De afgelopen dagen waren waarschijnlijk de moeilijkste voor het Main Ground Combat System- of MGCS-programma, aanvankelijk bedoeld om de Leclerc- en Leopard 2 vanaf 2035. Er werden zelfs snel achter elkaar verschillende aankondigingen gedaan aan de overkant van de Rijn, wat erop duidde dat deze deadline niet langer zou worden gerespecteerd. Dus, volgens de Bundeswehr, zouden de industriële knelpunten waarmee het programma vandaag wordt geconfronteerd, de ingebruikname in 2035 nu verbieden.
Paar dagen geleden, Suzanne Weigand, CEO van RENK, die de zeer kritische transmissies van Franse en Duitse tanks ontwerpt en produceert, verklaarde tijdens een interview dat dezelfde deadline niet langer wenselijk was, terwijl de onmiddellijke vraag naar nieuwe gevechtstanks het gezicht van de adresseerbare markt in 2035 zal herverdelen.
De genadeslag werd aan het eind van de week uitgedeeld door Krauss Maffei Wegmann, de ontwerper van Leopard 2, die een nieuwe 2A8-versie van zijn tank introduceerde, en gaf aan dat een meer geavanceerde versie, nog steeds aangeduid als 2AX, in ontwikkeling was om binnen 2 of 3 jaar in gebruik te worden genomen.
De kalender van het MGCS-programma dreigde
Uiteraard zal het binnenkort onmogelijk zijn om te blijven hopen dat de eerste MGCS de Franse Leclercs zal vervangen Leopard 2 Duitsers uit 2035, waarbij vaak de datum 2045 aan de overkant van de Rijn wordt genoemd.
Deze deadline is zelfs, vanuit een bepaald oogpunt, waarschijnlijk optimistisch gezien de realiteit van de omkering van de markt voor zware tanks die we vandaag zowel in Europa als in de wereld meemaken. Zoals we in onze eerdere artikelen over dit onderwerp hebben vermeld, zou een dergelijk uitstel zowel het Franse leger als de industriële en technologische basis van het Nationale Defensieland schaden.
De eerste heeft momenteel niet de mogelijkheid om zijn Leclerc-vloot te versterken of te moderniseren zoals het zou moeten om een dergelijke deadline te halen, of in ieder geval wijst niets tot nu toe in de Franse militaire programmering erop dat de hypothese als een geheel is behandeld. De tweede, van zijn kant, heeft een geoptimaliseerd laadplan met het SCORPION-programma dat het tot 2035 brengt, en rekende op het TITAN-programma, waarvan MGCS de belangrijkste pijler is, op dit moment over te nemen.
Als, zoals nu zeer waarschijnlijk is, het MGCS-programma zou worden uitgesteld zonder te worden geannuleerd, zal Parijs een tussentijdse oplossing moeten vinden die tegelijkertijd kan voldoen aan de behoeften van het leger en die van de BITD op het gebied van land, om de capaciteiten en ambities van beiden te behouden.
Naar een tussenoplossing voor het leger
Verschillende artikelen die op deze site zijn gepubliceerd, hebben al enkele opties bestudeerd, zoals de EMBT-demonstrator en zijn veelbelovende torentje ontwikkeld door Nexter, of zelfs door naar een exogene oplossing te gaan, zoals de KF51 Panther van Rheinmetall, de Poolse K2PL of de nieuwe Leopard 2AX wordt momenteel ontworpen bij KMW, de partner van Nexter binnen de KNDS-groep.
Deze analyses waren echter gebaseerd op de studie van een bestaande oplossing, om de relevantie en duurzaamheid ervan te bepalen in het geval van een toename van het formaat, en niet om te reageren op een uitstel van MGCS. In dit artikel zullen we daarentegen uitgaan van de behoeften, van de internationale en commerciële context, maar ook van de lessen van de oorlog in Oekraïne over dit onderwerp, om vast te stellen wat het beste antwoord zou zijn dat de Franse BITD zou kunnen bieden .
Nog maar een paar jaar geleden beschouwden de meeste stafleden de gevechtstank als een overblijfsel uit het verleden. Voor velen maakten de vorderingen die de afgelopen decennia zijn gemaakt op het gebied van antitankmunitie, maar ook op het gebied van rondsluipende munitie en precisieartillerie of luchtlandingsmunitie, de tank te kwetsbaar om zijn rol op het slagveld te spelen. De voorbeelden van gevechten na de Koude Oorlog, met name in Tsjetsjenië, Irak of Afghanistan, leken deze perceptie te bevestigen.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
Bravo, een artikel van strategisch belang!
Dankjewel )
Zoals altijd erg stimulerend. Aan te vullen met een economische analyse. Frankrijk heeft geen enorm gevechtskorps gepland. Hoogstens een paar honderd stuks, waardoor het een illusie is om een programma van zo'n omvang winstgevend te maken. Het lijkt mij dat u in uw vorige artikelen de mogelijkheid noemde om een basis (motor, transmissie, enz.) Van de Duitsers te kopen en deze aan te vullen met Franse elementen (koepel, geweer, elektronica, enz.). Als u er niet in slaagt dezelfde tank te maken, kunt u gemeenschappelijke stenen delen die over langere series worden afgeschreven en twee verschillende producten bouwen (Duits zwaar, Frans medium)
Het probleem is dat de Duitsers zeer snel en alleen op dit onderwerp vooruitgaan. Ze hebben er geen belang bij om een "aanvullend" assortiment te ontwikkelen of zelfs maar om de opkomst ervan te ondersteunen. Sommige onderdelen, zoals de transmissie (Renk) en waarschijnlijk de motor (MTU), zullen sowieso Duits zijn. Maar om de budgettaire houdbaarheid te vergroten, lijkt het mij relevanter om een beroep te doen op andere potentiële partners. Men mag evenmin vergeten dat het juist de bedoeling is industriële vaardigheden te behouden, die vandaag duidelijk worden bedreigd door de evolutie van het MGCS-programma.
Waarom blijf je niet op een machine van 45 ton met een zware gevechtsversie (140 mm Ascalon-systeem + 25 mm op afstand bestuurbaar kanon) en een infanteriegevechtsversie (50% op afstand bediende CTA 40 mm geschutskoepel + raketten - 50% op afstand bediende zware machinegeweerkoepel en lans 40 mm granaat + raketten ) voor doorbraak en stadsgevechten?
En houd voor het grootste deel van de troepen de 8-tons 8 × 30: ondersteuningsversie (met een op afstand bedienbare 120 mm koepel + 25 mm kanon) en infanteriegevechtsversie (50% op afstand bedienbare CTA 40 mm koepel + raketten - 50% op afstand bediende koepel zwaar machinegeweer en 40 mm granaatwerper + raketten)
Door redelijke massa's te behouden voor operationele mobiliteit (dankzij actieve beveiligingen) en een gemeenschappelijk chassis te hebben voor de "tanks" en "VCI" van elke klasse, zijn schaalvoordelen en beheersing van aanschafkosten, MCO en logistieke behoeften mogelijk.
Zware MBT's zijn momenteel vooral relevant voor landen in NAVO-marsen, of bij gebrek aan alternatieven. Maar welke operationele mobiliteit en vooruitzichten op werk voor deze MBT's die gestationeerd zijn in Frankrijk, Spanje, het VK...? En zo nodig elders dan aan het "oostfront" in te grijpen? Laten we stoppen met de voorbereiding op de vorige of huidige oorlog en ons richten op de voorzienbare behoeften. Laten we deze zware pantsermarkt aan de Duitsers overlaten.
Het lijkt mij dat veel landen een voordeel zouden vinden in dit model (India in het bijzonder) om ontwikkeling te financieren of later om hun troepen uit te rusten.
140 mm en 45 ton... niet zeker of het werkt. Het kan in tankvernietigerversie maar de oorlog in Oekraïne heeft juist aangetoond dat deze aanpak, die men als conservatief kan kwalificeren, echte problemen opleverde omdat gepantserde voertuigen niet over de vereiste mobiliteit beschikken. Men kan zich ook afvragen wat de toegevoegde waarde is van een buis van 140 mm wanneer het overgrote deel van de aanvallen wordt gedaan op minder dan 1000 m, een afstand waarop een 105 pk voldoende is om bijna alles te doorboren. Een 105 lichter en sneller in vuursnelheid dan in hoeksnelheid lijkt mij veel beter te reageren op de lessen van de oorlog in Oekraïne.
Wat betreft het kaliber dat geschikt is voor de top van het vuurkrachtspectrum, suggereert Nexter dat zijn Ascalon-oplossing tegen 50 geschikt zou zijn voor voertuigen die minder dan 2025 ton wegen, met telescopische munitie voor direct of indirect vuur. (als dat niet werkt, kunnen we de 120 mm behouden, die een goede efficiëntie tot 2000 meter zou moeten behouden.) Ik ben nogal terughoudend bij het idee om ons militaire model voor de komende 20 jaar te baseren op waarnemingen in Oekraïne, op het risico van een late oorlog zoals gewoonlijk... Ik hoop dat we een meer dynamische aanpak overwegen om aan het begin van een conflict de overhand te krijgen op een mogelijke tegenstander. Er zijn uitgestrekte vlaktes in Europa, Noord-Afrika en het Midden-Oosten waar een noodzakelijkerwijs beperkt contingent westerse bepantsering zou worden afgelost om te profiteren van vuurkracht en superieur bereik om (zonder luchtoverwicht) massa's MBT's van verschillende oorsprong te verslaan. Ik hoop oprecht dat we nooit hoeven in te grijpen tegen een door China versterkt en uitgerust Rusland, of tegen Algerije, Egypte, Saoedi-Arabië, Turkije, Iran of een Chinese expeditiemacht in een gebied van groot belang, maar dat is wat je moet doen wees voorbereid. Ik stel me voor dat in stadsgevechten de 140 mm met aangepaste granaten zeker grote diensten kan bewijzen. Integendeel, een tank van 45 ton om een simpele 105 mm HP te vervoeren lijkt mij een beetje te groot in vergelijking met zijn toegevoegde operationele waarde, ook al zou dat de toewijzing van munitie en de autonomie in gevechten comfortabeler maken.
[…] […]
En waarom niet het Japanse type 10, een moderne tank die compacter is dan de Leclerc, met een gewicht van 40 tot 48 ton, afhankelijk van het modulaire pantser dat wordt gedragen.
De kosten van francisering zouden veel lager zijn dan een R & D-inspanning en zouden worden uitgerust met Franse wapens en elektronica.
Een kans om samen te werken met Japan.
[…] die volledig industrieel en gedeeltelijk operationeel zijn op het gebied van zware tanks, zouden, zoals we al hebben vermeld, kunnen vertrouwen op het ontwerp van een gepantserd gevechtsvoertuig dat is bedoeld voor hoge of zeer hoge intensiteit, zonder […]