Ondersteund door grote industriële en maatschappelijke inspanningen, is de Russische militaire dreiging in volle transformatie, zonder dat de West-Europeanen zich aanpassen aan deze evolutie.
Voorafgaand aan het Russische offensief tegen Oekraïne in februari 2022 was de overgrote meerderheid van de analisten van mening dat de Russische strijdkrachten over een formidabele militaire macht beschikten, in ieder geval vergelijkbaar met de NAVO-legers die in Europa zijn ingezet. Het was zelfs redelijk om aan te nemen dat Oekraïne en zijn strijdkrachten, die elk jaar bijna 10 keer minder budgettaire middelen hebben dan hun tegenstanders, een offensief onder leiding van Moskou niet lang konden weerstaan, behalve om een diepgaande reflectie uit te voeren over de realiteit van de grond en de Oekraïense defensieve capaciteiten.
Hoe dan ook, na een paar weken vechten werd dat al snel duidelijk De Russische militaire macht was veel minder dan geschat, terwijl het Oekraïense verzet en de westerse mobilisatie veel effectiever bleken dan verwacht. Beetje bij beetje, terwijl de Russische legers werden verslagen door Oekraïense strijders die even vastberaden als vindingrijk waren, veranderde dit gevoel van de almacht van de Russische legers in een perceptie van een gebrek aan efficiëntie met betrekking tot zowel commando als doctrine en zelfs de Russische uitrusting. .
Vandaag, terwijl de Russische troepen verloren bijna 65% van hun vooroorlogse tankvloot, maar ook 50% van de gepantserde gevechtsvoertuigen, 25% van zijn helikopters en 15% van zijn gevechtsvliegtuigen, om nog maar te zwijgen van de zeer symbolische Moskva-kruiser, evenals bijna 200.000 strijders gedood, gewond of vermist, de Russische legers worden niet beschouwd dan als de geest van wat ze twee jaar geleden waren.
Europese perceptie van een Russische militaire dreiging onder controle
Geconfronteerd met deze constatering, als Oost- en Noord-Europeanen, waarschijnlijk gedreven door de Poolse dynamiek, doorgaan met het moderniseren en vergroten van hun defensieve capaciteiten, met name op het gebied van oorlogsvoering met hoge intensiteit, West-Europeanen, Frankrijk, Duitsland, Italië en het Verenigd Koninkrijk in de leiding lijken van hun kant in hun militaire programmering te overwegen dat deze Russische dreiging niet langer groot is, althans op korte termijn.
Dit is de reden waarom geen van deze landen van plan is hun strijdkrachten voor intensieve inzet uit te breiden, terwijl de bestaande zeer beperkt is vanwege opeenvolgende ontwikkelingen op basis van asymmetrische inzet zoals in Irak, Afghanistan of Mali.
Dus deze 4 mogendheden, hoewel ze samen een BBP van bijna $ 12,500 miljard vertegenwoordigen, d.w.z. 75% van dat van de hele Europese Unie, zullen samen minder dan 1000 gevechtstanks hebben in 2030, d.w.z. minder dan Polen en zijn BBP van 700 miljard dollar, maar ook minder dan 300 buizen van 155 mm, 700 gevechtsvliegtuigen en minder dan 250 antitankhelikopters.
Uit de nieuwe Franse, Britse, Duitse en Italiaanse militaire programmering blijkt inderdaad dat deze landen niet voorzien dat Rusland op korte termijn een significante bedreiging zou kunnen vormen vanwege de zeer zware verliezen die in Oekraïne zijn opgetekend, en dit ongeacht de de uitkomst van het conflict.
Te langlopende Europese programma's
Bijgevolg zijn de budgettaire inspanningen die nodig zouden zijn geweest om de component voor hoge intensiteit te versterken, uitgesteld tot na 2030 of zelfs tot 2035, om de kredieten vrij te maken die nodig zijn om andere componenten te moderniseren, zoals afschrikking, antiballistische bescherming, intelligentie of machtsprojectie. Verschillende objectieve elementen hebben echter de neiging om vraagtekens te zetten bij deze perceptie, of deze nu beredeneerd of argumentatief is, die de kern vormt van Europese plannen.
Ten eerste is het essentieel om de wederopbouwcapaciteiten van de Russische strijdkrachten na de oorlog in Oekraïne te beoordelen, evenals de drempels en beperkingen waarmee ze worden geconfronteerd. En in feite, als de term 'oorlogseconomie' tegenwoordig erg in de mode is in Europa, tot op het punt dat hij vaak te vaak wordt gebruikt, zelfs zonder inhoud, wordt hij sinds het begin van het conflict in Oekraïne methodisch toegepast door Rusland.
