De militarisering van het Noordpoolgebied wordt een zorg voor de Amerikaanse marine

De militarisering van het Noordpoolgebied door China, maar vooral door Rusland, vormt opnieuw een groot veiligheidsprobleem, aldus de commandant van de Amerikaanse vlootstrijdkrachten, admiraal Caudle. De reactie op de opkomst van deze nieuwe conflicthaarden kan echter alleen maar ten koste gaan van andere terreinen waarop het conflict betrekking heeft, tenminste zolang Washington hetzelfde beleid van overbescherming van zijn westerse bondgenoten, en in het bijzonder van de Europeanen, toepast.

Tijdens de Koude Oorlog was het Arctische theater van strategisch belang, zowel voor de Sovjet-Unie en het Warschaupact, als voor de Verenigde Staten en de NAVO. Kernonderzeeërs uit beide kampen, en vooral kernonderzeeërs die raketten lanceren, kruisten elkaar daar vaak, vanwege het ontbreken van oppervlaktemiddelen en maritieme patrouilleluchtvaart.

Bovendien was het Arctische traject lange tijd het enige mogelijke traject voor Sovjet- en Amerikaanse bommenwerpers om vijandelijk gebied te bereiken. In feite een enorm middel voor detectie en onderschepping.

Dit was vooral het geval bij de beroemde Amerikaanse NORAD, die het Arctische luchtruim in de gaten hield, en ook bij talloze inzet van land- of zeestrijdkrachten om zijn aanwezigheid te markeren en te voorkomen dat de tegenstander hetzelfde zou doen.

Een nieuwe militarisering van het Noordpoolgebied door Rusland

Met het einde van de Koude Oorlog nam de strategische belangstelling voor het Noordpoolgebied een tijdlang af. Met de terugkeer van de spanningen tussen het Westerse blok en Rusland, en meer recentelijk China, is de strategische belangstelling voor het Noordpoolgebied de afgelopen jaren snel gegroeid.

Het werd ook verergerd door de gevolgen van de opwarming van de aarde, waardoor nieuwe commerciële en industriële perspectieven voor de exploitatie van dit gebied aan het licht kwamen.

Voor de Amerikaanse admiraal Daryl Caudle, die het bevel voert over de Amerikaanse vlootstrijdkrachten, heeft deze militarisering van het Noordpoolgebied nu een zeer zorgwekkend niveau bereikt, waarbij een gecoördineerde reactie van de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten nodig is om de Russische en Chinese militaire alomtegenwoordigheid die in dit theater wordt waargenomen, in bedwang te houden.

Het is waar dat sinds de terugkeer van Vladimir Poetin als president van Rusland in 2012, en de daaropvolgende verschuiving in het Russische internationale beleid, Moskou heeft zijn militaire aanwezigheid in het Noordpoolgebied aanzienlijk vergroot, met in het bijzonder de inzet (of herschikking) van verschillende permanente bases die zijn uitgerust met luchtafweer- en anti-scheepssystemen die speciaal zijn aangepast aan de ontberingen van het klimaat.

Er is nog 75% van dit artikel te lezen. Abonneer u om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf € 1,99. Abonnementen Premium ook toegang verlenen archief (artikelen ouder dan twee jaar)