Terwijl parlementaire debatten in de Nationale Assemblee rond het ontwerp zullen beginnen Militaire Programmeringswet voor de periode 2024-2030zijn de defensieambities van het land nu bekend en gedetailleerd.
Aldus de aangekondigde doelstelling van deze LPM De toekomst zal erin bestaan de defensie-inspanningen van het land te bereiken en te handhaven op een niveau van meer dan gelijk aan of groter dan 2% van het bruto binnenlands product, om deze in 68 op 2030 miljard euro te brengen, tegen 43 miljard euro in 2023.
In veel opzichten zal deze nieuwe LPM het mogelijk maken verlenging van de wederopbouw van de legers die in 2017 is gestart, na twintig jaar van onderinvestering die het Franse militaire instrument ernstig heeft beschadigd, zoals overal in Europa.
Als de voorzitter van de Europese Raad in 2019 de Franse legers publiekelijk kwalificeerde als “de beste legers van Europa”, was het vooral een kwestie van een overwinning bij gebrek aan strijders, terwijl de meeste Europese landen toen een poging deden om defensie onder de 1,5% van hun bbp.
Maar in het licht van het begrotingstraject dat wordt bepaald door de volgende Franse LPM, maar ook van het traject dat wordt gevolgd door de andere landen die het land omringen, of het nu bondgenoten of potentiële tegenstanders zijn, is het redelijk te vrezen dat Frankrijk in 2030 een zware start zal hebben gemaakt. zijn invloed en zijn rol op het internationale toneel.
De grenzen van een Franse defensie-inspanning van 2% van het bbp
Een defensie-inspanning van 2% van het bbp is echter in overeenstemming met de verbintenissen van Parijs binnen het Atlantisch Bondgenootschap, zoals gedefinieerd tijdens de akkoorden van Cardiff in 2014. Als zodanig is de meerderheid van de Europese landen, en meer in het bijzonder de landen van West-Europa, die De sociaal-economische context van Frankrijk is momenteel niet gericht op een defensie-inspanning die deze limiet overschrijdt.
Bovendien beschikt en ontwikkelt Frankrijk een krachtige afschrikkingsmacht, die een zeer belangrijke bijdrage levert aan de Europese veiligheid, en die de status van het land in grote mondiale instellingen rechtvaardigt, in het bijzonder de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties als permanent lid, met een vetorecht. op dezelfde manier als de Verenigde Staten, China, Rusland en Groot-Brittannië.
Deze perceptie van de situatie, zoals deze vaak in de media is benadrukt, komt echter slechts overeen met een deel van de realiteit die vandaag de dag aan het licht komt.
Een van de zwakste conventionele defensie-inspanningen in Europa
Frankrijk zal in 2030 zeer waarschijnlijk een van de landen zijn die het minst bijdragen aan de collectieve defensie-inspanningen binnen de NAVO, maar ook binnen de Europese Unie, wat uiteraard in contrast staat met de ambities die Parijs op deze twee gebieden aan de dag legt.
Want als de Franse defensie-inspanning inderdaad 2 procent zal bedragen, zoals de meerderheid van zijn Europese buurlanden, zal tussen de 0,4 en 0,5 procent van het bbp worden besteed aan de Franse afschrikkingsinspanning, die weliswaar indirect bijdraagt aan de veiligheid van het land. het oude continent, het is op geen enkele manier een instrument dat zich richt op de collectieve verdediging binnen de NAVO of zelfs de Europese Unie.
Bovendien zal, met zijn vele overzeese gebiedsdelen en een exclusieve economische zone van 10 miljoen km² die beschermd moeten worden, een deel van het defensiebudget moeten worden gereserveerd voor de bescherming van deze gebieden, en zal het daarom ontbreken in de Europese collectieve defensie.
Met andere woorden, de realiteit van de Franse defensie-inspanning zou, vanuit het gezichtspunt van de NAVO en vooral haar leden, met een totale defensie-inspanning van 2% van het bbp, tussen de 1,35 en 1,5% van het bbp liggen, wat een van de de laagste in de huidige alliantie met België.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
[…] Origineel artikel gepubliceerd op: Bron […]
[…] […]
[…] dat naast de budgettaire kwesties om een dergelijke omvang van de legers te bereiken, waarvoor elk jaar tussen 2,6 en 2,7% van het bbp aan defensie-inspanningen zou moeten worden besteed, het ook nodig zou zijn om het aantal personeelslegers van 15 tot 20%, […]
[…] dat naast de budgettaire kwesties om een dergelijke omvang van de legers te bereiken, waarvoor elk jaar tussen 2,6 en 2,7% van het BBP aan defensie-inspanningen zou moeten worden besteed, het ook nodig zou zijn om het aantal personeelslegers uit te breiden tot 15 [ …]
[…] De defensie-inspanning die door de nieuwe Militaire Programmeringswet op 2% van het Franse BBP wordt beoogd, lijkt onvoldoende om de rol van het land op het internationale toneel te behouden. […]
Een derde pantserdivisie? En waarom doe je het dan? Om mogelijk Polen te hulp te komen die Koreaans, Amerikaans of Israëlisch militair materieel bestellen en de aanleg van hun snelwegen aan Chinese bedrijven toevertrouwen?
Wat de zogenaamde Russische dreiging betreft, is het moeilijk te geloven als we zien dat deze niet in staat is gebleken een klein land als Oekraïne te veroveren.
Als de dreiging uit het oosten komt en we massaal moeten investeren in een gevechtskorps, wat voor zin heeft het dan om tientallen jaren lang een onafhankelijke nucleaire afschrikkingsmacht te hebben betaald en in stand te hebben gehouden, een kracht die Duitsland of Polen zijn?
Frankrijk is bovenal een maritieme macht (zoals Engeland en de Verenigde Staten), in tegenstelling tot Duitsland en Rusland, die continentale machten zijn.
We hebben onszelf beschermd tegen teleurstellingen, net als in 1871, 1914 en 1940, door onszelf uit te rusten met een afschrikkingskracht die bedoeld was om onze territoriale integriteit te waarborgen.
De prioriteit zou niet moeten zijn om ons landleger te versterken met een derde pantserdivisie, maar eerder om onze Nationale Marine door het uit te rusten met extra onderzeeërs en fregatten (evenals de infrastructuur die daarmee gepaard gaat) in Guyana, het Caribisch gebied, de Indische Oceaan en de Stille Oceaan, zodat deze onze EEZ goed kan monitoren en onze handelsroutes kan beveiligen.
Niets zegt dat wat de Engelsen op de Falklands hebben meegemaakt, ons niet zal overkomen. In tegenstelling tot ons hoeven Duitsland, Polen, Italië, Hongarije of Roemenië niet de veiligheid te garanderen van gebieden verspreid over alle zeeën van de wereld.
Ons leger heeft geen drie zware pantserdivisies nodig (de Challengers waren volkomen nutteloos in de Falklands) die zijn aangepast aan Oost-Europa, maar heeft alle noodzakelijke capaciteiten nodig om een expeditieleger te projecteren in Nieuw-Caledonië, Réunion, Guyana, het Caribisch gebied of de Stille Oceaan.
Laten we indien nodig de Indiërs, de Grieken, de Emiraten, de Qatarezen, de Indonesiërs en de Egyptenaren helpen die onze defensie-industrie vertrouwen. En laten de Polen en Duitsers het dus maar doen met hun gebruikelijke leveranciers.