Zo evolueerde Rusland van een open economie die relatief gelijkaardig was aan de Westerse markteconomie naar een veel meer gecontroleerde economie, voornamelijk gericht op de export van grondstoffen en koolwaterstoffen, evenals de productie van wapens, terwijl het veel concessies deed aan de publieke opinie om vermijd te veel trauma, met name door westerse producten die tot nu toe zeer aanwezig waren te vervangen door in China vervaardigde producten.
De reorganisatie van de Russische defensie-industrie
Vandaag is de Russische economie ingrijpend gereorganiseerd om deze drie doelstellingen te bereiken, zonder dat enige stemmingswisseling de bevolking in beroering heeft gebracht.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
jammer om zowel Wodka (militaire plaag) als de catastrofale leeftijdspiramide voor Rusland te negeren. Het opstapelen van wapens van lage kwaliteit is op zijn best niet voldoende als er geen menselijke middelen voor zijn.
We zouden ook iets kunnen zeggen over de rampzalige ontgroening van inkomende klassen in het leger, waardoor nog meer jongeren worden aangemoedigd het land te ontvluchten.
Wat het Chinese deel betreft, ik begrijp niet wat u ertoe kan brengen te denken dat de Chinezen zelf goede dingen maken. Al 50 jaar is het industriële plundering en diefstal op grote schaal om hun apparatuur te vervaardigen. We zien het met al hun middelmatige exemplaren van F35's, gepantserde voertuigen of zelfs schepen.
Ten slotte begint Rusland aan een soort halsstarrige stormloop die alleen maar naar de oever van de weg leidt.
Het punt waarop ik het volledig met je eens ben, is de vazalvorming van Rusland door China: we gaan er regelrecht op af en het zal nog minder grappig zijn voor het Russische volk.
Het belangrijkste argument om de stelling van een afname van het Russische gevaar te ondersteunen, is niet zozeer materiële of zelfs menselijke uitputtingsslag als wel een meer fundamenteel feit: na drie dagen oorlog had Poetin de oorlog verloren, en dat zal hem ervan weerhouden opnieuw te beginnen.
Geen van haar doelstellingen is inderdaad bereikt: het is precies het tegenovergestelde dat is gebeurd. Oekraïne verzet zich niet alleen, maar integreert ook stevig in het Westblok; De NAVO breidt uit; het Westen slaagde erin zich breed te mobiliseren tegen de Russische agressie; Rusland wordt, in plaats van zijn macht te vergroten, een klantland van China. En niets hiervan is omkeerbaar.
Het tweede argument, even doorslaggevend, is dat, in tegenstelling tot wat meer romantisch dan lucidistisch wordt gezegd, Oekraïne niet staat voor de vrijheid van Europa, die niet werd en nog steeds niet wordt bedreigd. Het Rusland van Poetin heeft nooit het idee gekoesterd om de NAVO aan te vallen. Hij dacht dat hij in staat zou zijn om Oekraïne in 3 dagen te onthoofden, niet om het economisch en militair machtigste blok ter wereld aan te vallen, met al het arsenaal aan nucleaire afschrikking. En hij denkt er des te minder over na nu hij heeft gezien hoeveel eer hij kan geven aan de capaciteiten van zijn leger.
Het enige gevaar dat Rusland echt vertegenwoordigt, is het scenario waarin het een te vernederende nederlaag lijdt en besluit een kernwapen te gebruiken met alle risico's van escalatie van dien. Maar het bouwen van tanks zal daar niets aan veranderen.
Aan de andere kant is een door Rusland gesteund China veel bedreigender dan voorheen (dit is naar mijn mening de grootste inschattingsfout van het Westen). Maar ook daar zou de confrontatie niet plaatsvinden met slagen van tanks op de vlakten van Polen.
[…] […]
[…] 19 april 2023 3 […]
[...] verzwakt door twee decennia van kritieke onderinvestering, ondanks het feit dat het potentieel voor de wederopbouw van de Russische strijdkrachten, zodra het conflict met Oekraïne voorbij is, veel superieur en snel lijkt dan de […]
[…] alternatieven voor de westerse componenten die bij de productie worden gebruikt, om elke maand ongeveer vijftig pantservoertuigen op rupsbanden te produceren, waaronder de T90M-, T)80BVM- en T72B3M-tanks, evenals infanteriegevechtsvoertuigen […]