Waarom zal de Chinese marine vanaf 2027 het voordeel hebben ten opzichte van Taiwan?
Sinds 2018 hebben de Amerikaanse strijdkrachten de confrontatie met de Chinese marine en het Volksbevrijdingsleger tot de spil van hun militaire en industriële strategie gemaakt, of het nu gaat om marine-, lucht- of landprogramma’s.
Deze hypothese kreeg een aanzienlijke impuls toen admiraal Phil Davidson, de toenmalige Amerikaanse commandant van het Indo-Pacifische theater, in maart 2021 verklaarde dat Peking en zijn strijdkrachten in staat zullen zijn om om Taiwan aan te vallen, vanaf 2027.
Deze datum, die niet nader werd gespecificeerd door admiraal Davidson, is sindsdien de deadline geworden die centraal staat in de inspanningen om de Amerikaanse strijdkrachten te moderniseren, in het bijzonder voor de Amerikaanse marine, de Amerikaanse luchtmacht en het Amerikaanse marinierskorps, het meest bezorgde Amerikaanse leger. door de hypothese van een conflict met het Volksbevrijdingsleger.
En met goede reden! Er is niets willekeurigs aan deze datum. Het is in feite vanaf 2027 dat de Chinese marine het numerieke voordeel zal hebben ten opzichte van de Amerikaanse marine, in een scenario van blokkade of amfibische aanval op Taiwan.
overzicht
2027, een belangrijke deadline voor het Pentagon met betrekking tot Taiwan
Sinds de verklaringen van admiraal Davidson is de deadline van 2027 dus de norm gebleken cruciale datum voor veel Amerikaanse defensieprogramma’s, of het nu gaat om de modernisering en uitbreiding van de productiecapaciteiten van Amerikaanse scheepswerven, maar ook om de ingebruikname van talloze droneprogramma's, op de loer liggende munitie en hypersonische raketten voor alle Amerikaanse strijdkrachten.
In dit opzicht moet worden opgemerkt dat in de woorden van admiraal Davidson, zoals bevestigd door verschillende analyses van verschillende denktanks aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, 2027 niet de meest waarschijnlijke verwachte datum voor Chinese militaire actie vertegenwoordigt, maar het begin van een periode waarin China over voldoende relatieve militaire capaciteiten zou beschikken om zichzelf in staat te achten een dergelijke actie tegen het autonome eiland uit te voeren.
Het is daarom vanaf deze deadline dat de moderniseringstrajecten van de strijdkrachten van de landen de grootste invloed zullen hebben op het machtsevenwicht rond Taiwan, eerst en daarna in het hele Indo-Pacifische bekken.
In deze context begrijpen we de redenen die er bijvoorbeeld toe hebben geleid dat de Amerikaanse marine bepaalde grote programma’s ter modernisering van haar strijdkrachten heeft uitgesteld, zoals de DDG(x)-torpedobootjager, de SSN(x)-nucleaire aanvalsonderzeeër het F/A-XX-gevechtsvliegtuig aan boord, om op korte termijn begrotingsmiddelen vrij te maken, om de evolutie van de subtiele veranderingen in het machtsevenwicht met de PLA, van 2026 tot 2040, zo goed mogelijk te kunnen beheren.
Meer recentelijk heeft de Amerikaanse luchtmacht dit bekendgemaakt het in twijfel trekken van de paradigma’s rond het NGAD-programma van de zesde generatie gevechtsvliegtuigen, die tot nu toe gepland zijn om vanaf 6 in dienst te treden, deels om prioriteit te geven aan het CCA-gevechtsdroneprogramma, op een veel kortere deadline, en die terecht wordt beschouwd als de sleutel tot machtsevenwicht tegen China, ook in de korte termijn.
Evolutie van de vloten van de Amerikaanse marine en de Chinese marine tot 2040
Om de redenen te begrijpen die admiraal Davidson, en de denktanks na hem, ertoe brachten het jaar 2027 te beschouwen als het begin van een risicovolle fase rond de kwestie Taiwan en de mogelijkheid van een Chinees-Amerikaanse confrontatie in de Stille Oceaan, is het passend om de evolutie van het militaire machtsevenwicht tussen deze twee supermachten rond en na deze datum te bestuderen.
Er is nog 75% van dit artikel te lezen. Abonneer u om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf € 1,99. Abonnementen Premium ook toegang verlenen archief (artikelen ouder dan twee jaar)
BLACK FRIDAY : – 20% op nieuwe Premium en Classic maand- en jaarabonnementen, met de code MetaBF2024, tot 03/12/24
royalties : Reproductie, zelfs gedeeltelijk, van dit artikel is verboden, met uitzondering van de titel en de delen van het artikel die cursief zijn geschreven, behalve in het kader van overeenkomsten ter bescherming van het auteursrecht die zijn toevertrouwd aan de CFC, en tenzij uitdrukkelijk overeengekomen door Meta-defense.fr. Meta-defense.fr behoudt zich het recht voor om alle mogelijkheden die haar ter beschikking staan te gebruiken om haar rechten te doen gelden.
Hoe dan ook zal dit conflict worden opgelost door middel van economie en niet door middel van oorlog.
Hoe zal China, nu China op de rand van de afgrond staat en alleen kan overleven via zijn externe handelsbalans, handelstegenmaatregelen overleven?
We zien nu al de schade van boetes voor elektrische auto’s, dus grootschalige maatregelen……
Je moet op je hoede zijn voor dit soort voorspellingen. We moeten daarom degenen in gedachten houden die de snelle economische ineenstorting van Rusland in maart 2022 voorspelden. Ook al doet de Russische economie het veel slechter dan officiële rapporten uit Moskou beweren, ik zie geen enkele invloed op de door het Kremlin geleide politiek, noch op een mogelijke draai van de bevolking tegen V. Poetin. Integendeel, de controle over de geest lijkt de afgelopen twee jaar te zijn versterkt. En het zou hetzelfde kunnen zijn in China, dat ook een comfortabel tapijt van valuta en materiaalvoorraden heeft die veel moeilijker te omzeilen zijn dan Russische olie en gas….
Uitstekende analyse, dank je. Nog twee dingen om over na te denken:
1. In het geval van een blokkade van Taiwan, gevolgd door directe interventie door de Verenigde Staten, zou het conventionele machtsevenwicht feitelijk niet gunstig zijn en kunnen de risico's niet echt worden beheerst. De Verenigde Staten zouden dus door een conventionele escalatie in de Stille Oceaan in de verleiding komen om te proberen het machtsevenwicht te herstellen door de vermogenselementen in hun voordeel te gebruiken en door de Chinese strijdkrachten te verspreiden. Bovendien is China duidelijk een nucleair bewapend land, en de risico's van nucleaire escalatie zouden groot zijn. Zullen de Verenigde Staten dit risico willen nemen voor een klein eiland aan de andere kant van de Stille Oceaan?
2. Als ze ondanks alles zouden besluiten deze keuze te maken, zouden ze veroordeeld zijn om de beslissing snel te nemen. In dit stadium is de Chinese industrie oneindig veel machtiger dan de Amerikaanse (China vertegenwoordigt 60% van de mondiale scheepsbouwcapaciteit). De civiele industrie kan vrij snel overschakelen naar oorlogsmodus. Aan de andere kant kennen we de moeilijkheden van de Amerikaanse marine-industrie. Kortom, in deze tweede oorlog in de Stille Oceaan zijn het niet langer de Verenigde Staten die over de industriële capaciteiten beschikken om te winnen, en China zou zeker een uitputtingsoorlog winnen.
Voor een klein eiland in de Stille Oceaan waarschijnlijk niet. Bovendien hadden de Verenigde Staten, met de verschuiving van 1970, die de verdrijving van Taiwan uit de VN ten gunste van de Volksrepubliek China mogelijk maakte, al aangegeven dat hun besluit om Taiwan te verdedigen volkomen relatief was. Sindsdien is het eiland echter het mondiale knooppunt voor halfgeleiders geworden, met 60% van het mondiale marktaandeel. Als Peking het in handen krijgt, dat nu al 80% van de geraffineerde zeldzame aardmetalen in de wereld in handen heeft, zal China vrijwel de volledige controle hebben over de industriële en technologische capaciteiten van de overgrote meerderheid van de geïndustrialiseerde landen. Zolang er in het Westen geen extra vaardigheden en industriële capaciteiten zijn ingezet, heb ik weinig twijfel over de wens van Washington om de status quo te handhaven en te voorkomen dat Peking het eiland in handen krijgt. Daarna daarentegen….