overzicht
Hoewel amfibische operaties, vergeleken met land-, zee- en zelfs luchtgevechten, weinig voorkomen in de geschiedenis, hadden ze vaak een aanzienlijke impact op het verloop van conflicten.
Of het nu de operaties Torch (Noord-Afrika), Overlord (Normandiรซ) en Dragoon (Provence) tegen nazi-Duitsland waren, de Amerikaanse landingen op de eilanden in de Stille Oceaan tegenover Japan, of die van Inchon tijdens de Koreaanse oorlog, ze hielpen allemaal om de balans van macht en had een grote invloed op het verloop van de oorlog.
Omgekeerd zijn sommige mislukkingen, zoals de Anzio-landing in Italiรซ, of dat van de Dardanellen tijdens de Eerste Wereldoorlog, leidde tot een kritieke stagnatie van de militaire inspanning en tot ondraaglijke verliezen.
De laatste grootschalige aero-amfibische operatie vond plaats in Port Carlos op 21 mei 1982 en stelde de Royal Navy in staat om 4000 Britse soldaten te landen voor de herovering van het hoofdeiland van de archipel, ten koste van twee gezonken fregatten, HMS Ardent en Antelope, twee beschadigde torpedobootjagers, HMS Brilliant en Argonaut, evenals verschillende logistieke eenheden die zwaar beschadigd waren, RFA Sir Galahad, RFA Sir Lancelot en RFA Sir Tristan, onder de bommen van de A4 Skyhawks en Dagger van de Argentijnse luchtmacht .
Tijdens de Falklandoorlog schitterden vooral de twee aanvalsschepen voor helikopters van de Royal Navy, de HMS Fearless en Intreprid, 159 meter lang voor een tonnage van 12.000 ton aan ladingen, en in staat om 550 Royal Marines te vervoeren en met hun uitrusting te landen met behulp van Wessex-landingsvaartuigen en helikopters.
Sindsdien is de context van amfibische aanvallen aanzienlijk geรซvolueerd, met name door de proliferatie van kustbatterijen, bewapend met anti-scheepsraketten die autonoom marinedoelen kunnen bereiken binnen een straal van 40 tot 50 km, afhankelijk van hun hoogte, ver daarbuiten met de ondersteuning van locatiesystemen op afstand, zoals vliegtuigen, drones of schepen/onderzeeรซrs.
Het is met name deze dreiging, evenals de aanwezigheid van talloze onderwatermijnen, die de Russische vloot verbiedt een amfibische aanval uit te voeren op Odessa in Oekraรฏne, waar tot op heden alleen gebouwen van het LST-type staan. om de aanvallen te leiden.
Om deze nieuwe dreiging het hoofd te bieden, ontwierp de Amerikaanse marine eind jaren zestig de eerste klasse aanvalshelikopters, de Tarawa-klasse, die gelijktijdig een aanval kon uitvoeren met behulp van snelle schepen en zware transporthelikopters, indien nodig geรซscorteerd door gevechtshelikopters, terwijl ze onder dekking van de horizon en dus van vijandelijke anti-scheepsraketten blijven.
254 meter lang voor een tonnage van meer dan 40.000 ton aan lading, had de Tarawa niet alleen een enorme hangar en een vlot om een โโvloot van landingsvaartuigen en andere hovercrafts te implementeren, maar ook een zeer grote luchtvaarthangar die plaats bood aan meer dan twintig CH-53 Sea Station en CH-46 Sea Knight zware helikopters, evenals een rechter cockpit van bijna 9000 mยฒ en twee liften om deze vliegtuigen te implementeren met een zeer aanhoudende luchtrotatiesnelheid.
Later zullen de Tarawa, die weinig te benijden hadden op de vliegdekschepen van de Essex-klasse uit de Tweede Wereldoorlog, een deel van hun helikopters zien vervangen door Harrier-gevechtsvliegtuigen om hun vuurkracht en de ondersteuningscapaciteiten van de strijdkrachten te vergroten. amfibische aanval.
Sindsdien heeft het concept dat door de Tarawa-klasse is ontwikkeld, navolging gekregen in vele marines, waaronder de Amerikaanse marine die vervolgens de Wasp-klasse ontwikkelde en recentelijk de America-klasse om deze geavanceerde capaciteit te behouden, maar ook de Franse marine met de klasse Mistral, China met de Type 075 en Italiรซ met de nieuwe Trieste-klasse, deze schepen worden in dit artikel behandeld.
Een tweede artikel behandelt Spanje met de productieve Juan Carlos I-klasse, Turkije met Anadolu, Zuid-Korea met de Dokdo en Rusland met de komende Ivan Rogov-klasse.
Verenigde Staten: LHA klasse Amerika
Directe erfgenamen van de Tarawa en de Wasp van de Amerikaanse marine, de LHA (Landing Helicopters Assault) van de America-klasse nemen de belangrijkste kenmerken over met een lengte van 257 meter voor een maximale breedte van 32 meter en een waterverplaatsing van 44.000 ton aan lading . , die van het Franse nucleaire vliegdekschip Charles de Gaulle.
De eerste twee schepen van de klasse, de USS America en USS Tripoli, die respectievelijk in 2014 en 2020 in dienst zijn getreden, zijn als zodanig toegewijd aan de implementatie van vliegtuigen, zware transporthelikopters CH-53 Super Station, aanvalshelikopters AH-1 Viper of MH-60 Knighthawk utility-helikopters, maar ook MV-22B Osprey zware converteerbare vliegtuigen en AV-8B Harrier II en vervolgens F-35B Lighting II gevechtsvliegtuigen met verticale start en landing of kort, die allemaal zijn geรฏmplementeerd door de Korps Mariniers van de Verenigde Staten.
In totaal kan het schip meer dan 25 vliegtuigen vervoeren, en experimenten lijken overtuigend zijn zelfs uitgevoerd om het potentieel van deze twee gebouwen te beoordelen om de rol van licht vliegdekschip te spelen door ongeveer vijftien F-35B's te vervoeren, d.w.z. evenveel gespecialiseerde vliegdekschepen.
De 9 andere schepen van de klasse, van de USS Bougainville, waarvan de bouw in maart 2019 begon, zijn uitgerust met een vlot dat de implementatie van snelle landingseenheden LCAC (Landing Craft Air Cushion) mogelijk maakt, een hovercraft van 27 meter lang en 14 m breed in staat om 60 ton vracht te vervoeren met 40 knopen over een afstand van meer dan 200 zeemijl.
Naast de afschrijving zullen de toekomstige schepen van de klasse ook een veldhospitaal hebben dat drie keer groter is dan dat aan boord van de America en de Tripoli, waarvoor tal van concessies zijn gedaan om de implementatie van vliegtuigen te vergroten.
In tegenstelling tot de Wasps gebruiken de schepen van de America-klasse voortstuwing op basis van twee gasturbines van elk 70.000 pk, ondersteund door twee hulpturbines van 5000 pk, waardoor ze een snelheid van 20 knopen kunnen volhouden.
Afgezien van de amfibische aspecten die relatief dicht bij die van de Wasp en Tarawa liggen die eraan voorafgingen, waren de Amerika's ontworpen om de F-35B Lighting II te implementeren, een vliegtuig dat het US Marine Corps voor het eerst de mogelijkheid gaf om luchtoverwicht te grijpen. boven de landingszones, maar ook om de aanvalsvloot te beschermen zonder daarvoor een beroep te hoeven doen op een vliegdekschip van de Amerikaanse marine.
De brug is dus speciaal ontworpen om de buitengewone warmteafgifte van de F-135 turbostraalmotor tijdens korte start- of verticale landingsmanoeuvres van het vliegtuig op te vangen, terwijl er zes landingsplaatsen voor helikopters zijn.
Ten slotte zijn de zelfverdedigingscapaciteiten van het schip aanzienlijk met 2 RAM CIWS, elk bewapend met 24 zeer korteafstandsraketten, 2 20 mm Phalanx CIWS en twee Evolved Sea Sparrow ESSM korteafstands luchtafweerraketwerpers en verschillende systemen van klein kaliber .
China: LHD Type 075
Aan het begin van de jaren 2000 beschikte de People's Liberation Army Navy over een zeer grote aanvalsvloot, bestaande uit 28 Type 072 tanktransporten (4200 tot 4800 ton) en ongeveer vijftig LST Type 073/74 van 700 tot 2000 ton.
75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 โฌ.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
[โฆ] mariniers en hun materieel wordt geleverd door Amerikaanse marineschepen, met behulp van Wasp en America klasse LHD/As en San Antonio en Whidbey Island LPDโs, die een op zichzelf staand amfibisch expeditieleger aan boord hebben [โฆ]
[โฆ] we zagen in het eerste deel van dit artikel de aanvalshelikopterdragers, een hybride schip dat een krachtig vermogen combineert [โฆ]
[โฆ] De Italiaanse marine is vijftien jaar lang de prioriteit geworden van de militaire inspanning van Rome, om haar niet alleen de machtigste zeemacht in het Middellandse-Zeebekken te maken, maar ook in veel opzichten, van het oude continent, de Franse te overtreffen Marine en de zeer machtige Royal Navy in dit gebied. Om dit te doen, vertrouwt Rome op de zeer dynamische industriรซle groep Fincantieri en op duurzame investeringen. Zo heeft de Marina Militare sinds 2007 toegegeven 2 luchtafweervernietigers van de Horizon-klasse, 8 FREMM-fregatten van de Bergamini-klasse, 3 zware patrouilleboten gelijk aan PPA-fregatten van de Thaon di Revel-klasse, het grote logistieke schip Vulcano evenals vliegdekschepen Cavour en Trieste. [โฆ]