Staat het Franse leger voor een ramp met de terugtrekking uit Afrika?

De terugtrekking uit Niger en de Franse terugtrekking in Afrika klinken als een wake-up call voor een leger dat zich tot nu toe volledig concentreerde op machtsprojectie en externe operaties. Wat zijn de voorzienbare of noodzakelijke gevolgen voor de organisatie en voor de belangrijkste huidige uitrustingsprogramma's, wanneer de operationele perspectieven in slechts een paar jaar radicaal zijn veranderd?

Het is daarom via de achterdeur dat de Franse strijdkrachten Niger zullen moeten verlaten, en daarmee hun aanwezigheid in Afrika aanzienlijk zullen moeten verminderen, waarbij ze breken met meer dan een eeuw ononderbroken aanwezigheid die het land grotendeels heeft gevormd.

Na de Centraal-Afrikaanse Republiek in 2015, Mali in 2022 en Burkina Faso in 2023 zal het Franse leger Niger dus in 2024 verlaten. zoals president Macron zojuist heeft aangekondigd, aan het einde van een decennium van intensieve strijd tegen de jihadistische dreiging in de Sahel-Sahara-zone.

Naast de politieke en operationele context die specifiek is voor deze opeenvolgende terugtrekkingen, markeren ze ook het einde van een tijdperk waarin de Franse legers grote vaardigheden hadden ontwikkeld om in dit theater in te grijpen, zowel vanuit tactisch als logistiek oogpunt, waardoor ze een aura van vertrouwen kregen. ervaren en effectieve professionele kracht in de wereld, en meer in het bijzonder in Europa.

De invloed van de Afrikaanse campagnes op het huidige leger

Deze militaire successen werden echter, omdat ze niet van politieke aard waren, niet bereikt zonder bepaalde verzakingen. Zo beschikt het Franse leger tegenwoordig over een strijdmacht van vier middelzware of lichte brigades die speciaal zijn opgeleid en uitgerust voor dit soort missies, en slechts over twee zware brigades, die beter geschikt zijn voor symmetrische gevechten.

Deze oververtegenwoordiging van lichte krachten, zoals de marine-infanterie, het legioen, de alpenjagers of de parachutisten, bevindt zich ook bovenaan de hiërarchie.

80% van de legerleiders sinds 2010 is afkomstig van lichte krachten

Van de negen stafchefs en majoor-generaals van het leger die sinds 2010 zijn benoemd, zijn er slechts twee, generaal Ract-Madoux (CEMAT 2011-2014) en generaal Margueron (MGAT 2010-2014). gepantserde cavalerie en artillerie.

Deze de facto specialisatie van het leger, die zeer nuttig was toen het nodig was om in te grijpen in Afghanistan, de Levant en de zone ten zuiden van de Sahara, blijkt nu een handicap te zijn in het licht van de behoeften in het Europese centrum van de NAVO.

80% van de Franse pantservoertuigen zal in 2030 minder dan 24 ton wegen

Als het leger dus het grootste aantal gepantserde gevechtsvoertuigen in Europa zal hebben, en dat ook na 2030 zal blijven, met 200 Leclerc-tanks, meer dan 600 VBCI’s en vooral bijna 1900 VBMR Griffon, 300 EBRC-Jaguars en Met meer dan 2000 Servals zal het ook een van de lichtste zijn, met slechts 200 gepantserde rupsvoertuigen die meer dan 32 ton wegen, de Leclerc, terwijl het grootste deel van zijn vloot tussen de 16 en 24 ton zal wegen.

Echter, zoals uit de naar Oekraïne gestuurde AMX-10RC zonder verrassing bleek, blijken lichte gepantserde voertuigen, hoe mobiel ze ook zijn, ook aanzienlijk kwetsbaarder te zijn dan zwaardere en beter beschermde voertuigen bij een gevecht met hoge intensiteit.

Bovendien lijdt het Franse pantser, naast het gebrek aan bescherming, soms ook onder een gebrek aan vuurkracht. Dit is met name het geval bij de VBCI, het infanteriegevechtsvoertuig van het leger, waarvan de hoofdbewapening is gebaseerd op een 25 mm kanon waarvan bekend is dat het licht is in vergelijking met middelzware gepantserde voertuigen zoals IFV's of lichte tanks, en ongeschikt tegen gevechtstanks. zelfs oude.

75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.

Nieuwsbrief abonnement