De Nederlandse marine overweegt de aanschaf van schepen met een korte bemanning ter ondersteuning van haar fregatten

Met het Trific-programma ontwikkelt de Nederlandse marine een schip met een korte bemanning dat modulaire capaciteiten kan vervoeren in de vorm van een container ter ondersteuning van haar fregatten, waarvan het aantal steeds verder afneemt.

Net als gevechtsvliegtuigen hebben ook grote oppervlakteschepen zoals torpedobootjagers en fregatten de afgelopen jaren hun aanschaf- en implementatiekosten aanzienlijk zien stijgen. Zo werden de fregatten van de OH Perry-klasse aan het einde van de jaren tachtig verkocht aan de Amerikaanse marine en haar bondgenoten voor ongeveer $ 120 miljoen, of iets minder dan $ 80 miljoen in 300 rekening houdend met inflatie, terwijl fregatten met dezelfde relatieve capaciteit nu meer dan $ 2022 miljoen bedragen. , of het dubbele.

Niet alleen zijn de materiële en personele kosten aanzienlijk sneller gestegen dan de budgetten van de marines, maar deze laatsten hebben ook gedurende verschillende jaren aanzienlijke moeilijkheden ondervonden bij het rekruteren en behouden van hun personeel, zoals we herhaaldelijk hebben herhaald.

Dit is de reden waarom veel marines overwegen zich tot geautomatiseerde schepen te wenden om verloren massa aan te vullen en dure maar slinkende vloten van fregatten en torpedobootjagers te versterken. Dit is met name het geval bij de Amerikaanse marine, die al heeft geëxperimenteerd met verschillende autonome oppervlakteschepen op de oceaan de demonstranten van SeaHawk en SeaHunter tijdens grote oefeningen.

Hoewel het gebruik van robotschepen de neiging heeft zich snel te verspreiden voor lichte kusteenheden en autonome onderwaterverkenningsdrones, stuit de ontwikkeling van oppervlaktestrijders die geschikt zijn voor de oceaan nog steeds op bepaalde problemen, met name op het gebied van betrouwbaarheid, waardoor sommige planners zelfs vrezen voor een aanstaande verkeersopstopping van speciale onderhoudslocaties indien nodig.

De Nederlandse marine is geen uitzondering als het gaat om massaverlies. Zo werden halverwege de jaren tachtig de 80 torpedobootjagers van de Kortenaer-klasse die tussen het einde van de jaren zeventig en het midden van de jaren tachtig in dienst kwamen, ondersteund door 12 grote luchtafweervernietigers van de Tromp-klasse en 70 gevechtsfregatten. Van Speijk-klasse, d.w.z. 80 grote gevechtsoppervlakte-eenheden, tegen vandaag slechts 2 De Zeven Provicien-klasse fregatten en twee van de Karel Doorman-klasse, waarvan er één inactief is wegens gebrek aan personeel, terwijl de onderzeeërvloot is afgenomen van 6 tot slechts vier Walrus-klasse schepen.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement