Kan Frankrijk de deur openen voor België om aan boord te gaan van het FCAS-programma?

Een paar dagen geleden, terwijl hij werd ondervraagd door de Senaatscommissie voor Defensie en Buitenlandse Zaken in het kader van de herziening van de Militaire Programmeringswet 2024-2030, sprak de CEO van Dassault Aviation, Eric Trappier, zich krachtig uit tegen andere Europese partners deelname aan het FCAS-programma. Volgens hem, het industriële delen rond dit programma is al voldoende complex en moeilijk te balanceren met Duitsland en Spanje, terwijl nieuwe partners het geheel alleen maar nog instabieler zouden maken, met het risico op ineenstorting.

Eric Trappier nam vooral het voorbeeld van België en benadrukte dat dit land, waarvan we weten dat het geneigd is om zich bij het programma aan te sluiten, ervoor had gekozen om zichzelf uit te rusten met de F-35A en dat de F-35A, ter vervanging van zijn F-16's , en dat het als zodanig geen bijzondere gehechtheid had getoond aan de totstandkoming van Europese strategische autonomie in defensieaangelegenheden, noch aan het behoud van de vaardigheden van de Europese defensie-luchtvaartindustrie.

Het is duidelijk dat deze verklaring, bovendien zeer ondiplomatiek in de mond van een van de meest invloedrijke industriëlen van Europa, buiten Quiévrain nauwelijks verheugd was, en vele stemmen, ook binnen de legers, waren beledigd door het standpunt van de Franse CEO.

Het is waar dat als Brussel in 35 zou bemiddelen ten gunste van de F-2018A van Lockheed-Martin, ten nadele van Typhoon, Gripen of Rafale Europeanen, de Belgische autoriteiten hebben aanzienlijke inspanningen geleverd, vooral op defensiegebied, om de woede van Parijs te sussen.

Zo kondigden Brussel en Parijs amper enkele dagen na de aankondiging van de overname van het Amerikaanse gevechtsvliegtuig de lancering aan van het CaMo-programma, waarmee de landstrijdkrachten van de twee landen perfect interoperabel zouden worden, met name door de overname voor de Belgisch leger van 382 Griffon- en 60 Jaguar-voertuigen, allemaal ter waarde van info, geleverd vanaf 2025.

Enkele maanden later vertrouwden de Belgische en Nederlandse marine het consortium van de Belgische ECA en de Franse marinegroep het mandaat toe om ontwerp en bouw 12 grote mijnenbestrijdingsschepen, 6 per land, een contract van € 2 miljard. Meer recent hernieuwde Brussel zijn engagement voor de Frans-Belgische interoperabiliteit door 9 CAESAR NG-kanonnen te bestellen, order die vervolgens in juli 28 zal worden verhoogd tot 2022 gemotoriseerde kanonnen.

Als in 35 vanuit Belgisch oogpunt inderdaad de voorkeur werd gegeven aan de F-2018, een beslissing die grotendeels werd bepaald door de inzet voor interoperabiliteit met de Nederlandse luchtmacht die al met het vliegtuig was uitgerust, heeft het land sindsdien aangetoond , al haar vastberadenheid om de opkomst van een Europese strategische autonomie te versterken, en in het bijzonder door dichter bij de Franse defensie-industrie te komen.

Bovendien, en dit is verre van verwaarloosbaar, bevestigen de Belgische autoriteiten dat ze nooit een formeel aanbod van Frankrijk hebben ontvangen voor de vervanging van zijn F-16's, het enige Franse voorstel op dit gebied dat is gedaan door Florence Parly, toenmalig minister van de legers, tijdens een verzaking met haar Belgische tegenhanger in mei 2018.

Of het nu geformaliseerd was of niet, het is onwaarschijnlijk dat het Franse bod daadwerkelijk werd overwogen door de Belgische regering, en vooral door de toenmalige minister van Defensie, Steven Vandeput, een fervent verdediger van het Amerikaanse apparaat. Dit is ook de reden waarom Dassault het niet heeft opgevolgd.

Als we echter alle gebeurtenissen en beslissingen over de Frans-Belgische defensiesamenwerking sinds 2018 op een rij zetten, blijkt de situatie waarschijnlijk genuanceerder te liggen dan Eric Trappier voorstelt, ook al heeft deze objectieve redenen om beperk de industriële deelname rond het FCAS-programma tot de 3 initiële landen.

Bovendien is het waarschijnlijk dat Dassaults ferme verzet tegen de gesteunde verzoeken uit Brussel, enkele dagen geleden nogmaals herhaald door de Belgische minister van Defensie Ludivine Dedonder, om deel te nemen aan het FCAS-programma, zou de huidige dynamiek in het land- en marinedomein kunnen verslechteren. Kunnen we in dit geval uit deze vicieuze cirkel komen door onszelf in stand te houden door actoren die zeker zijn van hun rechten?

Er is nog 75% van dit artikel te lezen. Abonneer u om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 1,99 €.