Met een gemiddelde vertraging van twee jaar wordt de Amerikaanse marine-industrie het zwakke punt van de Amerikaanse marine

Na twintig jaar visuele navigatie in dichte mist krijgt de planning van de Amerikaanse marine-industrie strategische aspecten voor de Amerikaanse marine, vooral in de impasse die ontstaat nu een Chinese marine in volle expansie en in volledige transformatie is.

De Amerikaanse marine-industrie vormt uiteraard de kern van deze inspanning, terwijl het Pentagon verwacht dat het de leveringssnelheid van bepaalde belangrijke schepen zal verhogen, zoals de Arleigh Burke-torpedobootjagers, de kernonderzeeërs van aanval Virginia en de Constellation-fregatten.

Het heeft vandaag echter al moeite om aan de leveringsschema's te voldoen. Om deze kwesties te begrijpen, kondigde de minister van Marine, Carlos des Toro, half januari aan dat hij opdracht had gegeven het schrijven van een samenvattend rapport, over de kwesties en moeilijkheden waarmee de industriële programmering van de Amerikaanse marine wordt geconfronteerd, en gaf een deadline van 45 dagen om het te schrijven.

Het is dit rapport dat begin deze week aan de minister van Marine werd gepresenteerd en gedeeltelijk openbaar werd gemaakt. Het minste wat we kunnen zeggen is dat het in de huidige internationale context niet uitnodigt tot sereniteit.

Grote vertragingen zijn van invloed op grote Amerikaanse marineprogramma's

Als bepaalde programma’s, namelijk de torpedobootjagers van de Arleigh Burke-klasse, de grote amfibische schepen van de klasse America en San Antonio, en de bevoorradingstankers “in de wacht” blijven staan, vele andere vertonen zeer aanzienlijke vertragingen, te veel zullen veel zeggen.

Dit is het geval voor de tranches IV en V van de o zo gevoelige nucleaire aanvalsonderzeeërs van de Virginia-klasse, die vooral worden gevolgd via het SSN AUKUS-programma, dat voorziet in de verkoop van drie tot vijf daarvan aan Australië in de komende jaren. De Block IV-schepen lopen 3 maanden achter op schema, terwijl de Block V's al 5 maanden achterlopen op het schema van de Amerikaanse marine.

De nieuwe nucleaire ballistische raketonderzeeërs van de Columbia-klasse, die de twaalf SSBN's van de Ohio-klasse moeten vervangen, lijden ook onder problematische vertragingen van twaalf tot zestien maanden, ondanks het zeer strategische karakter van dit programma.

Het derde nucleaire vliegdekschip van de Gerald Ford-klasse, de USS Enterprise, ligt volgens het rapport ook ruim achter op schema, met 18 tot 26 maanden, terwijl het in 2029 de USS Carl Vinson moet vervangen, die dan de canonieke leeftijd van 47 dienstjaren.

Ten slotte loopt de Constellation-fregattenklasse, die een centrale rol moet spelen in de modernisering van de Amerikaanse oppervlaktevloot, vooral op het gebied van de onderzeebootbestrijding, ruim 36 maanden achter op schema.

Een zeldzaam samenvattend rapport in de Verenigde Staten in opdracht van minister van Marine Carlos del Toro.

Het rapport van de Amerikaanse marine komt voor veel Amerikaanse spelers op dit gebied als een schok. Als de vertragingen van deze programma’s al eerder zijn genoemd, met name tijdens het opstellen van de jaarlijkse begroting van de Amerikaanse marine, geeft dit een zorgwekkende, soms weinig vleiende algemene visie op wat echter een van de grote trots van de Amerikaanse defensie-industrie is. .

Er is nog 75% van dit artikel te lezen. Abonneer u om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf € 1,99. Abonnementen Premium ook toegang verlenen archief (artikelen ouder dan twee jaar)