Canada is van plan om een ​​replica van de Australische wedstrijd uit 2015 te lanceren om 12 conventionele onderzeeërs te bouwen

In tegenstelling tot de overgrote meerderheid van de Europese NAVO-lidstaten, heeft Canada, een van de oprichters van het Bondgenootschap, voorlopig geen duidelijk budgettair traject gepresenteerd om een ​​defensie-inspanning van 2% van zijn BBP te realiseren.

Ondanks een hongerende defensie-inspanning van slechts 1,35% van het bbp en een budget van $ 23 miljard (us) in 2023, heeft het land de afgelopen jaren echter verschillende grote programma's ondernomen om zijn strijdkrachten te moderniseren, waaronder de verwerving van 88 F -35A gevechtsvliegtuig ter vervanging van de 76 nog in dienst zijnde CF-18's, maar ook 15 Britse F-26 fregatten ter vervanging van de 12 Halifax-fregatten die tussen 1988 en 1995 in dienst zijn getreden.

Meer recentelijk kondigde Ottawa zijn voornemen aan om zijn vloot van 15 maritieme patrouille CP-140M Aurora's, afgeleid van de Lockheed P-3 Orion, te vervangen. door de nieuwe Amerikaanse Boeing P-8A Poseidon. Maar op marinegebied zal de grootste revolutie voor de Royal Canadian Navy plaatsvinden op het gebied van onderzeeërs.

Inderdaad, de Royal Canadian Navy implementeert vandaag 4 dieselelektrische onderzeeërs van de Victoria-klasse, ontwikkeld door Groot-Brittannië ter ondersteuning van de nieuwe SSN's van de Conqueror-klasse en ter vervanging van de Oberons in het midden van de jaren 80. Van de 12 onderzeeërs die gepland waren voor de Royal Navy, werden slechts vier gebouwen gebouwd van wat toen de Upholder werd genoemd. besloot ondertussen, net als de Franse marine of de Amerikaanse marine, zich uitsluitend te wenden tot onderzeeërs met kernenergie.

De 1990 schepen werden tussen 1990 en 4 in de vaart genomen en werden uiteindelijk in 1998 verkocht aan de Royal Canadian Navy ter vervanging van de Canadese Oberons die hun pensioengerechtigde leeftijd hadden bereikt.

Gedurende de periode na de Koude Oorlog vormde de zeer kleine omvang van de Canadese onderzeeërvloot nauwelijks een handicap, vooral omdat Ottawa, net als zijn Europese tegenhangers, ten volle profiteerde van het potentieel dat werd geboden door de beroemde "voordelen van vrede", zoals gepresenteerd na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in het Westen.

Maar terwijl de spanningen in de Atlantische Oceaan en de Noordpool tegen Rusland en in de Stille Oceaan tegen China toenemen, hebben de Canadese autoriteiten de indeling van de vloot naar boven moeten herzien, en meer in het bijzonder van de onderzeese vloot.

En in feite, aldus de Canadese pers, zouden de autoriteiten van het land nu in overleg zijn om een ​​nieuw programma uit te voeren om de 4 Victoria's te vervangen door niet minder dan 12 conventionele onderzeeërs.

Om dit te doen, presenteert Ottawa een envelop van 60 miljard Canadese dollar, ofwel 40 miljard euro. Volgens verschillende commentatoren zou de Royal Canadian Navy echter aanzienlijke ruimte voor verbetering hebben in dit programma, aangezien in dit opzicht vaak een budget van $ 100 miljard of € 60 miljard wordt voorgesteld.

Dit budget, maar ook het aantal beoogde schepen, doet zeker denken aan de vorige wedstrijd in Australië die in 2015 werd gewonnen door de French Naval Group, voordat het in 2021 eenzijdig door Canberra werd opgegeven om zich te wenden tot samenwerking met de Verenigde Staten en Groot-Brittannië als onderdeel van de nieuw gevormde AUKUS-alliantie, om acht aanvalsonderzeeërs te produceren, dit keer met nucleaire voortstuwing. Maar als de Canadese concurrentie qua uiterlijk de Australiër herinnert, zal het in feite heel anders zijn.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement