Veel marinespecialisten hebben bij verschillende gelegenheden opgeroepen tot versterking van de luchtafweerverdediging van Franse eersteklas fregatten, en meer in het algemeen van de schepen van de Franse marine.
Traditioneel heeft de Franse marine de voorkeur gegeven aan het aantal rompen boven hun bewapening, in een context van lagere geopolitieke spanningen en budgettaire magere koeien.
De laatste interventie van de minister van de strijdkrachten, op 26 maart, waarin vooral wordt verwezen naar de consumptie van Aster-raketten door fregatten die in de Rode Zee worden ingezet, schetst echter een perspectief dat moeilijk te negeren is, zowel door het ministerie als door de Admiraliteit.
overzicht
22 Aster-raketten afgevuurd in vier maanden tijd door twee Franse fregatten
Sébastien Lecornu gaf tijdens deze persconferentie aan dat de twee fregatten, vanaf eind november 2024 ingezet in de Rode Zee, eerst het FREMM Languedoc-fregat van de Aquitaine-klasse, tot eind januari, en sindsdien afgelost door het FREMM Elzas Luchtverdedigingsfregat, van de gelijknamige klasse, hebben in deze periode 22 Aster-raketten tegen Houthi-drones en raketten, om zichzelf en de geëscorteerde commerciële schepen te beschermen.
Dit aantal vertegenwoordigt echter bijna de helft van het totale aantal Aster 15- en 30-luchtafweerraketten aan boord van deze twee fregatten, 16 voor de Languedoc, 32 voor de Elzas, hoewel het moeilijk te zeggen is dat het theater waarin ze zich ontwikkelden bijzonder bijzonder was. intens (alles bij elkaar genomen), noch dat de door de Houthi’s gelanceerde raketten en drones een groter munitieverbruik vereisten.
Deze Retex laat ook zien dat zelfs theaters met een minder technologische intensiteit, aangezien de Houthi’s niet bekend staan om hun hightech wapens, ondanks Iraanse steun, Franse schepen van nu af aan blootstellen aan grote lucht- en ballistische bedreigingen, waardoor de capaciteit op dit gebied moet worden versterkt. gebied.
De onvoldoende omvang van 16 Aster van de Aquitaine en Amiral Ronarc'h klasse fregatten van de Franse marine
Deze noodzaak om de luchtafweer te versterken betreft, meer specifiek, twee klassen fregatten die het grootste deel van de eerstelijnsoppervlaktevloot van de Franse marine vertegenwoordigen, de FREMM-fregatten van de Aquitaine-klasse met zes schepen, en de vijf toekomstige FDI van de klasse Admiraal Ronarc'h.
In feite beschikken beide in dit gebied slechts over twee SYLVER 50 verticale lanceersystemen, die in totaal 16 Aster 15 luchtafweerraketten kunnen huisvesten, met een bereik van 50 km, en Aster 30, die meer dan 100 km kan schieten en heeft anti-ballistische capaciteiten op laag niveau, evenals een 76 mm kanon.
De inzet van Franse schepen in de Rode Zee laat zien dat een eersteklas fregat in een theater met middelmatige intensiteit in een maand tijd minstens elf luchtafweerraketten moet kunnen lanceren, indien mogelijk ook door gebruik te maken van zijn 11 mm kanon. , of zelfs de helikopter aan boord, om aanvalsdrones te onderscheppen.
Het is duidelijk dat de resterende marge, namelijk vijf raketten, veel te laag lijkt voor een schip van meer dan 5 miljoen euro, dat ongeveer honderd Franse matrozen aan boord heeft en commerciële schepen moet begeleiden.
Opties voor het snel versterken van de luchtafweer- en raketafweercapaciteiten van Franse fregatten
Om deze uitdaging, die als onmiddellijk kan worden omschreven, het hoofd te bieden, staan de Nationale Marine en het Ministerie van de Strijdkrachten verschillende opties ter beschikking, met over het algemeen een beperkte budgettaire voetafdruk.
De toevoeging van twee Sylver 50 VLS voor de Admiral Ronarc'h-klasse FDI
De eerste van deze alternatieven zou zijn om vanaf nu twee extra SYLVER 50 VLS te installeren op de 5 FDI van de Amiral Ronarc'h-klasse, zoals ook het geval is bij de drie FDI-fregatten bedoeld voor de Griekse marine.
Deze fregatten hebben in feite gereserveerde ruimtes om deze VLS te huisvesten, wat het aantal Aster 15- en 30-raketten aan boord zou verdubbelen, d.w.z. 32 raketten, identiek aan de luchtafweerfregatten van de Elzas-klasse.
Omdat de schepen al zijn uitgerust met de krachtige AESA Sea Fire 500-radar van Thales, zouden ze zeer effectieve luchtafweer- en antiballistische escortes worden, naast de hoogwaardige anti-onderzeeër-escorte die ze beloven te zijn.
Merk op dat de twee luchtverdedigingsfregatten van de Horizon-klasse, de Forbin- en Chevalier Paul-fregatten, ook twee gereserveerde Sylver-slots hebben, waardoor ze, indien nodig, kunnen upgraden naar 8 Sylver- of 64 Aster-raketten. Aan de andere kant kan de toevoeging van Sylver aan de FREMM's van de klassen Aquitaine en Elzas niet worden overwogen zonder een grote, dus langdurige en dure transformatie van het schip.
Het CIWS RapidFire-systeem voor FREMM, Horizon en FDI
Het tweede alternatief, dat betrekking heeft op de gehele vloot van eersteklas fregatten van de Franse marine, zou bestaan uit de installatie van een nauw luchtafweer- en antiraketverdedigingssysteem, of CIWS, op elk schip.
Op dit gebied hebben Thales en Nexter samen een veelbelovende oplossing ontwikkeld, het Rapid Fire-systeem, een automatische koepel bewapend met het 40 CTC-kanon met telescoopmunitie, die het schip binnen een straal van 4 km effectieve bescherming biedt tegen vliegtuigen, raketten en raketten.
Dit systeem zou de Franse fregatten de ultieme veiligheid bieden als ze hun opgeslagen raketten moesten uitputten om een dreiging het hoofd te bieden, tenminste lang genoeg om de gevechtszone te evacueren.
Deze koepel bewapent al het nieuwe bevoorradingsschip van de Jacques Chevallier-vloot en zal in de toekomst, naast de twee zusterschepen, de offshore patrouillevaartuigen en de zes grote mijnenoorlogsschepen van de Franse marine uitrusten.
Relatief licht, het zou zijn plaats kunnen vinden op het achterdak van de IDF, in plaats van de RAM die op de Griekse fregatten is geïnstalleerd, en, op dezelfde plaats, voor de FREMM en Horizon, met een reorganisatie van de systemen en misschien versterking van het gebied.
Het veelzijdige modulaire lanceersysteem en de Mistral 3-raket
Het derde en laatste systeem dat op korte termijn waarschijnlijk een antwoord zal bieden op de noodzaak om de luchtafweervuurkracht van de Franse fregatten te versterken, is hetDe nieuwe multifunctionele modulaire launcher, een paar maanden geleden gepresenteerd door Naval Group.
Zoals de naam al doet vermoeden, kan deze lanceerinrichting verschillende modules huisvesten. In dit geval kan elke module worden bewapend met tien 4 mm-raketten, lokvogels, twee dieptebommen, twee Akeron MP-raketten of vier Mistral 70-luchtafweerraketten.
Met andere woorden, het LMP zou een fregat toestaan om, indien nodig, nog eens 16 Mistral 3 grond-luchtraketten met zeer korte afstand klaar te hebben om af te vuren, een raket waarvan bekend is dat deze bijzonder effectief is tegen kruisraketten of drones.
In combinatie met een CIWS zoals de RapidFire zou de LMP niet alleen de zelfbeschermingsmogelijkheden van schepen aanzienlijk vergroten, maar ook een tweede verdedigingsgordijn creëren voor geëscorteerde schepen, een Mistral 3 met een bereik van maximaal 7 km.
Conclusie
De snelle versterking van de luchtafweer-, raketafweer- en anti-droneverdedigingsmiddelen van de eersteklas fregatten van de Franse marine kan niet langer worden genegeerd, terwijl de consumptie van Aster-raketten in de Rode Zee heeft aangetoond in welke mate hun bewapening, op dit gebied was even ontoereikend als de munitie efficiënt was.
Verschillende maatregelen, relatief economisch en snel te implementeren, kunnen worden toegepast, des te effectiever omdat de FDI-fregatten nog in aanbouw zijn.
Het zou nu absurd zijn, ongeacht het standpunt, om deze fregatten aan de Franse marine te leveren met slechts twee Sylver 2's en zestien Aster-raketten, en niet, zoals de Griekse fregatten, met 50 raketten.
Als de toename van het aantal Sylver echter noodzakelijk is, sluit dit niet de noodzaak uit om deze fregatten, zoals alle fregatten in dienst bij de Franse marine, uit te rusten met een CIWS-systeem om ultieme bescherming te garanderen, of zelfs een versterking van de verdediging. voorgesteld door de nieuwe LMP van Naval Group.
De besparingen die we vandaag de dag op dit gebied denken te kunnen realiseren, zullen zich waarschijnlijk zeer binnenkort terugbetalen, aangezien een schip ernstig beschadigd raakt of zelfs tot zinken wordt gebracht, en veel levens verloren gaan.
Artikel van 27 maart integraal tot 5 mei 2024
Bedankt voor de samenvatting!
Hoe zit het ook met MICA VL? Misschien goedkoper voor meer vectoren.
Bovendien lijkt het mij dat MBDA werkt aan een vereenvoudigde oplossing voor Sylver-draagraketten, met betrekking tot de compatibiliteit van de verschillende raketten in de catalogus (al genoemd in uw artikelen en bevestigd door een van mijn betrouwbare bronnen).
Ja, maar daarvoor moeten er nieuwe schietkasten worden geplaatst, het vechtsysteem worden aangepast, enz. Het is veel langer en zwaarder dan het toevoegen van twee Sylver. Achteraf heeft het tegenwoordig geen zin meer om Mica VL NG te gebruiken in plaats van Aster 15. Het prijsverschil is minimaal en er is geen prestatiewinst. Het zou interessant zijn als MICA VL multipacked zou kunnen worden op Sylver. Maar dat is nog langer en duurder, omdat het een herontwerp van de SYLVER vereist, die economisch is ontworpen.
Precies, wat zou de omvang zijn van het werk aan het SYLVER-systeem als we MICA NG willen multipacken?
Zoals al aangegeven in minstens 2 artikelen op deze site, zou het interessant zijn om het SYLVER-systeem naar een modulariteit te brengen die dicht bij die van de Amerikaanse Mk-41 ligt.
Gezien de aangekondigde prestaties van de MICA NG in de lucht-luchtversie zou deze een serieuze concurrent kunnen zijn voor de RIM-162 ESSM. Behalve dat deze laatste standaard “quadpacked” is (4 raketten per afvuurcel). En als gevolg daarvan heeft hij een reeks exportoverwinningen behaald.
Wat de LMP betreft, het is een interessante oplossing, maar beperkt tot het bereik (en de maximale hoogte) van de Mistral SATCP-raket. En daardoor vooral effectief tegen lichte drones en andere minidrones. Tegen zware drones en diverse raketten zijn zwaardere luchtafweerraketten nodig zoals het huidige MICA VL-minimum.
Hiervoor zou de VLS vrijwel geheel opnieuw moeten worden ontworpen, in ieder geval de containers zelf en de aansluitingen op de kasten. Dit zou uiteraard veel voordelen hebben, maar het is een echt project dat waarschijnlijk meerdere jaren zal duren. In dit artikel gaat het meer over Quickwin, dat in een veel korter tijdsbestek en tegen lagere kosten kan worden ingezet.
De vertragingen zullen zeker te lang duren voor het huidige conflict in de Rode Zee. Zou het mogelijk zijn om er in een volgend artikel specifieker over te praten?
Ik heb niet meer informatie dan dat over dit onderwerp. Maar als er informatie over dit onderwerp naar buiten komt, zal ik het niet missen. Dat gezegd hebbende, zijn er geen aanwijzingen dat dit vandaag in de pijplijn zit.
Wat heeft het voor zin om een gebouw uit te rusten met LMP als dit betekent dat er permanent 4 Mistral-modules moeten blijven staan?
Op de dag dat andere behoeften (lokvogels, MMP's, 70 mm raketten, dieptebommen) zich voordoen, hoeveel tientallen minuten zullen er nodig zijn om een module te vervangen?
Is er opslagruimte voor reservemodules?
Zijn de dubbele mistral- of sadral-draagraketten niet gelijkwaardig aan de LMP voor luchtafweer?
Zou het niet tijd zijn om een bulkbestelling van 50 Rapid Fires te plaatsen, die over een periode van 5 tot 7 jaar geleverd moeten worden om schaalvoordelen te behalen? 8 op bevoorradingstankers, 2 op PA, 13 op fregatten, 10 op patrouilleboten, 2 op Long Island…
Juist de modulariteit van de LMP maakt het mogelijk om de belasting aan te passen aan de onmiddellijke dreiging. Je moet de CIWS verharden, je kunt tot 16 Mistral gaan. Verwacht u marine-drones? Je kunt een Akeron-module en een raketmodule van 70 mm plaatsen, evenals een rookwerpermodule. Het is een behoorlijk briljant systeem.
De Rapid Fires zijn al gepland voor de drie BRF (oliebevoorradingsschepen), de tien offshore patrouillevaartuigen en de zes GBGM (mijnoorlogsvoering). Het is waar dat uitbreiding van de vijftien eersteklas fregatten, de drie PHA's en de PAN, zeker welkom zou zijn.
Alle 76 mm kanonnen van de Franse marine moeten ook volledig worden uitgerust met het STRALES antiraketsysteem met de DART antiraketgranaat, zelfs effectiever dan de Rapid-fire.
https://electronics.leonardo.com/documents/16277707/18367594/OTO+Strales+and+DART.pdf?t=1674468800026
Een Oto-Melara van 76 mm en een Rapid Fire hebben niet dezelfde voetafdruk en ook niet dezelfde diepte. Wij kunnen de twee niet vergelijken. Aan de andere kant zijn de Strales en de DART-shell in feite zeer effectief. Aan de andere kant lijdt het aan een schietlimiet, die alleen kan veranderen door het aantal stukken te vergroten.
Op dezelfde manier kan de MISTRAL 3 worden gebruikt tegen kleine schepen, aangezien hij meer dan tien jaar geleden tijdens een test een AMX-30-tank neutraliseerde, dus er zijn geen AKERON of 70 mm-raketten voor nodig. LMP maar alleen MISTRAL 3 in enorme hoeveelheden.
Nog nooit gehoord van een Mistral die tegen een AMX-30 schiet. En ik zie niet hoe deze raket een tank zou kunnen doorboren, gezien de kernkop die is ontworpen om wolfraamballen te lanceren om een kegel van vernietiging te creëren. Dat is het equivalent van een salvo van 12,7, en het kan een tank niet doorboren. Het kan worden gebruikt tegen ongepantserde voertuigen, mogelijk tegen schepen, maar het richtapparaat is niet echt ontworpen voor direct vuur op zware zee. Ik zou er niet op wedden. De Acheron begint met het winnen van hoogte, waardoor hij een veel duidelijker zicht op het doel krijgt.
Twee extra SYLVER 50 VLS op de 5 FDI van de Amiral Ronarc'h-klasse en twee extra op de Forbin en Chevalier Paul, hoe efficiënt deze aanpassingen ook zouden zijn, zouden de facto leiden tot een aanzienlijke toename van de behoefte aan raketten om uit te rusten de betrokken gebouwen (160 Aster voor de FDI en 128 voor de FDA) zijn dus per definitie de kosten van gebouwen. Dit zal een nog significantere toename van de hoeveelheid munitie in voorraad vereisen.
Zoals altijd zal het een begrotingsprobleem zijn: als deze veranderingen worden doorgevoerd, zal dit ten koste gaan van een of ander programma.
Dit is absoluut juist. Nu moeten we ook andere factoren in overweging nemen, zoals de menselijke, politieke en budgettaire prijs die zou voortvloeien uit het verlies van een schip van 700/800 miljoen euro met meer dan honderd Franse matrozen aan boord, omdat het onvoldoende beschermd is.
Met een vaste budgettaire ruimte rijst de vraag of het beter is om 15 matig bewapende rompen te hebben, die waarschijnlijk gaten in het beveiligingssysteem zullen hebben, of 14 of 13 rompen, bewapend zoals passend zou zijn, rekening houdend met de dreiging. Ik heb het antwoord niet, maar het is duidelijk dat de MN altijd de voorkeur heeft gegeven aan het aantal rompen boven bewapening, en dat vind ik twijfelachtig. Het lijkt mij dat we de bewapening aan boord van een eersteklas fregat moeten definiëren in relatie tot de berekeningsbehoeften, en niet in relatie tot de budgettaire berekeningen om de mogelijkheden af te leiden. Gaande van SEM/F-8 of F1/Jaguar/2000 tot Rafale, we hebben een enorme sprong gemaakt in termen van operationeel potentieel, maar we hebben afgesproken de vloot in tweeën te delen, omdat we een Rafale efficiënt zijn. Ik zou geneigd zijn hier dezelfde redenering toe te passen. Om te kiezen tussen 300 Mirage (15 fregatten) en 200 Rafale (13 veel beter bewapende fregatten), moeten we niet richting de tweede hypothese gaan?
Tenslotte tussen een FDI Marine Nationale met 16 Aster, 8 Exocet en een 76 mm, en een FDI met 32 Aster, 32 Mistral 3, 8 Exocet (dus in totaal 72 raketten), een 76 mm en een Rapid Fire, ben ik van mening dat dit de tweede is die de aandacht zal trekken op het internationale toneel. Met 72 raketten zijn we niet zo ver verwijderd van de 90 raketten van de Burke, en precies op hetzelfde niveau als de Constellation (dankzij het ESSM en met half zoveel langeafstandsgrond-luchtraketten), die twee keer zoveel kosten als veel , en die niet zo effectief zullen zijn in ASM (omdat we in ASM de beste zijn, en dat is alles!).
Ik deel uw mening, maar gezien het feit dat we al een tekort aan olie hebben als het gaat om eersteklas gebouwen, zie ik niet in hoe we hun aantal op een fatsoenlijke manier zouden kunnen verminderen om moderne bewapening voor de resterende gebouwen te kunnen financieren.
Wat betreft de keuze om de voorkeur te geven aan getallen: dit is naar mijn mening een overblijfsel van het oude vlootprincipe dat er bijvoorbeeld voor zorgde dat de Hood naar de bodem werd gestuurd met een bemanning van 2000 man per seconde als salvo van de Bismark: de modernisering was nog niet voltooid door de versterking van het gepantserde dek, maar op papier beschikte de Home Fleet over een slagkruiser van 48 ton.
Goedenavond Fabrice,
Ik schijn vorige maand te hebben gelezen dat de Paseo XLR zou worden geïnstalleerd op de fregatten van de Aquitaine- en de Elzas-klasse en dat deze een extra garantie bood in het licht van het lage aantal raketten. Dus dat is niet genoeg?
De Aquitaine-klasse is niet bedoeld voor luchtafweer. Zal een versterkte luchtafweeroorlog niet ten koste gaan van de duikbootoorlog?
Bonsoir
De Paseo is ongetwijfeld een aanwinst, om de 76 mm beter te kunnen benutten. Maar dit kanon is alleen effectief voor zelfbescherming, niet voor escorte. En het heeft zijn beperkingen, ook op het gebied van de dekking van de ruimte. Als het een beetje hoog, een beetje snel of achter het fregat vliegt, is het buiten bereik. Dit is een reële troef, maar vormt geen reactie die in verhouding staat tot de evolutie van de dreiging.
Voor de Aquitaine zijn ze, net als de FDI, in feite vooral ASM. Maar aangezien we maar 15 fregatten hebben, waaronder slechts 4 AA, was het de Languedoc die we naar de Rode Zee stuurden, waar de onderzeeërs niet legio waren.
Verdichting, zoals het oproepen van AA-capaciteiten, zou ASM niet verslechteren. Aan de andere kant is het erg moeilijk om beide tegelijk te doen, zo niet onmogelijk.