverplichtingen op dit gebied strikt na te komen, en dit op een volkomen open en veronderstelde manier.

Ze verwees hier naar de verhoging van het budget van de legers, toegekend door de vorige coalitie, die op de meest discrete manier werd gedaan om kritiek te vermijden van de Italiaanse katholieke kerk, die er toen zeer tegen was. Het is waar dat de internationale situatie sindsdien aanzienlijk is geëvolueerd met de terugkeer van oorlog in Europa, Chinees-Amerikaanse spanningen in de Stille Oceaan en de toename van spanningspunten die veel Europese en Italiaanse belangen bedreigen.

De Italiaanse legers komen van ver terug. Zo besteedde de op twee na grootste economie van continentaal Europa in 2015 nog geen 1% van haar bbp aan haar legers, met een defensiebudget van iets meer dan 13 miljard euro.

In tegenstelling tot hun Franse of Britse tegenhangers hadden de Italiaanse legers toen echter een budget voor acquisities, het equivalent in Frankrijk van Major Effects Programs (PEM), sindsdien relatief groot tot € 4,87 miljard, terwijl Frankrijk bijvoorbeeld een budget had van € 31,4 miljard, waarvan slechts € 5 miljard werd besteed aan de PEM, dwz een industriële inspanning op de defensiebegroting van 15,9% in Frankrijk tegen 37,5% voor Italië.

Het is waar dat Rome op dit gebied kan vertrouwen op twee kenmerken die specifiek zijn voor het land. De eerste heeft betrekking op de opbouw van de Italiaanse begroting, aangezien de uitgaven voor uitrusting van het Ministerie van Defensie worden aangevuld door het Ministerie van Industrie. Zo werd van de € 4,87 miljard aan uitrustingskredieten voor de legers in 2015 slechts € 2,37 miljard betaald door het Ministerie van Defensie, terwijl het saldo, d.w.z. € 2,5 miljard, werd gefinancierd door het Ministerie van Industrie, ter ondersteuning van de Italiaanse defensie-industrie. activiteit.

Als dit eerste punt een duidelijk voordeel is voor zowel de strijdkrachten als de Italiaanse defensie-industrie, vertegenwoordigt het tweede daarentegen een zeer ernstige handicap, vandaag en in de toekomst. Inderdaad, zoals alle geprofessionaliseerde westerse legers, hebben de Italiaanse legers moeite om te rekruteren.

Met iets meer dan 160.000 actieve soldaten blijft het land verhoudingsgewijs dicht bij de 207.000 Franse soldaten ten opzichte van de bevolking van 60 miljoen. Aan de andere kant weigert een aanzienlijk deel van deze militairen beperkende posities, bijvoorbeeld het aan boord gaan van fregatten, en krachtprojectie.

In een gesprek met de Italiaanse parlementariërs bevestigde de stafchef van de Marina Militare, admiraal Enrico Credendino, dat hij vandaag niet in staat was om al zijn fregatten van een volledige bemanning te voorzien, waarbij hij ter vergelijking specificeerde dat de Franse marine had twee roterende bemanningen per schip, waardoor ze veel meer beschikbaar zijn op zee, de Franse marine, en niet de hele vloot.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement