Wat zijn deze vier alternatieven voor GPS-positionering die legers over de hele wereld ontwikkelen?

Door de geschiedenis heen zijn communicatie en navigatie de kern geweest van militaire manoeuvres, om de actie en beweging van verre eenheden te coördineren. Van samenvattende kaarten, geluidssignalen en vlaggen die sinds de oudheid worden gebruikt, zijn legers geëvolueerd naar steeds efficiëntere en preciezere systemen, die in staat zijn om op het gewenste moment het verwachte effect te bewerkstelligen en zo de impact ervan te vermenigvuldigen.

Op het gebied van navigatie, de uitvinding van het Global Positioning System, of GPS, begin jaren zeventig, gebaseerd op een positiesignaal van ten minste vier satellieten die zich 70 km boven de aarde bewegen, en op de precisie van de nieuwe atoomklokken, vertegenwoordigde aanvankelijk een aanzienlijke revolutie in het uitvoeren van militaire acties, en vervolgens in de opkomst van precisiewapens die dit signaal ook gebruikten om hun doel met metrische precisie te bereiken.

Omdat GPS-positionering een sleutelcomponent voor legers is geworden, was het voorspelbaar dat andere landen, of groepen landen, ook soortgelijke oplossingen zouden ontwikkelen. Maar ook dat iedereen zou proberen de tegenstander dit signaal en de nauwkeurigheid ervan te ontnemen.

GPS heeft zich op veel militaire terreinen bewezen

Dit was het geval met het Russische GLONASS-systeem dat halverwege de jaren negentig in gebruik werd genomen, het Chinese BeiDou-systeem begin jaren 90, en het Europese Galileo-systeem vanaf het midden van de jaren 2000.

Door alle technologieën te controleren, en in het bijzonder de satellieten zelf, kunnen de eigenaars ervan, en dus ook hun legers, het gebruik of de nauwkeurigheid ervan voor andere operators beperken, of zelfs variaties gebruiken die nauwkeuriger zijn en beter bestand tegen storingen, zoals de geval met het GPS-signaal dat wordt gebruikt door de Amerikaanse strijdkrachten en hun 5 Eyes-bondgenoten.

Bovenal hebben veel van deze landen zich ertoe verbonden capaciteiten te ontwikkelen die erop gericht zijn de tegenstander het gebruik van hun eigen systemen te ontnemen. China, en meer nog Rusland, hebben dus verschillende technologieën ontwikkeld om een ​​bepaalde ruimte voor het GPS-signaal te verduisteren door het gebruik van intense elektromagnetische storing, maar ook om de nauwkeurigheid ervan te verminderen, door gebruik te maken van parasitaire signalen die ontvangerafwijking veroorzaken. kilometer. Dit heet spoofen.

Als de Verenigde Staten, zoals eerder vermeld, variaties op het GPS-signaal hebben ontwikkeld die beter bestand zijn tegen jamming en spoofing, zijn secundaire gebruikers daar in de regel niet mee uitgerust.

Dit verklaart met name de rapporten die wijzen op een zeker gebrek aan effectiviteit van de grondgelanceerde bommen met kleine diameter of GLSDB-raketten die de Oekraïners de afgelopen maanden hebben gebruikt en die, in de versie die naar Kiev is verzonden, een versie van GPS exploiteren die minder veerkrachtig is tot jamming en spoofing dan die welke worden gebruikt in de wapensystemen van de Amerikaanse legers. Het is echter onbekend of deze weerstand voldoende is om de Russische of Chinese jamming te overwinnen.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement