Na twintig jaar visuele navigatie in dichte mist krijgt de planning van de Amerikaanse marine-industrie strategische aspecten voor de Amerikaanse marine, vooral in de impasse die ontstaat nu een Chinese marine in volle expansie en in volledige transformatie is.
De Amerikaanse marine-industrie vormt uiteraard de kern van deze inspanning, terwijl het Pentagon verwacht dat het de leveringssnelheid van bepaalde belangrijke schepen zal verhogen, zoals de Arleigh Burke-torpedobootjagers, de kernonderzeeërs van aanval Virginia en de Constellation-fregatten.
Het heeft vandaag echter al moeite om aan de leveringsschema's te voldoen. Om deze kwesties te begrijpen, kondigde de minister van Marine, Carlos des Toro, half januari aan dat hij opdracht had gegeven het schrijven van een samenvattend rapport, over de kwesties en moeilijkheden waarmee de industriële programmering van de Amerikaanse marine wordt geconfronteerd, en gaf een deadline van 45 dagen om het te schrijven.
Het is dit rapport dat begin deze week aan de minister van Marine werd gepresenteerd en gedeeltelijk openbaar werd gemaakt. Het minste wat we kunnen zeggen is dat het in de huidige internationale context niet uitnodigt tot sereniteit.
overzicht
Grote vertragingen zijn van invloed op grote Amerikaanse marineprogramma's
Als bepaalde programma’s, namelijk de torpedobootjagers van de Arleigh Burke-klasse, de grote amfibische schepen van de klasse America en San Antonio, en de bevoorradingstankers “in de wacht” blijven staan, vele andere vertonen zeer aanzienlijke vertragingen, te veel zullen veel zeggen.
Dit is het geval voor de tranches IV en V van de o zo gevoelige nucleaire aanvalsonderzeeërs van de Virginia-klasse, die vooral worden gevolgd via het SSN AUKUS-programma, dat voorziet in de verkoop van drie tot vijf daarvan aan Australië in de komende jaren. De Block IV-schepen lopen 3 maanden achter op schema, terwijl de Block V's al 5 maanden achterlopen op het schema van de Amerikaanse marine.
De nieuwe nucleaire ballistische raketonderzeeërs van de Columbia-klasse, die de twaalf SSBN's van de Ohio-klasse moeten vervangen, lijden ook onder problematische vertragingen van twaalf tot zestien maanden, ondanks het zeer strategische karakter van dit programma.
Het derde nucleaire vliegdekschip van de Gerald Ford-klasse, de USS Enterprise, ligt volgens het rapport ook ruim achter op schema, met 18 tot 26 maanden, terwijl het in 2029 de USS Carl Vinson moet vervangen, die dan de canonieke leeftijd van 47 dienstjaren.
Ten slotte loopt de Constellation-fregattenklasse, die een centrale rol moet spelen in de modernisering van de Amerikaanse oppervlaktevloot, vooral op het gebied van de onderzeebootbestrijding, ruim 36 maanden achter op schema.
Een zeldzaam samenvattend rapport in de Verenigde Staten in opdracht van minister van Marine Carlos del Toro.
Het rapport van de Amerikaanse marine komt voor veel Amerikaanse spelers op dit gebied als een schok. Als de vertragingen van deze programma’s al eerder zijn genoemd, met name tijdens het opstellen van de jaarlijkse begroting van de Amerikaanse marine, geeft dit een zorgwekkende, soms weinig vleiende algemene visie op wat echter een van de grote trots van de Amerikaanse defensie-industrie is. .
Voor de Amerikaanse marine zal dit rapport zeker een waardevol instrument vormen in de onderhandelingen met het Congres om budgettaire verlengingen in 2025 te verkrijgen, niet om meer schepen te bouwen (er wordt niet om gevraagd), maar om de transformatie van de Amerikaanse militaire marine te financieren.
Inderdaad, zoals vermeld in een vorig artikelheeft de Amerikaanse marine van dit dossier de spil gemaakt van haar dossier van niet-gefinancierde projecten die aan het Congres zijn toegezonden, als onderdeel van de begroting voor 2025, en heeft voor dit doel een budgettaire verlenging van 2.2 miljard dollar aangevraagd.
Wij begrijpen het gewicht van de onthullingen in dit nieuwe rapport, waarmee Amerikaanse senatoren en vertegenwoordigers oog in oog komen te staanzeer tastbare en synthetische realiteiten, over de gevolgen van de moeilijkheden die de Amerikaanse marine tegenkwam bij haar industriële planning.
Rekrutering, toeleveringsketen, infrastructuur… De Amerikaanse marine-industrie heeft moeite om zichzelf weer op te bouwen
Het is duidelijk dat de Amerikaanse marine-industrie grotendeels verantwoordelijk wordt gehouden voor de in het rapport genoemde vertragingen. Dit is echter niet geschreven met het doel om goede punten en straffen onder deze industriëlen uit te delen. Integendeel, het ging erom de problemen die zich voordeden, de oorzaken ervan, te identificeren en mogelijkheden te bespreken om deze op te lossen.
Deze problemen zijn talrijk en veel ervan dateren uit de Covid-crisis en de gevolgen daarvan. Bij deze gelegenheid zijn de Amerikaanse scheepswerven een groot deel van hun personeel kwijtgeraakt, en zijn ze sindsdien niet meer in staat geweest dit aan te vullen.
De afstand tussen de publieke opinie en industriële arbeid, voor minder restrictieve functies, enerzijds, en een uitzonderlijk laag werkloosheidscijfer in de Verenigde Staten anderzijds, vormen een ernstige handicap voor de grote Amerikaanse scheepswerven, die moeite hebben om hun aantal te stabiliseren. en er niet in slagen deze te vergroten, om te voldoen aan de toename van de orders en verwachtingen van de Amerikaanse marine.
Deze grote fabrikanten, zoals HII, Bath Iron Work en Marinette Shipbuildings, ondervinden ook moeilijkheden bij het transformeren van hun infrastructuur om zich aan te passen aan de veranderende eisen en tegelijkertijd te voldoen aan de leveringsvereisten van de Amerikaanse marine.
Als het probleem al belangrijk is voor deze grote scheepswerven, is dat nog meer het geval voor de toeleveringsketen van deze sector, die in het rapport wordt aangemerkt als het meest kritieke punt van deze productiedynamiek, en die moeilijkheden van dezelfde aard ondervindt, maar die zich vermenigvuldigen naarmate de industriële reuzen.
Het industriële management van de Amerikaanse marine riep ook vragen op
Het industriële management van de Amerikaanse marine wordt in dit rapport ook breed uitgelicht. Bovendien wordt hier niet zozeer de Amerikaanse marine in twijfel getrokken, als wel de beperkingen opgelegd door het Congres, die haar belemmeren, maar ook de industriëlen zelf, die proberen te ontsnappen uit de sleur waarin ze zich bevinden.
Afgezien van zeer grote schepen, zoals vliegdekschepen, voert de Amerikaanse marine inderdaad jaarlijks het bevel over haar marine-eenheden, en niet in groepen. Zo ontdekken scheepswerven elk jaar het aantal en de aard van de bestelde schepen en moeten ze hun productiemiddelen en hun personeel aanpassen aan dit nieuwe schema.
Ten slotte wordt ook het ontbreken van een gevestigd en stabiel traject voor de industriële strategie van de Amerikaanse marine gezien als een verzwarende factor die de onvoorspelbaarheid op het niveau van de industrie en de toeleveringsketen versterkt.
Laten we in dit opzicht in herinnering brengen dat de planning van de Amerikaanse marine de afgelopen acht jaar uitzonderlijk chaotisch is geweest, waardoor zij elk jaar niet één, maar meerdere langetermijnplannen voor de bouw van de marine heeft voorgesteld, zonder dat er ooit een is opgesteld. in steen, noch door de uitvoerende macht, noch door het Congres.
Deze structurele onvoorspelbaarheid vormt een ernstige handicap, zoals aangegeven in het rapport, bij pogingen om effectieve corrigerende maatregelen te implementeren om de Amerikaanse marine-industrie te hervormen en deze in staat te stellen aan de verwachtingen van de Amerikaanse marine te voldoen.
Conclusie
In deze context begrijpen wij de reikwijdte en relevantie van het rapport dat deze week aan Carlos del Toro is voorgelegd. Dit zal in feite een zeer effectieve steun vormen in de onderhandelingen die het civiele hoofd van de Amerikaanse marine, evenals het Amerikaanse Korps Mariniers en de Amerikaanse kustwacht, van plan is te voeren met het Congres, misschien zelfs met zijn eigen regering.
Als begrotingsvraagstukken de kern van deze onderhandelingen zullen vormen, zullen meer technische onderwerpen, maar daarom niet minder belangrijk, zoals het aannemen van mondiale meerjarige contracten voor meerdere marine-eenheden, in plaats van iteratieve individuele contracten, zeker doorslaggevend zijn in de ontwikkeling van de Deze map.
Het valt nog te bezien of dit het geval zal zijn. Het Amerikaanse Congres beschermt in het bijzonder zijn prerogatieven en is van plan om op de lange termijn de controle te behouden over militaire begrotingsbeslissingen, die belangrijke lokale en sociale aspecten hebben voor Amerikaanse parlementariërs, die vaak urgenter zijn dan de enige behoeften van de Amerikaanse marine.
Terwijl China bezig is met een formidabele poging, die ook zeer effectief wordt uitgevoerd, om zichzelf uit te rusten met een vollezeevloot die binnen twintig jaar op gelijke voet moet staan met de Amerikaanse marine, zal het bij de minister van Marine nodig zijn om zeer voorzichtig te zijn. overtuigend, om verder te gaan dan deze interne politieke berekeningen, en om Amerikaanse parlementariërs ertoe te brengen hun perspectief te veranderen om deze uitdaging aan te gaan.
Artikel vanaf 3 april in volledige versie tot 12 mei