Wat zijn deze vier alternatieven voor GPS-positionering die legers over de hele wereld ontwikkelen?

Door de geschiedenis heen zijn communicatie en navigatie de kern geweest van militaire manoeuvres, om de actie en beweging van verre eenheden te coördineren. Van samenvattende kaarten, rooksignalen en vlaggen die sinds de oudheid worden gebruikt, zijn legers geëvolueerd naar steeds efficiëntere en preciezere systemen, die in staat zijn om op het gewenste moment het verwachte effect teweeg te brengen en zo de effectiviteit ervan te vergroten.

Op het gebied van navigatie vertegenwoordigde de uitvinding van het Global Positioning System of GPS begin jaren zeventig, gebaseerd op een positiesignaal van ten minste vier satellieten die zich 20.000 km boven de aarde bewegen, en op de nauwkeurigheid van de nieuwe atoomklokken, een aanvankelijk een aanzienlijke revolutie in het uitvoeren van militaire acties, en vervolgens in de opkomst van precisiewapens die dit signaal ook gebruiken om hun doel met metrische precisie te bereiken.

Omdat GPS-positionering een sleutelcomponent voor legers is geworden, was het voorspelbaar dat andere landen, of groepen landen, ook soortgelijke oplossingen zouden ontwikkelen. Dit was het geval met het Russische GLONASS-systeem dat halverwege de jaren negentig in gebruik werd genomen, het Chinese BeiDou-systeem vanaf het begin van de jaren 2000 en het Europese Galileo-systeem vanaf het midden van de jaren 2010.

Door alle technologie, en in het bijzonder de satellieten zelf, te controleren, kunnen landen, en dus ook hun legers, het gebruik of de nauwkeurigheid ervan voor andere operators beperken, of zelfs variaties gebruiken die nauwkeuriger zijn en beter bestand zijn tegen storingen, zoals het geval is. met het GPS-signaal dat wordt gebruikt door de Amerikaanse strijdkrachten en hun 5 Eyes-bondgenoten.

Bovenal hebben veel van deze landen zich ertoe verbonden capaciteiten te ontwikkelen die erop gericht zijn de tegenstander het gebruik van hun eigen systemen te ontnemen. China, maar vooral Rusland, heeft dus verschillende technologieën ontwikkeld om een ​​bepaalde ruimte ondoorzichtig te maken voor het signaal door het gebruik van intense elektromagnetische storing, maar ook om de nauwkeurigheid ervan te verminderen, door parasitaire signalen te gebruiken die ontvangerafwijking veroorzaken, dit kan in kilometers worden geteld . Dit heet spoofen.

Als de Verenigde Staten, zoals eerder vermeld, variaties op het GPS-signaal hebben ontwikkeld die beter bestand zijn tegen jamming en spoofing, zijn secundaire gebruikers daar in de regel niet mee uitgerust. Dit verklaart met name de rapporten die wijzen op een zeker gebrek aan effectiviteit van de grondgelanceerde bommen met kleine diameter of GLSDB-raketten die de Oekraïners de afgelopen maanden hebben gebruikt.

Hoewel satellietpositioneringssystemen nu in de overgrote meerderheid van de moderne wapensystemen worden aangetroffen, hebben de grootste legers ter wereld zich ook ertoe verbonden alternatieve positioneringsoplossingen voor GPS te ontwikkelen, naast traagheidssnvigatie, waardoor ze met precisie boven of in een ruimte kunnen opereren. waarvoor het signaal ontoegankelijk of onsamenhangend zou zijn, zonder terug te keren naar het beroemde 3C-drieluik: kaart, kompas en chronometer, effectief, maar verder complex en moeilijk te implementeren.

Er zijn momenteel vier van deze technologieën: hemelnavigatie, visueel ondersteunde navigatie, navigatie door signalen van kansen en magnetische navigatie.

1- Hemelse navigatie versus GPS

De sterren, waarvan de baan bekend en voorspelbaar is, worden gebruikt om te navigeren sinds het begin van de mensheid, toen de eerste mensen begrepen dat de zon elke dag op dezelfde plaats opkwam en elke dag op dezelfde plaats onderging, althans in de perceptie van de tijd.

Tijdens de oudheid werden de sterren vaak gebruikt om hun weg te vinden en te navigeren, vooral op de zeeën, met behulp van basisinstrumenten die aanleiding gaven tot het Astolab en vervolgens, vele eeuwen later, tot de sextant.

Deze technologie, die op het eerste gezicht misschien archaïsch en onnauwkeurig lijkt, wordt tegenwoordig niettemin intensief en zeer nauwkeurig gebruikt voor ruimtenavigatie, of het nu gaat om satellieten, sondes of ruimtevoertuigen. Bovenal wordt het door de meeste strategische ballistische raketten geïmplementeerd om de doorvoer en precisie van aanvallen te garanderen.

Kortom, met behulp van een hemelkaart, een stopwatch en een hulpmiddel om de hoogte van de sterren te berekenen, is het mogelijk om een ​​zeer nauwkeurige positie op de hele planeet, en zelfs daarbuiten, te verkrijgen. Het is echter niet zonder bepaalde beperkingen; de eerste en meest voor de hand liggende daarvan is de afhankelijkheid van bewolking om de sterren te kunnen targeten die worden gebruikt om de positie vast te stellen.

Als het, eenmaal gecombineerd met moderne technologieën, effectief blijkt te zijn voor apparaten die op grote hoogte werken, waarbij het weer zeer zelden een rol speelt, gaat het snel achteruit zodra de hoogte afneemt, waardoor het een secundair hulpmiddel wordt. de gegevens die door de GPS worden ontvangen, maar waarvan de effectiviteit in de loop van de tijd niet kan worden gegarandeerd.

De afgelopen jaren is een oplossing voor dit probleem ontwikkeld, gebaseerd op de detectie van röntgenstraling uitgezonden door bekende Pulsars in de lucht. Als deze technologie het theoretisch mogelijk zou moeten maken om de problemen van bewolking te overwinnen, is de nauwkeurigheid ervan vandaag de dag nog steeds onvoldoende, in de orde van grootte van 5 km, voor operationeel militair gebruik, buiten de ruimtevaart.

2- Ondersteunde visuele navigatie of odometrie

Tot voor kort gebruikten gevechtspiloten die penetratiemissies op lage hoogte uitvoerden, zoals eerder vermeld, een methode gebaseerd op een nauwkeurige kaart, een kompas en een stopwatch, evenals een flinke dosis hoofdrekenen.

De rest van dit artikel is gereserveerd voor abonnees -

Klassieke abonnementen geven toegang tot alle Flash-artikelen, Analyses en Syntheses, zonder reclame , vanaf € 1,99.

Premium-abonnementen ook toegang tot artikelen ouder dan twee jaar in het archief, evenals geavanceerde onderzoekstools , en om twee persberichten of vacatures per maand gratis te publiceren in de Partners-sectie (+ Push sociale netwerken / applicatie).